Dansende rolluiken en andere apparaten
Tuinhuis met daarnaast de vijver
Mensen die ons huis en tuin voor het eerst zien, kan ik grofweg in twee groepen opdelen. Degenen die vooral kijken naar hoe mooi en groot het is en hen die overal het werk van inzien. Die mensen zeggen dan dingen als: ‘De komende dertig jaar heb je genoeg te doen’ of ‘ik zie overal werk hier!’ Grappig genoeg voel ik me door hen gesteund. Dat zal wel komen doordat ik in dezelfde categorie te plaatsen ben. Ik vind ons huis gewoonweg te groot voor twee mensen.
Voordelen
Maar ik mag niet klagen want ik geniet erg van het huis. In de hete zomer die achter ons ligt, zou ik in Arnhem een veldbed in de kelder hebben moeten leggen of in de tuin hebben moeten slapen. Dat laatste had ik niet gedurfd gezien de open tuin. Maar door het gebrek aan isolatie werd dat huis in de zomer bloedheet en in de winter ijskoud. Hier is het comfortabel en ik merk het aan mijn kledingkeuze. Ik draag iets gezelligs, in plaats van meerdere lagen wol.
Omdat het groot is kon mijn man voor mij een infraroodcabine plaatsen. Dat is heerlijk voor mijn spieren, die nog niet zo dankbaar reageren als gehoopt. Maar wat niet is, kan nog komen. Dit is het betere soort zweten en daarna een heerlijke douche in een badkamer, waar je naast elkaar kan staan. Voor mij een ongekende luxe. Mijn knie speelt zelden nog op met de fijne trappen hier. Ze zijn niet zo stijl en hebben brede treden. Eigenlijk is dit huis een genot en een geschenk van God.
Waar ik minder blij van word – naast het vele werk- zijn de technische snufjes, die je overal in het huis kan aantreffen. ‘Handig toch?’ zegt manlief vrolijk maar dan kent hij mij nog niet. Inmiddels weet hij beter. Zijn handige snufjes leveren hem extra werk. Hij moet ze uitleggen en als het nu bij die ene keer bleef…
Ik snap het niet
Ik kan dingen nog volgen, wanneer het om 1 apparaat met een duidelijke functie gaat. Een magnetron die ook als oven gebruikt kan worden wordt al lastiger. En een afstandsbediening die voor meerder apparaten inzetbaar is, lijkt teveel gevraagd. Ik moet niet alleen de knoppen onthouden maar ook welke cijfers er achteraan gedrukt moeten worden. En ik heb niks met cijfers!
De rolluiken hebben ook een cijfer en nu terugdenkend zijn die logisch maar in het begin heb ik staan klungelen omdat ik slechts 1 rolluik naar beneden wilde laten gaan. ‘Nee, jij niet en jij ook niet’ riep ik gefrustreerd terwijl ik de knoppen drukte en de luiken dansten in een golfbeweging. Ik kwam eruit. Hier nog wel.
Cursus
Er zijn echter nog veel gebieden die ontdekt moeten worden. Of zou ik niet hoeven weten hoe de vijverfilter werkt of de regenwateropslag onder het huis? Ik vrees dat ik er niet onderuit kom. Een cursus zou handig zijn. Niet een spoedcursus want dan onthoud ik niets. Nee, een cursus waarbij manlief alles voordoet en ik ijverig aantekeningen maak. Daarna moet ik het zelf doen onder zijn bezielende leiding en vervolgens een keer alleen.
Dit klinkt vreselijk maar ik vrees dat het aardig weergeeft hoe het gesteld is met mijn technische vaardigheden. Nu ja, zoals ik in mijn vorig schrijven al aangaf; een mens moet niet alles kunnen. En daarom hebben we hier vooralsnog een ouderwetse taakverdeling. Terwijl manlief klust, sta ik te koken. Op een elektrisch fornuis waarvan ik eindelijk alle snufjes ken. En dat werkt wel zo lekker.
Oh Anne wat erg allemaal. Maar ik begrijp je zo goed.
Wat te denken van onze afstandsbediening van Ziggo. Ik belde naar Ziggo om uitleg. Ik begreep er werkelijk niets van. Uiteindelijk besloot de dame aan de telefoon om mij een nieuwe afstandsbediening te sturen waar ik opnieuw weer niets van begreep. Nu hebben we twee van die dingen. Wel handig. Mijn vrouw één en ik één.
We hebben het voor elkaar om het modem en de televisie op één afstandsbediening te laten werken. Knap toch?
Zeker knap Cas! Ik ben altijd zo blij wanneer iets op dit gebied lukt of wanneer ik na lang herhalen de codes weet. Gaat dat wel goed met allebei een afstandsbediening? Je hoeft in ieder geval niet steeds te zoeken met een extra exemplaar.
Je gaat het redden. Stapje voor stapje.
Dank je Aritha. Precies, het slakje komt er ook wel.
Haha sorry maar hier moet ik even om lachen Het is namelijk zooo herkenbaar. Mijn manlief heeft zo bijvoorbeeld voor ons werk in Roemenië een bak sleutels waar er wel 50 inzitten en die allemaal nodig zijn. Hij kan ze dromen, ik heb toch elke keer weer een beschrijving van kleur, grootte en vorm nodig. (Maar labelen, ho maar!)
Gelukkig hebben jullie een goede samenwerking Natasja. Heb je boek trouwens in één adem uitgelezen. Stil van… Super dat je een fijne vent hebt getroffen en jullie samen dit kunnen neerzetten.
Haha… ik heb wel even zitten grinniken hoor. Ik zie het voor me, dat gedoe met afstandsbedieningen en andere technische snufjes. Handig bedacht, maar in de praktijk soms weerbarstiger… wat fijn dat je een infraroodcabine hebt! (Ik ken je nog niet lang en goed genoeg om te weten wat jou soms fysiek hindert) Infrarood is weldadig! Wij hebben zojuist na lang dubben gekozen voor infraroodverwarming in ons kleine huisje, als bijverwarming naast de houtkachel. Heerlijk! Enne…. enkele lagen wol kan ook heel gezellig zijn hoor! (ik draag niet anders, en net als infrarood warmt wol je lijf en leden het best)
Infraroodverwarming? Ik wist niet dat bestond Anuscka. Klinkt heerlijk! Ja, ik draag nu ook wol hoor. Maar net een wat dunner vestje dan ik Arnhem zou hebben gedragen. Daar droeg ik vaak een dik vest uit Peru in bonte kleuren. Dat bewaar ik nu voor de herfstdagen op de camping.
heerlijk geschreven en zo herkenbaar; een technisch aangelegde vriendin gaf mij de tip voortaan een filmpje te maken van alle uitleg, maar dan moet je dat weer leren…
Dat is een goede tip Anne. Met mijn mobiel iets filmen lukt wel. Bij het verhuizen van mijn stereo-toren heb ik eens foto’s gemaakt de positie van alle plugjes en onderlinge stekkers. Was heel handig.
Hahaha! Ik zie de dansende rolluiken zo voor me, samen met die uitroepen van: nee, jij niet. Ik praat ook vaak tegen de dingen om mij heen. 😉
Maar het geeft niet, hoor. Het komt vanzelf, dan maar een jaartje later.
Fijn van die infrarood-cabine!
Succes met de snufjes.
Dankjewel Margriet. Ja, een kwestie van geduld 😉
Echt leuk om te lezen en gaat het vast wel leren :).
Ja, vast Heleen. Dank voor je aanmoediging.
Gelukkig heb ik zo’n technische huis maar o wat is je verhaal herkenbaar.
Geef mij het huishouden maar, alles wat maar technisch lijkt of papierwerk is man liefs afdeling, hij zegt me regelmatig dat ik vooral dat paierwerk toch ook zou moeten kunnen. Af en toe waag ik me eraan maar het blijft een gedoe voor mij.
Succes met alle snufjes en het leren onder de knie te krijgen.
Dank je Danielle. Jij ook succes met af en toe wagen. Je man heeft wel gelijk. Als er iets met hem is, moet jij het in ieder geval terug kunnen vinden.
Een voor een, je man heeft het ook niet allemaal in 1x gekocht…succes!
Nee, zo is dat Marja!