Het boek in mijn hoofd
Al jaren wachten een paar mensen op mij. Het zijn verzonnen mensen en toch levensecht. Af en toe komen delen van hun levensverhalen in mij op. Ze moeten alleen nog maar opgeschreven worden. De hoofdpersonen zuchten van ongeduld. Wanneer ga ik nu eens zitten en aandacht aan hen besteden? Zit ik nu werkelijk alweer een blog te typen? Dat kan niet waar zijn. Zij zijn veel belangrijker!
Manlief vraagt het ook steeds vaker: ‘wanneer ga je verder met je boek?’ Dan is het mijn beurt om te zuchten. Het gewone leven neemt mij in beslag. Maar dat is het niet alleen. Zodra ik aandacht besteed aan de verhalen van de mensen uit mijn boek, bestaat er meteen niks anders meer. Dan word ik door hen in beslag genomen en vliegt mijn fantasie alle kanten op. Ik word dan erg druk in mijn hoofd en kom zelfs lastig in slaap. Ieder wil gelijktijdig mijn aandacht. Dat gaat natuurlijk niet.
Levendige fantasie
Ik heb zolang ik me kan herinneren een levendige fantasie. Het gaat nog niet zover dat ik een leven voor mezelf verzin. Dat heb ik een keer overwogen toen ik was uitgenodigd voor een reünie. Ik baalde zo dat ik –voor mijn idee- niks te vertellen had, dat ik het idee koesterde dan maar wat te verzinnen. Ik zou een gouden ring kunnen omdoen en fantastische verhalen te verzinnen over een echtgenoot, met wie ik om de wereld was gereisd. Een paar reisverslagen uit de bieb hadden mijn verhaal compleet kunnen maken. Ik heb het niet gedaan. Sterker; ik ben gewoon niet gegaan!
Inmiddels is mijn leven niet saai meer, als het dat ooit wel is geweest. Tenslotte is het maar net hoe je het bekijkt. Wanneer je veel fantasie hebt, kan zelfs een saai bestaan nog gevuld worden met de meest uitzinnige dagdromerijen. S ’nachts droom ik me ook suf. Vaak word ik dan wakker en vraag ik me af wat het zou kunnen betekenen. Zo droomde ik laatst over het hebben van energie. Dat van mij was vloeibaar in mijn droom en dat betekende dat het goed kon stromen. Ik heb er nog niet veel van gemerkt want in de middag lig ik nog steeds op apegapen. Evengoed was het een interessante droom.
In therapie bij de schrijfster
Maar terug naar het boek. Ik verzin smoesjes. Zo moet ik toch echt eerst meer onderzoek doen. Mijn hoofdpersoon is in therapie voor liefdesverslaving. Daar weet ik wel iets van maar niet genoeg. Zeker niet om therapeutische sessies te schrijven, al staan er al wel een paar op papier. Ik vrees dat manlief, die me nu nog stimuleert, die sessies onzin gaat vinden. Al vertelde een zogenaamde ervaringsdeskundige, die ik ze liet lezen, dat ik wel degelijk op de goede weg zit. Zaak om boven de mening van manlief te staan dus. Die heeft het nu eenmaal niet op met psychologen. Hij kent de goede niet?
Misschien moet ik dus geen onderzoek doen maar schrijven hoe ik als therapeut zou handelen. Een gaaf idee maar toch wat boven de pet. Ik ben geen psycholoog. Ik ben schrijver of ik zou graag schrijver zijn. Ik durf me niet goed zo te noemen want er is immers nog geen boek. Alleen een heleboel blogs en korte verhalen. Telt dat ook?
En annderverhaal dan?
Een ander excuus is dat ik het bloggen te leuk vind. Ik geniet van de wisselwerking hier op de site. Uw reacties doen me goed. Dat is voorbij wanneer ik in mijn boek duik. Dan ben ik nergens anders meer dan in de levensverhalen van Berend, Monique en Joop. Ze bestaan al en beslaan 15 A4 tjes. Dat moeten er meer worden. Maar hoe? Ik hou u op de hoogte. Wanneer u niets meer van mij verneemt, weet u waar ik ben gebleven. Juist ja, bij het boek in mijn hoofd.
Hoi An,
Wat tof dat je met een boek bezig bent! Die personages gaan je niet met rust laten voor je ze de kans geeft om hun verhaal voor jou uit te stippelen. Als je ervoor gaat zitten ga je verrast worden door wat ze willen, zeggen en denken. En ja, dit gaat even ten koste van je sociale leven, van je nachtrust, van je andere bezigheden. (waarom niet bloggen over je boek proces) Maar je bent een schrijfster. En feitelijk heb je dus geen keus: zou je die personages zolang willen laten wachten zodat ze een STILLE dood sterven?!?
Ha Natasja, Nee ze moeten natuurlijk hun verhaal vertellen! Ik heb gisteren eindelijk een paar boeken besteld voor mijn onderzoek. Lezen werkt voor mij enorm stimulerend. Ik krijg er al meer zin in. Bedankt voor je leuke reactie!
Oh, wat leuk dat je met een boek bezig bent, Anne. Het zou wel heel gaaf zijn om je eigen boek straks in handen te hebben toch?!
Jazeker Mariska, Bedankt voor je reactie!
Goh Anne, wat geweldig dat je op een boek aan het broeden bent! Ik herken je verhaal van hoofdpersonen die ontmoedigd of opstandig worden omdat er maar steeds geen aandacht voor ze is. De mijne heten Piet, Leopold en Chara, aL zo’n 30 jaar. En in een ander verhaal wacht Jacob, dat zal zo’n 15 jaar geleden begonnen zijn. De research die ik daarvoor deed, nou ja – het speuren op internet en in oude boeken, beslaat al 100x meer ruimte dan het verhaal zelf. Maar! Uiteindelijk kan ik verder schrijven, herschrijven, erover dagdromen en nachtdromen.
Doe wat je leuk vindt!
Hartelijke groet en misschien nog eens tot ziens in de WoordenWerkPlaats – nu op de maandagmiddag!
Dankjewel Monique…jij ook, wat leuk. Eigenlijk twee boeken dus 🙂 Veel plezier met schrijven! Wanneer ik weer eens in Nederland ben kom ik graag naar de WWP. Groetjes aan iedereen daar.
Wat geweldig om te horen dat je bezig bent met je eigen boek! Ik ben nu al benieuwd en zie al uit naar het eindresultaat! Ik weet zeker dat het boek er zal komen. God zal je helpen en het op Zijn tijd laten uitkomen dat weet ik zeker. Hij zal je alles geven wat je nodig hebt om je boek te kunnen uitbrengen. Heel veel zegen Anne!
Bedankt voor je enthousiaste reactie Elya.
Oh wat gaaf, doen zou ik zeggen, geef jezelf en hen de ruimte.
Jouw prachtige creatieve brein is een cadeau van je Maker, ik ben zo benieuwd waar jij en Hij uit gaan komen.
Succes !!!
Dank je, voor je enthousiaste reactie Danielle. Doet me goed!
Ik denk dat ze staan te springen dat ze hun verhaal mogen vertellen. Zo enthousiast maar ook omdat ze zo graag gehoord willen worden. Hoe lang hebben ze al gewacht? En welke afspraak kan je met hen maken? Waardoor ze mogelijk vertrouwen vinden: Anne gaat echt naar ons allemaal luisteren?
Misschien wat vaste afspraken maken. Als psycholoog weet ik dat het weten dat er een afspraak komt…al rust kan geven 😉
Ik kijk uit naar je boek! Maar wens je ook veel zegen en schrijfplezier in dit proces.
Dankjewel Petrina. Voor je reactie en voor je goede tip! Ik heb net bijna twee bladzijden geschreven en ben zo blij dat ik weer een begin heb, na al die jaren. Het boek Liefdesbang van Hanna Cuppen is top. Dat heb ik als e.book. En het boek van Michelle van Dusseldorp ontvang ik binnenkort. Dat heb ik weer nodig om de verandering die één van de hoofdpersonen zal ondergaan te onderbouwen. Ik hoop onderzoek en schrijven naast elkaar te kunnen doen. Ik heb gelukkig niet overal onderzoek voor nodig. Daar volstaat fantasie.
Gelukkig ben je inmiddels zelf al tot de conclusie gekomen dat leven nooit saai is! Maar ik kan me voorstellen dat er een periode is geweest dat je dat zelf vond en dat je daar niet mee voor de dag kon komen op een reünie. Tegenwoordig kan ik ‘saaiheid’ niet genoeg promoten! Spannend dat je met de voorbereidingen voor een boek bezig bent! Verslaafd aan de liefde… je maakt me nieuwsgierig.
Bedankt Anuscka. Over liefdesverslaving zag ik een keer een documentaire en even later vertelde mij een ervaringsdeskundige zijn gedachtegang. Zo is mijn hoofdpersoon geboren. Uit dat gesprek. Maar dan hebben we het over ruim twee jaar geleden. Nu er meer rust in mijn leven is gekomen wil ik natuurlijk heel graag verder met het verhaal. Lang leve het saaie bestaan want daarin kan veel goeds ontstaan 🙂
Mooi thema voor een boek, Anne ~ dat je schrijven kunt, is zonneklaar.
Een boek schrijven zuigt je idd naar binnen en eenmaal daarbinnen vervaagt de werkelijkheid. Het juiste moment om te beginnen en door te gaan is lastig, er komt gemakkelijk ‘iets’ tussen, iets dat ook belangrijk is, je contacten, vrienden, man, huis, blogs. Praat me er niet van. En dan ineens gebeurt het toch en ga je zitten en begint de energie te stromen als vloeibaar water, zoals in je droom.
Ik wens je inspiratie en concentratie en kijk uit naar je boek.
Dank je Anne, ook voor je compliment. Ja, jij hebt er inmiddels ervaring mee. Ik kijk ook uit naar mijn boek. Het zal wel even duren maar het stroomt zo langzaamaan en wie weet wordt het beekje nog een bruisende rivier vol van schrijfplezier.
Wat een dilemma, maar wel een leuk dilemma. Kiezen tussen boek en/of blog. Volgens mij kun je die fantasiefiguren toch niet uit je hoofd zetten en ga je er toch over schrijven een keer.
Ik probeer het vooralsnog te combineren Heleen.
#ikkannietwachtentothetboekeris!
Gaat nog wel een paar jaartjes duren Marja. Maar top dat jij ernaar uitkijkt.