Het gewoontedier
Hier gaat iets niet goed…
U weet waarschijnlijk wel dat Nederlanders een bijnaam hebben in het buitenland. Wij zijn de zogenaamde kaaskoppen, afgeleid van dat bekende product waar we onze boterham mee beleggen. Maar hoe worden Duitsers plagerig genoemd? Ik wist het niet tot mijn man me vertelde dat de bijnaam is afgeleid van zuurkool ofwel Sauerkraut, dat veel wordt gegeten hier. De naam luidt dan ook: de Krauts, al zal ik ze nooit zo noemen omdat ik niet van cliché bijnamen hou.
Wat ik wel boeiend vind is het kijken naar wat de Duitse keuken verder nog te bieden heeft, behalve die lekkere zuurkool. Wat me in gemiddelde restaurants opvalt is dat vlees echt een must lijkt. Een portie gebakken aardappels of zelfs groene bonen wordt steevast begeleid door gebakken spekjes bijvoorbeeld. En nu het zomert ruik ik zeer regelmatig de geuren van de Grill, de Duitse naam voor de barbecue. En daarop worden niet alleen groenten gegrild. Het aantal vegetariërs ligt in Duitsland rond de 2,3% wat lager is dan de 4% in Nederland. Maar ook die 4% vind ik niet echt veel. Wat eten aangaat zijn we gewoontedieren. Het bewustzijn dat minder of geen vlees een zinvol alternatief is groeit gelukkig wel.
Gasten
Grillen is ook de favoriete bezigheid van mijn man. Qua eten heeft hij geen grote wensen. Een stukje gegrilde kip of vis een salade erbij en hij is een tevreden mens. Wanneer ik geen puf heb is dat dan ook ons menu. Op andere dagen pak ik toch wat uitgebreider uit met veel groeten en gezonde granen zoals gierst of *boekweit. Dat vind ik weer heerlijk. De eerste keer dat we boekweit aten vroeg mijn lief wat dat voor muizentandjes waren. Gelukkig kan hij mijn kookkunst wel waarderen, al wordt het vlees soms iets gemist.
Gisteren kregen wij eters op bezoek. Ik had mijn rij instructeur B. en zijn vrouw S. uitgenodigd. De vraag of ze willen komen eten stel ik direct nadat ik voor mijn examen ben geslaagd en wij terug rijden. De wedervraag van mijn instructeur is of ik ook vegetarisch kan koken want zijn vrouw is vegetariër en ze wordt vaak vergeten bij etentjes. Ook wordt er in *bovengenoemde restaurants moeilijk gedaan. De spekjes worden met moeite weggelaten en ook niet vervangen door wat anders. De bonen hebben nog niet een gebakken uitje als versiering. Karig is dan haar maal en omdat hij haar liefheeft, stoort dat natuurlijk zeer.
Me uitleven in de keuken
Ik kan verheugd vertellen dat dat voor mij geen probleem is. In Nederland at ik zelden vlees. Pas door mijn huwelijk staat het regelmatig op het menu. Later App ik S. om haar ook nog persoonlijk uit te nodigen voor een vegetarische maaltijd bij ons thuis. Ze is zo verrast dat ze zelfs de planning van de rijlessen omgooit om op Nederlandse dinertijd aan te kunnen schuiven. Gisteravond om 18:00 uur.
Ik heb de hele ochtend in de keuken gestaan om maar liefst drie heerlijke gerechten te toveren. Beetje uitsloven vind ik in dit geval terecht. Ik heb veel aan B. en S. te danken. Zij hebben mij zo geweldig ondersteund in het halen van dat begeerde papiertje en hebben veel voor hun leerlingen over. Dat mag wel eens beloond vind ik. Omdat ik de 30e jarig was beschouw hen nog een beetje als verjaarvisite. We zitten uren lang te tafelen en te praten. Leuk om dit lieve stel eens vanuit de positie van gastvrouw mee te maken. Tot slot wordt ons gevraagd ook eens bij hen aan te schuiven. Uiteraard wordt dat een vleesloze maaltijd en daar ben ik blij mee.
*boekweit is geen graan maar een zaad, rijk aan eiwit
* In de grotere steden kent Duitsland natuurlijk ook goede vegetarische restaurants
Boekweit ik vind het heel erg lekker.
Jammer genoeg is de boekweit in Nederland vaak erg klein en slecht schoongemaakt.
Bij een Armeense vriendin eet ik nu geregeld Boekweit.
PS: de honing van Boekweit smaakt ook erg speciaal.
Vrolijke groet,
Ha Rob, wat leuk dat jij ook zo kunt smullen van boekweit. De honing ken ik niet maar lijkt me wel wat. Vrolijke groet terug.
Ik heb nog nooit boekweit gegeten, maar wat leuk dat je hun had uitgenodigd en je zo kon uitleven in het koken. Het zal absoluut gewaardeerd zijn denk ik.
Ja, was heel leuk en ze waardeerden het zeer.
Wat gezellig zeg en leuk dat jullie ook uitgenodigd zijn
Ja, vind ik ook leuk.
In Duitsland en Franrijk wordt inderdaad geen rekening gehouden met degenen die geen vlees eten.
Volgens mij kunnen de Fransen zich niet voorstellen dat je dat niet eet.
Ik eet het al jaren niet en zal het ook nooit meer doen.
Wat leuk zo een gezellige maaltijd met dierbare mensen.
fijn weekend
Ik wist niet dat het in Frankrijk al net zo was Hélène. Jammer want er is zoveel mogelijk zonder vlees…Jij ook een fijn weekend gewenst.
Wat is boekweit eigenlijk? Ook ik ben een echte vleeseter.
Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag Anne. Natuurlijk ook van Ien. Wat mooi dat je zo’n goede band hebt met je rij-instructeur. Lukt het rijden nu een beetje? Maandag maak ik de grote sprong naar Rüdesheim am Rhein. Voor het eerst zie ik er een beetje tegen op. Het is vier á vijf uur rijden. Gezien mijn leeftijd best een eind. Als het nodig is doe ik een dutje en dan weer verder. Ik verheug me al op die enorme Deutsche schnitzels. Ineke weer niet, die is gek op die mooie tellers mit
Ik vind jou mooi levendig schrijven, wat bij mij dan weer reactie oproept, zoals je ziet.
Boekweit is een zaad van -ik neem aan- de boekweitplant 🙂 Ik weet het eerlijk gezegd zelf niet eens precies. Ik zal maandag voor jullie bidden hoor. Hele goede reis gewenst en fijne tijd aldaar. Geniet van de schnitzels en de salat.
Boekweit is familie van de zuring.
De zaadjes zien er hetzelfde uit.
Vriendelijke groet,
Dankjewel Rob. Leuk om te weten.
mit salat natuurlijk
Wij letten wel op de hoeveelheid vlees die we eten en hebben meerdere keren per week maaltijden zonder vlees. Maar als we dan wel vlees eten, dan genieten wij er ook van. De reden dat we het wel eten, maar met mate, is omdat ik het ermee eens ben dat de manier waarop wij tegenwoordig aan ons vlees komen niet de bedoeling kan zijn, maar dat ik wel wil dat we gevarieerd eten. En vooral dat de kinderen veel smaken leren eten. En we vinden vlees toch ook wel lekker… In Berlijn hadden we wel een leuk vegetarisch restaurant, dus inderdaad in grote steden is het besef misschien wel iets meer aan het komen?! Grappig inderdaad hoe gewoontedier we zijn, ook als je kijkt hoeveel mensen gewoon doen zoals ze van huis uit hadden geleerd.
Bedankt voor je uitgebreide reactie Petrina. Wat goed dat jullie bewust minder vlees eten en een vegetarisch restaurant nemen als alternatief.
Leuk blogje en ik vind het echt super om te lezen hoe jij voor hen bezig was. Ik eet maar weinig vlees. Kip op zondag. Ik probeer het iets meer te eten. Maar echt lekker vind ik het niet. Boekweit ken ik niet. Ga ik eens op googelen.
Ik kan je wel een receptje sturen Aritha. Hier ligt sowieso nog een kaartje voor je klaar.
Wat leuk dat je dat deed voor die vrouw!
Dank je Heleen. Ik vind het heerlijk om me uit te leven in de keuken, zolang het niet te vaak is. Mijn rug vindt dat namelijk een iets mindere leuke bezigheid.
Wat leuk dat je hun hebt uitgenodigd!! Wat een leuk idee. Je hebt dit weer heel mooi geschreven!