Over zeil- en levenslessen
Vanaf ons bootje
Zeilersgroep App. Wolfgang: ‘Is er al iemand bij het clubhuis?’ Helga: ‘Ja, sinds vanmorgen. Heb steigerdienst. Er lag weer veel ganzenpoep..pfff!’ Wolfgang: ‘Rotganzen… Waait het al daar?’ Helga: ‘Het waait nog niet hard maar ik zie al wel kringels op het water. Komt vast goed…’
Volgens mijn man moet ik eens een blog over zeilen schrijven. Ik begin met de groepsApp die nog verder gaat over; wind, het omkiepen van Herbert bij de Regatta en leuke foto’s van met de hond aan boord zeilen (kan ook). De hond ziet er blij uit, al is het bij zo’n dier toch lastig in te schatten of ie echt blij is en of dat door het zeilen komt. Volgens mij is Mattie sowieso een blije hond.
Een rustig hoofd
Beer en ik hebben niks aan de groepsApp toegevoegd, al had dat natuurlijk gekund. Voor mij is het ook de eerste keer in mijn leven dat ik op een zeilboot vaar. Ik heb al een paar keer gestuurd. Ook heb ik wat termen geleerd. Wat me vooral opviel was dat ik nergens anders aan dacht. Ik had mijn focus op de wind en de zeilen. Mijn oog op de richting waarin we wilden gaan. Meer niet. Het was heerlijk rustig in mijn hoofd.
Er zitten diepe lessen in deze watersport verborgen. Ik zal een paar opvissen uit het nat. Ik begin bij een schijnbaar makkelijke start: de wind in de rug ofwel je vaart met de wind mee. Je zeilt als vanzelf maar lijkt soms haast geen vaart te maken. Raar is dat. Het lijkt op de tijden dat het meezit in je leven. Soms heb je amper door hoe makkelijk het gaat. Je leven kabbelt moeiteloos verder. Dat zijn vaak wel fijne tijden, vooral wanneer je de andere kant kent.
Varen met tegenwind
Het wordt namelijk meer uitdagend wanneer het andersom is. Het is logisch dat je niet tegen de wind in zeilen kan. Maar met tegenwind kan je wel laveren ofwel in een soort zig/zag over het water gaan en dan toch daar komen, vanwaar je eerst dacht dat je er niet heen kon. Dit vraagt een heel andere handigheid dan met de wind in de rug.
Zo is het ook in het gewone leven. Soms zit het mee, soms zit het tegen maar dat laatste hoeft je niet te weerhouden toch te komen waar je wil. Al moet je er een omweg voor maken en er langer over doen. Moeite voor iets doen maakt dat je ontdekt wat voor jou de moeite waard is. Je traint je doorzettingsvermogen en dat vermogen is voor veel terreinen enorm handig.
Wanneer je tijdens je route de boot een slag moet draaien, heet dat een ‘wende’. In onze boot moet je het roer de tegengestelde richting opdraaien. Dus naar links wanneer je de boot naar rechts (stuurboord) wil laten gaan. Door de wende bezie je de See (meer) vanuit een andere hoek.
Bekijk het eens van de andere kant
De link naar het gewone leven moge duidelijk zijn. Wanneer je ergens in vastloopt en je weet het niet meer, is het zinvol een wende te maken. Soms kan iemand anders je daarin behulpzaam zijn want wij mensen zijn erg geneigd de dingen puur vanuit ons eigen standpunt te bezien.
Ik heb zo’n vriendin, die (bijna alles) net anders bekijkt. Wanneer ik vastloop bespreek ik het met haar en verwonder me over haar frisse blik. Die werkt voor mij net als de wind op het water. In mijn gedachten komen kringels. Het beweegt en stroomt weer. Ik kan weer tot oplossingen komen of er anders mee omgaan. Heel bevrijdend is dat.
Er zitten vast nog meer wijze lessen verborgen maar voor vandaag is dit genoeg. Buiten is het prachtig weer. Ik laat het hierbij. Fijne week allemaal!
Heel herkenbaar! Er zijn niet voor niets zoveel zeiltermen in spreekwoorden en gezegden verwerkt.
Nu je het zegt Josien! Dank voor je reactie.
ik herken en erken heel veel! Mooi!
Wat leuk Wim. Je zeilt ook begrijp ik?
Ja, mooie parallellen heeft zeilen met het leven, dat heb je goed gevoeld en beschreven! Ik heb vroeger veel gezeild, mijn vader had een boot. Het lege hoofd en de focus alleen op het nu herken ik ook. Heerlijk! Wil je goed koers kunnen houden en niet omslaan, dan moet je niet met je gedachten elders zijn… Fijn blogje!
Dank je Anuscka. Leuk die herkenning met je eigen er-varingen 🙂
Hé, bedankt! Ik print hem uit voor mijn man.
Leuk Aritha. Doe er maar de hartelijke groeten van mij bij.
Even over het begin: Ik heb veel gezeild in mijn leven. Zeilschool, zeilkamp, boten gehuurd…maar nog nooit van steigerdienst gehoord…. 🙂
(Het is wel voorstelbaar, natuurlijk…)
Ben ik ooit tegelijk met jou op zeilkamp geweest? Van de HCF?
Nee. Ik heb nog nooit gezeild. Maar jij hebt vast fijne herinneringen?
Ja, de steigers zijn van hout bij ons en lijden onder de zure ganzenpoep. Die wordt er elke week afgeborsteld door leden van de club.
Heb weer genoten van je blog!!!!
Wat leest het toch weer heerlijk weg…
Leuk om dit blogje te lezen.
Misschien vind je het leuk om eens op onze website te kijken:
http://www.haijehillyvaren.blogspot.com