Verloren in een andere tijd
In de schaduw met mijn boek
Nu het zomert komen veel mensen eindelijk toe aan iets waar ze eerder geen tijd voor hadden; lezen. De hitte werkt mee want wat is nu heerlijker dan met een boek in een schaduwrijke hoek? Naast lezen scrol ik voor de gezelligheid op facebook om te kijken hoe anderen de hete periode doorstaan. Naast de vele vrolijke vakantiefoto’s valt een boeken-challenge mij op.
Je fotografeert 10 dagen achtereen de kaften van jouw favoriete boeken, zonder commentaar. Het levert mooie plaatjes want ook vanuit grafisch oogpunt is een boek interessant. In de boekhandel of bibliotheek moet het boek het toch allereerst van zijn buitenkant hebben. Dat is bij mensen eigenlijk niet veel anders hè, al beweren we van wel. Maar we poetsen graag onze buitenkant wat op.
Bij boekenkaften valt niks op te poetsen. Ze zijn af en kunnen hooguit in nette staat bewaard en afgestoft worden. Grappig vind ik wel dat de kaften van hetzelfde boek in een ander land een ander uiterlijk en zelfs niet letterlijk vertaalde titel kunnen hebben. Dat ervaar ik nu ik in Duitsland woon en mijn man ik eenzelfde boek lezen. Voor het oog lijken het twee verschillende boeken.
Oud boek
Het boek in de caravan
Omdat ik de Nederlandse bibliotheek mis, lees ik ter ontspanning een boek dat van mijn oma is geweest. Ze kreeg ‘Jody en het hertejong’ in 1951 en het is in de oude spelling. Een voorbeeld uit het stukje waarin het hertje zijn naam krijgt: een hertekalfje draagt zijn vlag zoo vroolijk. Zijn staartje is net een kleine witte vroolijke vlag. Als ik een hertekalf had zou ik hem “Flag” noemen.
In Jody en het hertejong wordt een pioniersfamilie in Florida beschreven. Ze hebben het niet breed en komen aan de kost door onder andere zelf mais te telen en te jagen. De natuur en het dagelijkse leven worden uitgebreid beschreven, evenals de karakters van de hoofdpersonen. Je kan niet anders dan een diepe liefde voor de jongen Jody te gaan voelen. Het is een dromerig en wat eenzaam kind. Het hertje brengt daar verandering in. De lyrische beschrijvingen over hoe dierbaar het dier wordt en hoe mooi de jongen het vindt, vond ik ontroerend.
Huisdierengeluk
Ik herken de bewondering voor een dier van nabij. Zo ben ik dol op mijn oud katertje Gijs. Hij is al sinds 2003 bij mij en ik vind hem nog liever en leuker dan op de dag dat ik hem vond in het asiel. Regelmatig maak ik foto’s van het beestje en soms vertelt hij dan iets op mijn facebookpagina. Hij spreekt mijn vrienden daar aan met ‘u’ want het is een beleefde kater. Met nieuwjaar ‘plak’ ik een strik of stropdas onder zijn halsje via een digitaal stickervel. Zie de foto onder deze blog.
Maar terug naar het boek. Op internet zocht ik op wanneer het werd uitgegeven en las ook hoe het zou aflopen. Daar baalde ik enorm van. ‘He bah’, dacht ik ‘ik ben nog niet eens halverwege. Ik wil dit helemaal niet weten’. Het is alsof je midden in het boek de laatste bladzijden gaat zitten lezen. Dat doet geen mens of het moet terug moeten naar de bibliotheek. Ik zal het niet verraden hier want wellicht wilt u het zelf nog lezen.
Evengoed pleng ik op het end van het boek een paar tranen. Die tranen gelden zowel het droeve einde als het uit hebben van een mooi verhaal waarin ik mezelf kon verliezen, de tijd kon vergeten en me zo heerlijk kon inleven in een andere tijd en werkelijkheid.
In welk boek verloor u zich recent? Ik lees het graag.
Ik wens u veel leesplezier en vergeet niet uw huisdier te aaien…
Ik heb vroeger veel romans gelezen maar tegenwoordig eigenlijk nooit meer en ga ik voor leerzame boeken met inhoud (niet dat een roman geen leerzame inhoud kan hebben hoor)
ben vaak ook in meerder boeken bezig die ik afwissel en die elkaar aanvullen. Lezen heeft bij mij niet veel met het weer te maken, ik doe het veel en graag.
Ik herken wat je schrijft mbt meerdere boeken tegelijkertijd. Ik lees naast een leerzaam boek graag iets ter ontspanning. Vanwege mijn vermoeidheidsklachten ben ik al blij dat het lezen lukt al ga ik niet meer zo snel als vroeger. Ik kan een boek ook aan de kant leggen en het weken later verder lezen. Even terugbladeren is dan voldoende.
Als ik in de rust ben vind ik lezen heerlijk. Als ik moe ben lukt het niet. Ik heb best nog wel wat ongelezen boeken in de kast staan. Ik lees studie maar ook graag romans. Ik ben benieuwd naar Jody en het hertejong.
Het is echt iets voor jou Lineke, vanwege de natuur en het dier in de hoofdrol. Ik denk dat je er van zou genieten.
Kijk, ik zie hier ook een beleefde blogster! 😉 Mooie kater! Ik had ooit een Cyperse die Gijs heette. Op dit moment probeer ik mij te verliezen in een boek van een IJslandse schrijfster (in het Deens), dat gaat over drie vrouwen die via muziek vriendinnen worden in het barse IJsland. Veel natuurbeschrijvingen. Het verliezen lukt nog niet zo erg, omdat het boek tevens leermateriaal voor me is en ik vaak woorden moet opzoeken… Het allereerste boek waar ik me ooit in verloor was Peter Pan. Het eerste boek wat ik leende in de bieb, en dat maakte indruk 😉
Haha Anuscka, juist opgemerkt. Ik ben op de beleefde aanspreekvorm overgestapt sinds ik in Duitsland woon en het bevalt me goed. Ik ken veel lezers immers niet en kan er niet automatisch vanuit gaan dat iedereen graag met; je of jij wordt aangesproken. Weet je dat ik Peter Pan niet gelezen heb? Gek eigenlijk want ik was als kind ook gek op lezen.
Wat een leuke foto van jou in het paradijs, Anne.
Aanstekelijk geschreven, ik krijg gewoon zin weer eens met een boek in de tuin te gaan zitten.
Het lievelingsboek uit mijn kindertijd weet je misschien wel: Ilja de kleine ganzenridder
Mooi om te lezen dat je het als aanstekelijke ervaart. Heb je dat boek van Ilja destijds aan de kinderen op school voor gelezen?
Wat een romantische foto van jou in de tuin.
Ik kan bijna niet lezen door de onrust in mijn hoofd.
En ja je huisdier, of die van de buren, aaien is een must.
Daar word ik heel rustig van.
Mijn man is altijd verbaasd dat ons hondje geen kale plekken heeft van mijn geaai. haha.
Ja, lezen vraagt best wat concentratie Hélène. Fijn dat blogs lezen wel lukt. Wat leuk dat jullie een hond hebben. Lijkt me zo gezellig om mee te wandelen en knuffelen inderdaad.
Heerlijk lezen! Van de week deed ik het in Duinrell! Man en kids waren in allerlei attracties en ik zat onder een boompje lekker in het zonnetje te lezen en op de spullen te passen. Geen straf!
Wat goed dat je je eigen gang ging Lieneke. Ik zie het helemaal voor me.
Op dit moment lees ik niet echt boeken, ben gek op ” waargebeurde verhalen”. Nu ben ik beperkt tot Anne Maas, maar ook leuk.
Met pleier gelezen (alweer) al vind het wel zielig voor je dat het boek zo’n naar einde had.
Ik ben dol op het book Bambi. Ik denk jij ook!
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bambi_(roman)
Vast ook in het Duits te krijgen 🙂
Ik lees er dit over op Wikipedia: Bambi was door Felix Salten absoluut niet bedoeld als kinderboek. De schrijver zette zich met zijn boek vooral af tegen de mensen in zijn tijd die een ’terug-naar-de-natuur’-idee verkondigden. In zijn boek is de natuur zeker geen vrolijk pretpark, maar levensgevaarlijk.