Er was eens een kranige hen die bevriend was met een andere kip, al even dapper als zij. De kippen hadden het heel gezellig samen en tokten er vrolijk op los. Ze waren altijd heel openhartig maar op een dag zei de kip iets dat verkeerd viel. Voor ze het wist lag er een verwijt-ei voor haar snavel. In het ei zat een voorbeeld verstopt. Een soort kindersuprise maar een stuk minder aangenaam. Omdat het voorbeeld haar niet duidelijk was besloot de kip erop te gaan broeden.
Tijdens de broedperiode had ze amper contact met haar vriendin. Die had besloten nergens meer op te reageren. Niet op kipface en ook niet op andere broedsels van de kip op internest. Het was alsof ze voor haar vriendin lucht was geworden. Ze besloot er een maismail aan te wagen. Hierop hoorde ze alleen terug dat haar vriendin het te druk had. ‘Die wil met rust gelaten worden’ dacht de kip. Hoewel verdrietig gaf dit haarzelf ook de tijd rustig door te broeden op het ei. Wat zou er toch uitkomen, vroeg ze zich af. Zou het iets worden wat haar dichterbij haar vriendin bracht of werd het iets dat de afstand zou vergroten?
Ze wachtte het af en broedde flink en op een dag hoorde ze een licht getik tegen de schaal. Niet veel later verscheen een snaveltje en weer iets later een lijfje dat bedekt was met woorden. Een heus kuikenblogje was geboren. ‘Oh, wat ben je goed gelukt’ zei de kip verheugd. Ze was haar vriendin bijna dankbaar voor het verwijt, waar ze eerst zo verdrietig om was geweest.
Ze vertelde haar kind waar het uit was voortgekomen en daar schrok het kuiken van. ‘Wanneer ik uit een verwijt ben voortgekomen, zal jouw vriendin mij dan niet als verwijt opvatten?’ piepte het aarzelend. Het kuiken wilde de ruzie of het meningsverschil natuurlijk niet verergeren.
‘Nee’ zei de kip. ‘Ik zie het zo: wanneer kippen een verwijt-ei geven en het bij de ander laten liggen, is het niet raar dat de ander dan gaat broeden. Jij bent geen verwijt maar een verwerking en dat is heel wat anders. Daarom ga jij ook niet over haar maar over kippen in het algemeen. Net zo goed over mezelf lieve schat. Want als jij een spiegel bent, dan moet ik er op zijn tijd ook zelf in kijken want ik ben zelf ook wel eens kippig. ‘
Gerustgesteld liet het kuiken zich op internest plaatsen en tot de dag van vandaag staat het tussen de andere beschouwende kuikenblogs.Ondertussen is de kip benieuwd hoe anderen met verwijt-eieren omgaan. Wat zou u doen?
A. U gaat er ook op broeden
B. U legt het in de koelkast – eerst maar af laten koelen
C. U gooit het zonder pardon weg
D. U geeft direct een verwijt-ei terug -quitte staan
E. U maakt er een omelet van
Combinaties zijn mogelijk!
Ik ga naar de Haan en vraag wat Hij ervan vindt, wat raadt Hij mij aan om te doen ?
Mooi verhaal.
Dat is een hele mooie aanvulling Danielle. Dankjewel!
Nou Anne, ik heb je verhaal over de kip en het verwijt-ei wel een paar keer moeten lezen voordat ik het begreep. Dus je bedoelt dat waneer je een verwijt krijgt je er op gaat zitten broeden dat daar dan soms een mooi (zelf-)inzicht uitkomt? Ja.. verwijten zijn een lastig iets. Je krijgt er buikpijn van! Je hebt kennelijk iets verkeerd gedaan in het verleden. Maar dat verleden kan je niet meer veranderen al zou je het willen. Er schuilt ook een beschuldiging in. Vandaar dat het zo’n onaangenaam gevoel geeft. Maar als de boodschapper de kritiek een beetje opbouwend geeft is het al minder onplezierig. En kan een goede les voor je zijn. Echter, die vaardigheid is niet iedereen gegeven. Dus je moet het doen met dat onaangename verwijt. Het zou best wel eens kunnen dat hoe erger je ermee zit, hoe meer je er wat mee moet. Het iets is wat je niet graag van jezelf ziet. Maar soms kan het verwijt iets zijn wat vooral iets zegt over de boodschapper. Die eigen gedrag projecteert op jou. Of gewoon een heel slechte bui of periode heeft. Iemand negeren en zaken niet uitpraten vind ik trouwens gewoon een teken van bad behavior. Sorry maar dat vind ik erg wreed gedrag waar je een ander onnodig veel pijn mee doet. Dat is net als een scheet laten en dan gauw weglopen en de ander in de vieze lucht laten zitten. Dat is ook een beetje laf. Want degene die het verwijt maakt draagt zelf ook een verantwoordelijkheid voor wat er misgaat in het contact en voor zijn of haar eigen boosheid of irritatie.Maar goed, hoe dan ook, jij hebt er een mooie blog door geschreven en dat is wijsheid en kracht. 🙂
Je hebt de bedoeling van het verhaal goed begrepen Kristine. Ik heb me door jouw uitgebreide reactie, waarin je veel zinnigs zegt, laten verleiden om een beetje over de toedracht te kakelen. Daarom pas ik mijn reactie toch maar even aan want het doet er niet toe wat ik er verder van vind…
Een spiegelei. Om mijzelf te spiegelen
Prachtig beeld Cas. Dankjewel! Zo zie ik mijn blogkuikens ook. Ik spiegel me regelmatig door eens terug te lezen. Soms weet ik niet eens meer precies wat ik schreef en heb ik zelf ook wat aan 🙂
De laatste plaats waar verw-ei-ten thuis horen is op kipface of internest.
Veel beter is het om het bij de Haan te brengen en dan tegenover hem en de andere kip te bel-ei-den, mocht dat nodig zijn.
Ik begrijp je niet helemaal Evie. Vind je dat ik het thema had moeten m-ei-den of is het in het algemeen bespreekbaar maken wel oké? Dat van de Haan is en blijft een belangrijk aspect.
Jawel hoor, je mag er zeker een blog aan w-ei-den. Ik bedoelde gewoon in het algemeen dat kakelen op internest vaak meer kwaad dan goed doet. Als het niet persoonlijk van kip tot kip te bespreken is, kun je beter gewoon even niet kakelen denk ik.
Ik denk dat je wel gelijk hebt Evie. Misschien is dit al kakelen. Ik ben ook meer van het samen uit kakelen dan van de struisvogelpolitiek die nu plaatsvond. Dan ga ik broeden en verhalen schrijven. Volgende keer hou ik het verhaal voor mezelf. Veel te gevoelig dit soort zaken.
Misschien gevoelig, maar wel goed om over na te denken en juist met je broedsel heb je aan het denken gezet en dat lijkt me waardevol voor de hele kipperen.
Wat heb je het dilemma waarmee je zat, mooi verwoord Anne! Heel beeldend! Een lastige situatie heeft op deze manier inzicht én een mooi blog opgeleverd. Ik zou ook gaan broeden, zolang ik daar het geduld voor heb… Duurt het te lang, dan leg ik het ei terug bij degene die het me gaf met de vraag: leg nu eens uit waarom ik dit kreeg, want ik snap het niet. Dat broeden kost een hoop energie, en met dit soort eieren ben ik toch wel geneigd het energieverslindende aspect weer daar te leggen waar het vandaan kwam…
Dankjewel Anuscka. Ja, het kan behoorlijk aan je vreten. Het ei terugleggen wanneer je je er niet in herkent of er onduidelijkheid is, vind ik wel een goed idee.
Hé An, is mijn vorige bericht doorgekomen? Ik twijfel omdat hij niet te zien is. Maar wellicht heb je hem op mijn verzoek al verwijderd! Hoor graag van je! Groetjes Natasja
Ben het helemaal met Anuscka eens, als de ander mij niet de moeite waard vind om het uit te praten overweeg ik ook of ik het de inspanning waard vind. Natuurlijk probeer ik het nog een keer, lukt dat niet, dan weet ik zeker de ander ervoor kiest om onbereikbaar te zijn. Akelig dat ik hem zo heb gekwetst… dat doet pijn, maar in gedachte lever ik het eitje dan toch weer bij hem/ haar in. Leuker is het om van het ei een omeletje te maken en het samen op te eten. Margreet
Bedankt voor je reactie Margreet. Samen de omelet eten vind ik heel origineel. Leuk!
Ik zou willen dat ik altijd eerst antwoord B zou kunnen en eventueel dan antwoord C. Als het iets is wat raakt reageer ik met antwoord A en als het iets is wat veel pijn doet soms ook met D.
Dank voor je eerlijke reactie Heleen.
Geweldig!
ThanX Marja!