Stilstaan en vooruit gaan
Wachten op de vloed
Ze staat op een kruispunt in haar leven. Een knoop moet doorgehakt: samen verder of alleen. Het lukt haar alleen niet hem door te hakken, al heeft ze eigenlijk al besloten. Boos is ze op zichzelf dat het doorhakken niet wil. Maar de gevolgen zijn ook zo groot en er zijn meerdere mensen bij betrokken. Onder andere een kind dat willoos tussen haar en haar man instaat. Ze moppert om haar besluiteloosheid.
Ik vraag haar of het nu zo erg is, dat stil staan. Misschien wil God nog iets tegen haar zeggen. Het stilstaan kan immers door Hem benut worden. En het is toch ook goed om over zoiets langer na te denken of het een tijd te parkeren? Mijn gedachten gaan uit naar het kind maar ik zeg dit niet. Misschien een volgende keer. Voor nu wil ik niet oordelen en kan dat eigenlijk ook niet. Ik weet immers niet wat ik zou doen wanneer…
Stilstaan. Wij mensen houden er niet zo van. Liever zijn we in beweging. Gaan we ergens heen. We werken onze lijsten af, die vol met taken staan. Pauzes nemen schijnt gezond maar is weinig aantrekkelijk voor wie nog veel te doen heeft.
Stil gezet door het leven
Maar soms worden we door het leven zelf stil gezet. Een dierbare overlijdt of juist iemand met wie we een gecompliceerde verstandhouding hadden. Een ziekte treft ons of een ontslag. De dingen die zorgvuldig zijn opgebouwd vallen uit onze handen en we merken dat al ons zwoegen ons niets meer oplevert. Sterker; ons de kop kost. Stil staan we nu, met de handen slap langs het lijf. Waar nu heen te gaan? We moeten ons opnieuw oriënteren.
En precies daarvoor is stil staan goed. Om na te gaan of de weg die we zijn ingeslagen ons brengt waar we heen willen. Misschien hebben we ons vergist en zijn we God en onszelf op deze weg kwijt geraakt. Zou Hij niet juist nu tot ons willen spreken? Of zit Hij zwijgend naast ons terwijl wij zoeken? Uit ervaring weet ik dat Hij in dit soort tijden heel ver weg kan lijken maar ook dat ik Hem nooit eerder zo dichtbij trof.
Ontvankelijk
Nu we niet meer rennen kunnen we ontvankelijk worden voor Zijn stem en mensen ontmoeten die ook zoekende zijn. We kunnen de uitgestoken hand herkennen, die eerder aan onze aandacht ontsnapte. Natuurlijk kan stilstaan ook pijnlijk zijn en confronterend. Zeker wanneer we onszelf voorbij zijn gerend. Dan rijst de vraag waarom we het zover hebben laten komen.
Maar het doel van stilstaan kan in die pijn aan het licht komen en ons thuis brengen. Bij de Vader en bij onszelf. Een wijze vriendin van mij verwoordde het zo: Mocht je even niet meer weten, hoe in ’s Hemelsnaam verder te gaan, gun jezelf dan even stilstand, en kijk vanuit dat rustpunt er weer nieuw en anders tegenaan.
Als we tot stilstand komen, heeft God de mogelijkheid om bij ons te komen. We waren Hem, jaren terug, als een sneltrein voorbij gerend.
Val maar even stil lieve Anne. God haalt je nu in. Nu staat Hij weer naast je.
Dank voor je mooie reactie Cas. Ja, je zult alle soorten tijden hebben meegemaakt. Voor de blog ben ik natuurlijk gaan zitten en voelde ik me geïnspireerd. Maar iets meer rust wens ik eerlijk gezegd voor ons ook. We zijn zo druk momenteel. Wel met leuke dingen hoor!
Heel gevoelig en mooi. Komt echt binnen. Moest denken aan een gedeelte uit Jesaja 30. Want zo zegt de Here Here , de Heilige Israëls: Door bekering en rust zoudt gij verlost worden, in stilheid en vertrouwen zou uw sterkte zijn, – maar gij hebt niet gewild. Gij hebt gezegd: Neen, op paarden zullen wij voortvliegen –; daarom zult gij vlieden; en: Op snelle rossen zullen wij rijden –; daarom zullen uw achtervolgers snel zijn. Duizend zullen er vluchten voor het dreigen van één, voor het dreigen van vijf zult gij vluchten, totdat gij overblijft als een seinpaal op een bergtop en als een banier op een heuvel. Daarom verlangt de Here ernaar u genadig te zijn, en daarom zal Hij Zich verheffen om Zich over u te ontfermen, want de Here is een God van recht; welzalig allen die op Hem wachten. Want gij volk, dat op Sion, in Jeruzalem, woont, gij zult niet blijven wenen. Hij zal u zeker genadig zijn op uw luid geroep; zodra Hij dat hoort, zal Hij u antwoorden. De Here heeft u wel brood der benauwdheid en water der verdrukking gegeven, maar uw leraars zullen zich niet meer verbergen, doch uw ogen zullen uw leraars zien; en wanneer gij rechts of wanneer gij links zoudt willen gaan, zullen uw oren achter u het woord horen: Dit is de weg, wandelt daarop.
Jesaja 30:15-21 NBG51
https://bible.com/bible/328/isa.30.15-21.NBG51 heb ik zelf vaak gelezen.
Mooi Bijbelgedeelte is dat Lineke; in stilheid en vertrouwen…prachtig.
Dank je wel Anne voor deze mooie woorden. Dit had ik net even nodig.
Dat vind ik fijn om te lezen Maria. Graag gedaan.
Stilstaan is inderdaad lastig, de tekst die Lineke aanhaalt doet mij denken aan iets wat ik laatst in een van mijn blogs schreef. Stil zijn en vertrouwen, bij Hem en zo de weg anders gaan zien zoals jou wijze vriendin zei.
Mooi, dank je wel.
Jij bedankt voor je reactie. Ik kom ook weer eens bij jouw blog lezen.
Soms duurt dat stilstaan heeeeeel erg lang, en weet je aan het einde van dat wachten nog steeds niet welke kant je nu echt op zult of moet gaan. Leren genieten van al het moois dat je ondertussen, tijdens de stilstand, tegenkomt is dan ook echt wel iets dat ik iedereen aan zou raden:)!
Bedankt
Graag gedaan Aritha.
Prachtig verwoord, Anne! Knopen doorhakken doe je inderdaad niet zomaar, daar is kracht voor nodig. Wilskracht en daadkracht. Kracht die je vindt in jezelf en ook in (je relatie met) anderen, wie of wat dat ook moge zijn. Dankjewel!
Bedankt voor je fijne reactie Monique.
Er schiet me een liedje te binnen, even stilstaan en weer doorgaan…pas op de plaats maken. Soms sta je zo regelmatig stil dat je bijna niet vooruit komt, maar toch doorgaat.
Dat laatste herken ik Marja. Te vaak stil staan is ook niet fijn.
Bij God is alles mogelijk! Ook in jachtige tijden leidt Hij ons en brengt uitkomst bij oprechte vragen. Luisteren naar deze prangende vragen is Zijn specialiteit en vandaar ook worden Zijn (welkome) antwoorden door ons ontvangen.
Evenwel verkies ik rust boven drukte.
Bedankt voor je fijne reactie Hans.
O ja,
Men zegt wel: tijd is geld.
Voor mij geldt: hoe meer vrije tijd ik heb, des te rijker ik me voel.
Mooi gezegd Hans. Tijd hebben en genieten is echte rijkdom.