Ik heb het flink te pakken. Of beter gezegd: ik ben besmet door een virus. In Duitsland heerst het duidelijk vaker dan in Nederland. Ieder seizoen en iedere feestdag zie je het om je heen gebeuren. Aan de mensen zie je niet altijd wat, hoewel ook verkleedpartijen een symptoom kunnen zijn. Maar het zijn vooral de huizen en tuinen die eronder lijden. Hoewel lijden? Ja, met Halloween vind ik het wel soms op lijden lijken. Een buurman om de hoek had een soort kerkhof rond zijn huis gecreëerd door het virus. Wie bedenkt nu zoiets? Maar meestal is de uitwerking heel aardig om te zien.
Ik ben nu ook weer niet de enige die het te pakken heeft. Op facebook zie ik overal foto’s van bomen, ballen en lichtjes. Ik word licht in mijn hoofd en zie ook nog sterren want wat aanstekelijk! Ons grote huis maakt het nog erger. Wat veel hoekjes om wat neer te zetten! Maar veel geld ga ik er niet in steken. Dat is mijn creatieve eer te na. Waar anderen wellicht de warenhuizen in worden gedreven pak ik een grote shopper en duik het bos in.
Vervolgens trek ik de ladder van de zolder en klauter als een schatzoeker omhoog op zoek naar die ene doos. Daar heb ik onderdelen bewaard die ik heb overgehouden aan eerdere besmettingen. Het wie bewaart die heeft wat, is in deze tijd erg handig en kostenbesparend. Ik leef me dan ook helemaal uit op het maken van drie fraaie stukken. En alsof dat nog niet genoeg is, moet ook de voorkant van het huis eraan geloven. Daar maak ik met behulp van de bakken, die er altijd staan een creatie met lang niet gebruikte lantaarns. Aan ons huis geen elektra dit jaar. Ik ga voor levend licht. En het is een fraai gezicht. Zie foto boven.
Mijn man heeft inmiddels door dat er wat aan de hand is. Vond hij het eerst nog mooi, langzaamaan wordt het hem te dol. Ben je nu klaar met versieren? vraagt hij op zekere dag. En hij heeft gelijk. Ik draaf een beetje door. Iedere boswandeling kom ik weer met iets thuis. Alles vindt nog wel een plek maar er is meer in het leven nietwaar? Moet ik eigenlijk niet aan mijn boek schrijven ofzo? Zijn er geen mails die nog beantwoord moeten worden? Ik kook nog wel maar er blijven andere dingen liggen. Op zeker moment zie ik manlief met een lading was richting kelder lopen en dringt het tot me door. Ik verwaarloos het huishouden en dat is allemaal de schuld van het virus!
Ik kom tot bezinning. Het is mooi geweest. Eh…het is prachtig geworden. Maar waar het eigenlijk om draait in deze tijd van het jaar, daar wil ik toch eindelijk eens bij stil gaan staan. Want wat ik probeer uit te drukken met die lichten in het donker is dat er een Licht is gekomen in de wereld. In het evangelie van Johannes (hoofdstuk 1) staat het zo beschreven:
Het waarachtige licht, dat ieder mens verlicht, was komende in de wereld. 10Hij was in de wereld, en de wereld is door Hem geworden, en de wereld heeft Hem niet gekend.
Aan alle lieve lezers die Hem wel kennen wil ik vragen voor mijn man te bidden. Hij is namelijk behoorlijk ziek na een operatieve ingreep in -alweer- zijn mond.
Dan toch liever dat onschuldige versiervirus..
Wat een verrukkelijk virus! Ik adem het van harte naar binnen en laat het er weer uit in de vorm van stralende lichtjes. Maar inderdaad, Het Grote Licht staat centraal en dat zou ik iedereen toewensen die in deze mooie Kersttijd zo enthousiast aan het versieren is. Liefs voor jullie van ons
Ja hè Nelien, dat denk ik dan ook. Het mooiste Licht wordt maar door weinigen waargenomen. Ik ben ook niet zo’n stralend getuige ervan vrees ik. Ik schrijf maar weinig over Hem en toch hoop ik door mijn vrolijke verhalen toch iets van Hem te laten zien.
Ik wens jullie mooie decemberdagen.
Vergeet niet elkaar flink te versieren met heel veel liefde.
Stille groet,
Jij ook hele fijne dagen Rob. Gezien de fysieke eh..fyzieke situatie hier moeten we met jouw tip toch even wachten…
Fijne feestdagen
en een gelukkig nieuwjaar
Dankjewel Adriana. Dat wens ik jullie ook. Vooral op het gebied van de gezondheid veel zegen gewenst.
Ik heb van dàt virus niet zo’n last. Meer van het boeken-koop-virus. Altijd in december. Ik heb net even gebeden voor jullie. Wat naar voor hem. Koorts? Pijn?
Dank voor je gebed Aritha. Ik schreef het via facebook. Inderdaad veel pijn.
Wat heerlijk geschreven weer, ik zal voor je man bidden!
Dank je Johanneke!
Ik heb weinig last van dat virus of andere op het moment gelukkig, ben zo klaar met al die overdadige franjes.
Sterkte voor je man, wat naar dat hij weer een ingreep moest ondergaan.
Ik wens jullie hele mooie dagen.
Dankjewel Danielle. Jullie ook gezegende dagen gewenst.
Wat naar voor Norbert, we zullen voor hem bidden. Wens hem sterkte!
Dankjewel Josien! Ik geef het door. Of liever: hij moet hier maar eens even komen lezen. Doet hem vast goed, al dat medeleven. Vandaag gaat het al iets beter dan gisteren dus…
Ach, wat naar om te horen dat je man zo ziek is! Ik zal hem positieve energie sturen – dat is mijn manier van bidden. En wat heb je het huis een fijne sfeer gegeven met al dat moois uit de natuur! En levend licht…. prachtig! Hier wordt mijn hart heel blij van!
Ah wat lief Anuscka, dankjewel! Energie is wat hij nodig heeft inderdaad. Leuk dat je kan genieten van mijn verhaal en knutsels hier.
Heb genoten van je verhaal! Fijne dagen en een gezegend 2020!
Dankjewel voor je reactie Marijke. Jullie ook de beste wensen voor het nieuwe jaar.
Gezellig toch al die lichtjes?! Ik loop vaak hard langs de haven en dan kijk ik ook even door de raampjes van de schepen die er liggen, ziet er zo gezellig uit! Hier een paar kerstlichtjes, maar vooral kaarsen.
Voor je man zal ik bidden!
Dankjewel Lieneke! Leuk dat jullie ook vooral kaarsen hebben. Zulk mooi licht hè 🙂