Meegenieten van andermans kinderen
Wist u dat ik ooit aan de Pabo heb gestudeerd? Ja, ooit was ik een juf. En deze ‘juf’ is nog steeds dol op kinderen. Over het gemis in mijn eigen leven heb ik wel eens geschreven. Maar wat ik nog niet verteld heb, is dat ik evengoed erg kan meegenieten van de kinderen van anderen. Ik denk dat ik op het punt ben gekomen dat ik niet zozeer kinderen van mezelf mis maar meer het contact met kinderen in het algemeen.
Daarom vond ik het gisteren zo leuk ze weer eens over de vloer te krijgen. Een kennis van de kerk kwam namelijk met haar 4 kinderen op bezoek. We hebben allemaal zitten tekenen rond het thema: dromen voor het nieuwe jaar. De kinderen tekenden wat ze dit jaar graag wilden doen of wat ze wilden bereiken en we spraken er samen over. Het idee van dromen was bij mij spontaan gerijpt. Ik heb meer met dromen dan met goede voornemens.
Knutselmiddag
Ik vind het bijzonder dat mijn nieuwe kennis mij op deze manier even laat meegenieten van haar kinderen. We leven namelijk niet in een cultuur waar mensen zonder kinderen betrokken worden bij het gezin. Ik heb hierin ook een minder leuke ervaring. Gelukkig is het allang geleden en zit ik er niet meer mee. Maar helemaal vergeten doe je zoiets niet. Vanwege het genoemde bezoek moest ik toch weer even denken aan een vrouw van vroeger.
Ik leerde haar destijds via de kerk kennen en ook zij kwam een keer met haar jonge kinderen bij mij op bezoek in een vakantie. Op school had ik een leuke knutsel gemaakt rond een verhaal en ik stelde de kinderen voor die te maken. Zo zaten we rond de tafel lekker te knutselen aan papieren vissen. De oma van de kinderen vertelde mij later dat iedereen het zo leuk had gevonden. Maar toen ik mijn vriendin -een vakantie of wat- later nog een keer wilde uitnodigen met de kinderen zei ze: ‘de kinderen moeten met leeftijdsgenoten optrekken’. Ik wist niet wat ik hoorde.
In terugblik denk dat het erop neer kwam dat zij een andere dame, die nieuw was in de kerk interessanter vond dan ik. En die had ook precies kinderen in de leeftijd van de hare. Onze vriendschap verwaterde daarna snel. Ze riep bijna iedere zondag nog zogenaamd enthousiast: ‘we moeten weer eens een bakkie doen.’ Maar als ik haar een paar opties mailde, kwamen die nooit uit. Ik was ontdaan door deze indirecte manier van communiceren want haar boodschap vatte ik als volgt op: Ik heb afgedaan omdat ik geen kinderen heb. Althans zo voelde het.
Saai
De vragen die ik me toen stelde waren deze; is het voor kinderen verkeerd om -eens in de zoveel tijd- bij een kinderloze volwassene op bezoek te gaan? Binnen de familie gebeurt dit toch ook? Is het niet juist goed voor kinderen dat ze zien dat mensen op verschillende manieren hun leven inrichten en dat ook goed is? Waarom zouden moeders alleen met andere moeders een vriendschap kunnen hebben en kinderen alleen met leeftijdgenoten spelen? Zelf ben ik erg dankbaar voor variatie in mijn vriendenkring. Ik ben nooit alleen maar met gelijkgezinden opgetrokken of met mensen, die net als ik hun leven leidden. Ik had dat reuze saai gevonden, als het wel zo was geweest.
Daarom was ik gisteren zo blij met mijn bezoek. Echt niet alle moeders denken zo. Dat neemt niet weg dat mijn ervaring van vroeger wel een stuk realiteitszin in mij heeft gewekt. Dat wil zeggen dat ik ze zeker nog een keer uitnodig maar ik niet automatisch meer verwacht dat dan ook gebeurt. Mensen hebben al vaak een vol leven en ja, ik ben geen familie. Dat besef ik best. Daarbij besef ik ook dat er een leeftijd komt dat ze mij niet interessant meer vinden. Dan doen inderdaad alleen leeftijdgenoten ertoe!
Ik ben benieuwd naar uw ervaringen op dit gebied. Geniet u ook graag mee met de kinderen van anderen of neemt u uw kinderen ook mee naar een volwassene, die ze niet heeft?
Ik kan ook erg genieten van andermans kinderen! En ik geloof niet dat kinderen letten op leeftijd – die stemmen volgens mij eerder af op enthousiasme en openheid. Dat zouden trouwens meer mensen moeten doen! 😉
Bedankt voor je leuke reactie Monique. Je hebt een goed punt hier!
Het lijkt mij voor kinderen beter om met mensen van verschillende leeftijden om te gaan. Ik heb ook geen kinderen. Ik heb daar nooit zo mee gezeten. Toen ik in de thuiszorg werkte heb ik kinderen begeleid bij wassen, aankleden, ontbijt en naar school gebracht en weer opgehaald en opgevangen op woensdagmiddagen. Ook baby’s verzorgd en fles en sondevoeding gegeven. Hele leuke ervaringen,eigenlijk een kadootje, omdat ik niet verwachtte dat het zo leuk zou zijn. Ik heb de ervaring dat er niet zo snel een klik was met een gezin met kinderen, omdat we in verschillende werelden leefden. Ik heb wel een vriendin, die haar gezin met drie kinderen, deelde met mensen die kinderloos en/of alleenstaand waren.
Wat leuk die ervaringen in de thuiszorg Josien. Dat wist ik niet.
Wat leuk dat je vriendin met haar kinderen kwam!
Echt onzin wat je ‘vroegere vriendin’ heeft gezegd. Kinderen spelen met leeftijdsgenoten, maar ze hebben ook ouderen nodig! Soms hebben ze die juist heel erg nodig, omdat ze (zonder dat iemand het weet) niet zo’n makkelijke thuissituatie hebben.
Vorig jaar is de ‘oppas’ die vroeger op mij en mijn zusje paste, overleden. Ik had haar al meer dan 25 jaar niet meer gezien of gesproken en toch was ik een week van slag toen ik hoorde van haar overlijden. Ze heeft meer betekend voor me dan ik toen, als kind wist.
Bedankt voor je reactie Heleen. Wat bijzonder om zo achteraf te ontdekken hoe groot iemands invloed was. Maar ook een moeilijke week voor jou, vorig jaar.
Als ik het zo lees vind ik juist dat je bijzonder veel tijd en aandacht geeft aan deze kinderen van je vriendin. Dat proeven kinderen en vinden ze geweldig. Zelf mogen wij kinderen hebben. Een tijdje terug zijn ze een lange middag, met avondeten uitgenodigd bij kennis en die helaas zelf kinderloos zijn. De kinderen vonden het superleuk. En wij ook, doordat we zagen dat anderen er zo van genoten.
Bedankt voor je fijne reactie Gerda. Leuk dat jullie ook anderen laten meegenieten en daar zelf weer van genoten hebben. Wat je noemt; dubbele vreugde.
Hallo Anne,
Je hebt een rijke en creatieve geest. Ook openheid stellen kinderen op prijs.
Ik ben man, alleenstaand en kinderloos. Vind het leuk EVENTJES met kinderen te zijn en me er lichtelijk mee te bemoeien. Kijk graag -op een afstandje- naar ze. Vooral als ze nog erg klein zijn trekken ze mijn aandacht.
Je hoeft niet aan jezelf te twijfelen! Ik vermoed dat je dat onnodig doet.
Het gebeuren met die ene vriendin lijkt op een in de verdrukking geraakt voorval waarbij de intenties wederzijds niet echt goed uit de verf kwamen.
Hallo Hans, Dank voor je hartelijke reactie. Fijn! Ook verwoord je mooi het gebeuren met de vriendin van vroeger. In de verdrukking…ja. En niet uit de verf.. Het zijn uitdrukkingen die passen. Je zou er zo een gedicht over schrijven. Of ik echt aan mezelf twijfel weet ik niet. Niet ten opzichte van kinderen in ieder geval. Het zijn meer de grote mensen die me verbazen.
Ik help al jaren een oudere vrijgezelle onderwijzeres, zij is zo meelevend altijd geweest met onze kinderen. Als kind kwamen ze ook wel mee naar haar toe. Toen mijn kinderen zelf kinderen wilde ook bij haar langs want ze hoort erbij.
Vroeger had ik ook een vrijgezelle vriendin die regelmatig kwam logeren en enorm genoot van ons gezin. Alleen, samem of leeftijd zou geen verschil moeten maken, we zijn allemaal kostbare mensen met de behoefte tot contact. Zo heeft God ons geschapen.
Wat een kostbaar contact met die oude onderwijzeres Danielle. Ja, als iemand zo lang meeleeft wordt ze deel van de familie. Ik was vroeger ook een soort tante van kinderen van een vriendin en was erg verdrietig toen zij gingen emigreren. Je hebt gelijk: we zijn voor het contact geschapen en ik ben gezegend met veel fijne contacten. Ook doen de lezersreacties hier me goed!
Hoi Anne, ik ben een moeder met 4 kinderen… En ervaar juist andersom, dat het soms belemmert in het maken van vrienden omdat mensen er niet op zitten te wachten dat je je kinderen meeneemt. En als ze alleen af willen spreken in de uurtjes die ik vrij kan maken zonder kinderen, zien we elkaar niet zo vaak. Ik voel me bezwaard om ergens op visite te gaan met 4 kinderen. Dus de positieve manier waarop jij er over schrijft is mooi om te lezen. Gelukkig heb ik 2 vriendinnen die zelf vrijgezel zijn en betrokken zijn bij mij en bij mn kinderen. Dat waardeer ik echt enorm, ik ben ze er dankbaar voor. Ik vind dat mn kinderen andere volwassenen nodig hebben in hun leven dan alleen hun ouders, en zelf vind ikchet heel fijn om over (zorgen om) de kinderen te kunnen praten met een vriendin. Groetjes!
Hoi Joëlle, Leuk dat je reageert! Goed dat je de andere kant belicht. Dat je door de kinderen een belemmering in sommige contacten ervaart. Fijn dat je toch ook een paar vriendinnen hebt, die er zo instaan als ik en die jij laat meegenieten van je kinderen. Dat is zowel voor hen als de kinderen waardevol.
Een gevoelig, lastig, maar ook mooi onderwerp roer je hier weer aan Anne! Een vreemde reactie van je vroegere vriendin. De realiteit is echter dat helaas veel mensen op een dergelijke manier iets duidelijk maken. Ikzelf heb daar ook moeite mee, ook al bedenk ik me óók wel dat gewoon eerlijk zijn ook pijnlijk kan zijn. En dat men daarom dus om de waarheid heen draait: om geen pijn te hoeven doen… Mijn eerste ingeving was overigens dezelfde als Monique eerder schreef: voor kinderen is juist eerlijkheid en een open hart het belangrijkst. Leeftijd maakt niets uit. Ik zie het hier gebeuren bij mijn wester-overbuurmeisje en mijn noorder-buurvrouw: dat zijn de beste vrienden. Zelf heb ik geen kinderen en ik kan er niet goed mee overweg. Ik ben te gereserveerd en te ‘volwassen’ denk ik… Ik heb stiefkinderen, maar wist daar, toen ze jonger waren, nooit goed weg mee… die natuurlijke gave mis ik (denk ik, vind ik)… Je blog raakt hoe dan ook, en dat vind ik mooi <3
Dank voor je lieve en openhartige reactie Anuscka. Je weet me met je reactie net zo te raken als ik (kennelijk) jou met mijn blog 🙂 Tja, de pijnlijke waarheid. Ik heb haar geloof ik toch liever dan het pijnlijke tussen de regels door moeten lezen en evengoed worden afgewezen…
Heb je nu je stiefkinderen ouder zijn wel een fijn contact met ze? Ik hoop het!
Als kind had ik juist helemaal geen klik met leeftijdsgenoten.Ze vonden vaak dingen leuk die ik dom vond of gewoon oninteressant of ze wilden mij er niet bij hebben.
Met volwassenen kon ik beter overweg, vond ik vaak interessanter.
Ook met jongere kinderen ging het beter, die kon ik wat leren.
Nu heb ik ook vriendinnen die even oud zijn als mijn moeder. 😉
Bedankt voor je reactie Margriet. Leuke invalshoek beschrijf je: vanuit jezelf als kind. Herkenbaar voor mij want ook ik had weinig aansluiting met leeftijdgenoten vroeger. Nu ik ouder ben, vind ik leeftijd in vriendschappen onbelangrijk. Je hebt elkaar wat te vertellen of niet.
Ik heb twee kinderen van 3 en 1, en wij zijn heel blij met een kinderloze vriendin. Ze komt bijna elke week koffie drinken en speelt dan lekker met de kinderen. De kinderen zijn dol op haar en ik ben er ook heel blij mee. Even kletsen of soms ga ik even huishouden doen of een boodschap. Ik ervaar het echt als een zegen.
Wat fijn Suzanne, die vriendin. Ik begrijp dat het jou ook ruimte biedt terwijl de vriendin dus mee-geniet.
Zelf vind ik kinderen ook erg leuk en merk ik dat bijvoorbeeld mijn nichtjes en neefjes ook altijd naar mij toe trekken. Ik heb zelf (nog?) geen kinderen. Laatst ging ik met mijn nichtje van 11 (we schelen 20 jaar) naar een musical en hadden we het erg leuk samen. Maar ook met dochtertjes van vriendinnen had ik de grootste lol als ik bijvoorbeeld eens oppaste. Op verjaardagen ben ik ook vaak degene die lekker met de aanwezige kinderen naar buiten gaat of een spel doet. Dus ja, ook met leeftijdsverschil kan je gewoon een leuke klik met kinderen van een ander hebben denk ik.
Wat leuk Geluk, wat je beschrijft past goed bij de naam van je site 🙂 Fijn hoor dat speelse. Volgens mij houdt dat ook jong.
Ik overlegde meestal: is het niet te druk voor je? Zie je het zitten als ik er een paar meeneem. Mijn vriendin was dan altijd heel enthousiast.
Goeie blog!
Dank je Arieth. Goed dat je overlegde met je vriendin.
Jazeker, al jaren lang hoor ik van verschillende mensen ( met kinderen) hoe leuk ze het hebben gehad in de Efteling bijvoorbeeld. Dan zeg ik: leuk! Had het maar gezegd, waren we meegegaan. Die verbazing dan op hun gezicht, owww jullie hebben geen kinderen dus ik dacht…wat is er nou leuker om kinderen te zien genieten in een pretpark? Volgende keer vragen we jullie mee wordt er beloofd. Op Facebook zie ik dat ze regelmatig gaan, de boodschap is niet overgekomen denk ik…
Jammer is dat Marja. Ja, mensen roepen van alles maar het ook doen…