Komen waar je moet zijn
‘Je bent echt aangekomen hé?’ zegt Doris tegen mij. Hier in Duitsland betekent ‘aankomen’ onder andere; dat je je draai hebt gevonden. Aankomen is een passend woord. Ik proef er een proces in, dat ik herken. Eerst ben je nog onderweg. De bestemming ligt in het verschiet. Als het goed is kom je aan. Voor mij was het geen makkelijk proces.
Ik heb namelijk aan veel dingen moeten wennen, geworteld als ik was in het vertrouwde Arnhem. Daar had ik net een eerste echte woning ingericht, geheel naar mijn zin. Hier trok ik bij mijn man in. Norbert was geen vreemde maar wat kenden we elkaar nu echt? Slecht!
Samenleven
Goed, dat getrouwd zijn was al wennen maar dan ook nog in een ander land met andere gewoonten en een andere taal. Vandaag bij de tandarts nog een misverstand omdat mijn Duits in tandterminologie niet volstaat en ik kon ook niet meer zeggen wat ik wel bedoelde want de beste man zat al in mijn mond te hannesen. Gelukkig was dat tijdelijk en kon het worden rechtgezet.
Misschien is het normaal maar ik liep hier in het begin alles te vergelijken met mijn oude leventje. De woonomgeving was niet zo mooi als Arnhem. De buren waren hier niet zo gezellig en gastvrij en het dorp was een saai gat naast Arnhem cultuurstad. Ik had regelmatig heimwee.
Omarmen van het nieuwe
Mijn vergelijken en de heimwee gaven ook druk in mijn prille huwelijk. In tijden dat het minder goed liep tussen ons, nam ik het Norbert bijna kwalijk dat hij mij uit Arnhem had gehaald. Alsof hij mij had ontvoerd terwijl het toch mijn eigen keuze was geweest. Maar soms verlangde ik zo terug…
Aankomen in Duitsland was voor mij dan ook vooral verbonden met de relatie met mijn man. Hij is immers de reden dat ik hier ben beland. Hem omarmen -zowel letterlijk als figuurlijk- betekende het loslaten van het oude en vertrouwde. Ook dat was deel van het proces.
Pas toen ik ophield met vergelijken en inzag dat ik het heus niet alleen leuk had gehad in Arnhem, ging het beter. Ook Norbert maakte keuzes die ons ten goede kwamen. Zo is hij minder gaan werken. Daarnaast helpt de relaxplek in de Eiffel ons om telkens weer even op adem te komen. Ruimte voor anderen was er altijd al en dit groeit nu uit. Dankzij de kerk hebben we nieuwe contacten opgedaan. Ik geniet van gasten en nu dus van Doris en Jan, die komen eten.
Herinnerdingen
Voor de gelegenheid dek ik de tafel feestelijk met het servies van mijn ouders. De erfstukken zijn pure nostalgie. Ze betekenen voor mij een verbinding met het verleden. Dingen die ik mag vasthouden omdat het hier om materie gaat. Wat ik heb moeten loslaten moge duidelijk zijn. Wie loslaat heeft de armen weer vrij, om dat te omarmen wat is. En ik mocht zoveel nieuws omarmen. Zoveel moois ook en zoveel zegen. Daarom lach ik nu tegen Doris en zeg dat ik precies daar ben, waar ik moet zijn.
Gerelateerde blogs:
https://annderverhaal.nl/2019/01/30/nieuwe-woonomgeving/
https://annderverhaal.nl/2019/03/11/isolement/
Wat fijn dat je je plek hebt gevonden Anne! En wat mooi gezegd: ” Wie loslaat heeft de armen weer vrij, om dat te onarmen wat is”.
Dank je Maria!
Mooi geschreven Anne en mooie uitspraak ook om over na te denken ‘wie loslaat heeft de armen weer vrij om te omarmen dat wat is.’ Zelf vind ik loslaten steeds opnieuw een uitdaging. Fijn dat je nu bent ‘aangekomen.’
Dankjewel Johanneke. Ja, loslaten valt niet altijd mee. Ik vind het daarom ook mooi om jouw proces hierin te lezen op je sites.
Mooi om te lezen.
Het doet mij denken aan mijn eigen proces vd laatste tijd. Loslaten en het nieuwe omarmen. Ik ben eindelijk weer dankbaar.
Geniet er van.
Dank je Adriana. Een kostbaar proces en fijn dat je weer dankbaar kunt zijn.
Ontroerend goed!
Dank je Monique 🙂
Leuk om te lezen Anne. Natuurlijk is het wennen. Je hebt ineens een heel ander soort leven gekregen, op alle fronten! Dus vind ik dat je het best wel snel hebt gedaan. De tekening bovenaan is leuk, die lijkt op jullie huis en tuin. En de achtergrond is de Rursee. Heb je die zelf gemaakt? Hij is heel mooi!
Dank je Josien. De tekening vond ik op pixabay en hij deed me aan ons leven hier denken inderdaad.
Wat mooi dat het zelfs aan je gezien word, mooi hoe je door loslaten je armen weer vrij krijgt om andere dingen te omarmen.
Lekker genieten meis van al het moois dat je nu in je leven hebt.
Dankjewel Danielle.
‘Wie loslaat heeft de armen weer vrij, om dat te omarmen wat is.’
Wat een prachtig woord, Anne, en o, ook zo herkenbaar voor mij.
Al is mijn situatie geheel anders dan die van jou, ook ik heb veel moeten loslaten om iets anders te kunnen omarmen.
Weet je, ik denk dat ik ook ben thuisgekomen (al hoop en bid ik met heel mijn hart dat het inderdaad maar voor tijdelijk zal zijn)
Ik ga deze zin ook doorgeven aan mijn dochter; denk dat dit een mooie bemoediging is voor haar.
Dank je wel!
Liefs Rita.
Graag geschreven Rita. Fijn dat het je bemoedigt. Ik hoop dat je dochter er ook iets aan heeft.
Heel mooie blog over groei. Blij mee.
Wat fijn om te lezen Anne, dat je je ‘aangekomen’ voelt! Af en toe had ik het met je te doen, want de heimwee was in het begin duidelijk! En ja, het is dan niet meer dan logisch dat je partner dan (ook) veel te verduren krijgt. Goed dat jullie samen-werken aan samen-zijn. Geniet van dit nieuwe gevoel!
Dankjewel Anuscka. Ja, je hebt het goed meegekregen; het Duitsland-avontuur.
Ben blij voor je Anne, dat je kon loslaten en omarmen. Heel mooi geschreven<3.
Dank je lieve Miriam!
Wat een moedige stoere stap, ik kan het niet vaak genoeg zeggen, om voor en mét Norbert naar Duitsland te gaan. Langzaamaan kristalliseert het zich uit voor goede oplossingen voor jullie beiden.
Dank voor je fijne reactie Marja.