Herinner je de tijd, dat je in deze periode veel post kreeg? Ik doel natuurlijk op de zogenaamde kerstkaarten. Ik vind dat een gezellige traditie. Vooral de mensen die er nog een verhaaltje op schrijven worden door mij zeer gewaardeerd, al besef ik dat het -babbelen op papier- niet ieder is gegeven. En ook tijdgebrek is een probleem. Het digitale tijdperk heeft het ons wat dat betreft makkelijk gemaakt. Je kan snel een fijne wens verspreiden. Maar een digitale kaart is niet tastbaar, hoe mooi ook.
Daarom ben ik voor een aantal mensen toch in de pen geklommen dit jaar. Mijn vriendinnen in het verre Amerika krijgen sowieso ieder jaar een kerstbrief. Je ziet elkaar al zelden tot nooit. Dan is schrijven een fijne manier om contact te houden. Een brief is wel zo persoonlijk en een leuke afsluiting van het jaar.
Dan zijn er die lieve vrienden, die dit jaar voor het eerst weer alleen zijn. Nu ja, misschien wel met kinderen maar toch zonder partner of andere dierbare. Ik zoek naar woorden om mijn medeleven te tonen en hoop dat ik de juiste toon tref… Ik weet nog goed hoe ik het vorig jaar zelf heb ervaren. Na decennia kerstdagen met mijn vader, was hij er ineens niet meer bij. Juist met een familiefeest als kerst, kan je die ander extra missen.
Natuurlijk krijgen ook de wat oudere bekenden en vrienden een kaart. Ze zijn niet allemaal digitaal onder de pannen en ik wil wel dat ze weten dat ik aan hen denk. Ik geniet erg van het uitzoeken van een kaart of het maken van een heuse kerstbrief door passende afbeeldingen op het gekleurde printpapier te plakken. Al jaren ben ik op zoek naar nieuw postpapier. Dat heb ik in winkels niet kunnen vinden. Gelukkig heb ik nu een online winkel voor prachtig papier ontdekt.
Toch denk ik dat ik ook vrolijk zelf blijf knutselen. Oude kalenders bieden prachtige foto’s, zodat ik bij ieder seizoen wel een passend papier kan maken. Ook de verschillende kleuren in het printpapier bieden perspectief. Zo heb ik voor de verjaardag van mijn tante roze papier gebruikt. Ik schreef aan haar, dat ik er bijna wat parfum op had gespoten om de romantische sfeer te versterken.
Zelf vind ik het een feestje om echte post te ontvangen. Er spreekt aandacht uit het beschrevene of het mooi gekozen plaatje. Iemand is ervoor gaan zitten en bracht het naar de brievenbus. Je wordt deelgenoot van elkaars leven op een bijzondere manier. Want waar je mails niet zo snel uitprint, worden brieven vaak jarenlang bewaard. Zo door de brieven en kaarten heen komen mijn vrienden heel dichtbij. En dat is nu ik in Duitsland woon nog fijner dan vroeger.
Ik zou iedereen wel willen schrijven in deze tijd. Maar ik moet eerlijk bekennen dat niet alle vrienden en bekenden een kerstkaart van ons krijgen. Daar ben ik de afgelopen jaren mee gestopt om uiteenlopende redenen. Daarom post ik met enige schroom dit verhaal want ik maak het niet voor iedereen waar, terwijl al mijn vrienden mij toch dierbaar zijn. Gelukkig kan ik ook op andere wijze jullie een fijne tijd wensen, onder andere door deze blog.
Ik wens jullie daarom bij deze een fijne adventsperiode en ik hoop dat ik u kan stimuleren om het ook eens te proberen. Brieven schrijven is leuk en post ontvangen een cadeautje.
https://annderverhaal.nl/2018/12/09/de-raampjes-van-mijn-moeder/
Jij ook hele fijne dagen Anne!
Dankjewel Natasja!
Ik doe al een paar jaar niet meer aan kaarten, sommige stuur ik een appje, inderdaad lang niet zo persoonlijk.
Ik wens jullie hele mooie dagen.
Dankjewel Danielle.
Helemaal eens! Een brief of kaart per post is veel persoonlijker. Toch doen wij het al jaren niet meer, uit ‘bezuinigings’-overwegingen. Letterlijk: mooie kaarten zijn duur (en soms steun je er goede doelen mee, maar dat kan ook op een andere manier), maar we willen ook minder consumeren, minder broeikasgas mede-veroorzaken (al die post die rond gereden en -gevlogen moet worden). Daarom krijgen de meeste mensen een digitale wens, op een enkele uitzondering na. Minder ‘hyggelig’, meer verantwoord. Maar ik geef ook eerlijk toe: er is elke jaar wel weer lichte twijfel… Ik wens je fijne dagen toe Anne!
Ik begrijp je standpunt Anuscka. Bij ons dus ook niet iedereen een kaart maar genoemde mensen maak ik er blij mee en als schrijver kan ik het simpelweg ook niet laten. Dank voor je wens!
Wat een leuke blog! Ik heb juist deze week een brief geschreven naar een vriendin. We hebben jaren ge-emaild, daarna jaren ge-appt, en nu was het een hele poos stil geworden, maar ik mis de vriendschap en hoop dat het nu jarenlang ‘geschreven brieven’ worden!:) Met kerst/oud en nieuw heb ik jarenlang geen kaarten gestuurd, maar nu kies ik er zorgvuldig een paar uit en ik geniet ervan er even wat extra aandacht aan te geven. En verder probeer ik met enige regelmaat een volgeschreven kaart naar mijn peetzoontje in Canada te sturen, het is altijd een rustgevende bezigheid!
Veel schrijfplezier en een mooie kerst! Voor het eerst in Duitsland toch?
Bedankt voor je gezellige reactie Lieneke. Herkenbaar voor jou dus. Leuk dat jij er ook zo’n plezier aan beleeft. Ik ‘vier’ al voor de derde keer kerst hier maar voor het eerst als inwoner van inderdaad. Vieren tussen aanhalingstekens omdat ik die eerste keer nog erg met mijn vader bezig was. Vorig jaar nog erg moe van alle gebeurtenissen. Maar dit jaar heb ik rust om kerstbrieven te schrijven, kerststukken te maken en de boel te versieren. Versieren helpt bij het vieren!
Heel leuk Anne, ik herken er veel in. Weet je waar je ook mooi postpapier kunt vinden? Bij de kringloop! Ik ben al vaak iets tegengekomen. Aangebroken pakjes maar toch, hele mooie. Ik heb de kerstkaarten die ik ontving steeds hergebruikt. Van dubbele kaarten kun je de beschreven kant afsnijden met een snijmachine of mesje en achterop de enkele kaart nog genoeg schrijven. Enveloppen kocht ik bij de kringloop. Een hele stapel voor 50 cent. Allemaal nog goed te gebruiken.
Wat leuk Coby, dat doe ik ook. Ik bedoel dat van die kaarten afsnijden. Ik heb van mijn man voor kerst prachtig papier gekregen. Dus voorlopig zit ik goed!