Verlangen
De onooglijke schelp
koestering en kwelling in één.
Haast roerloos ligt zij daar
slechts geringe beweging door het wad.
Een buitenkant zo onopvallend
als fraai van binnen die ene schat.
Geen getuige is voorhanden van
haar vormeloos begin.
Was het een korrel zand?
Een niets, een niemendal
maar zij nam zich de tijd
En die was op haar hand.
Het schuurde, het brandde
ze leed en in haar druk
groeide een oogstrelend iets
Een kwestie van geluk
of noem je het genade
als uit lijden fraais kan groeien?
Vandaag zal hij diep duiken
wordt zij toch gevonden
zal zij openbreken
Schoonheid wordt gewaar
mag zij zich ontluiken
Stralen wil ze alleen voor Hem
De bruid van *Nieuw Jeruzalem
Voor mijn moeder Paulien die vandaag zou verjaren, ware zij niet gestorven. Als iemand wist wat lijden was… Wat een schone parel was zij!
* Niet als plaats maar als groep volgelingen van Jezus, die in de Bijbel ook aangeduid wordt als de Bruid van Christus.
Ik “begrijp” gedichten vaak gewoon niet, maar dit vind ik heel mooi.
Sterkte meis.
Wat fijn om te lezen dat dit raakt Danielle. Bedankt voor je sterktewens.
Wauw prachtig verwoord Anne! Sterkte.
Dankjewel Johanneke!
Prachtig!
Dankjewel Monique!
“…..of noem je het genade
als uit lijden fraais kan groeien?”
Een bijzondere constatering. Gekneed, geboetseerd, gedrongen; van een vorming is hier sprake. Mooi!
Dank je Hans!
Wat mooi geschreven! Zo intens! Dikke knuffel van mij
Dank je voor je compliment en knuffel Elya. Knuffel terug!
Als uit lijden fraais kan groeien.
Wat mooi Anne. Het gedicht bemoedigde mij meteen. Mijn dag is weer goed.
Wat fijn Cas! Bedankt voor je reactie.
Las ooit ergens; een oester maakt een parel van haar probleem. Ik schreef het op en denk er regelmatig aan. Wou het meteen met je delen toen ik je blogje las.
Mooie quote Hélène! Dank voor het delen 🙂