Keihard ontspannen
Onze stacaravan
Afgelopen weekend hadden we bezoek uit Nederland, wat erg gezellig was. Mensen die hier nog nooit zijn geweest, kijken vaak hun ogen uit. En het mag gezegd: wij hebben een mooi huis met ruime tuin. Kijkend door hun ogen vroeg ik me af waarom wij het nodig vonden ook nog een stacaravan in de Eifel te kopen. Op de camping treffen we mensen uit de grote stad. Dat zij het groen zoeken is begrijpelijk maar wij?
Al eerder schreef ik over het gebrek aan bos in de hoek waar wij wonen en het werk dat mijn man ook veel vanuit huis doet. Maar het is niet alleen het betaalde werk dat hem bezig houdt. Hier is in- en om het huis altijd wat te doen. Een luxeprobleem, dat geef ik toe. Evengoed merk ik dat mijn lief hier nooit klaar is en ook niet de deur achter zich kan dicht doen. Die deur moet eigenlijk nodig vervangen zegt hij met een klussersoog…
Relaxpakket
Onze caravan in de Eifel is dan ook de plek bij uitstek voor een stuk ontspanning. Niet alleen voor mijn lief, ook voor mij. Zodra we het gebied binnen rijden vergaap ik me aan het landschap. Zo glooiend en rijk aan velden, dat ik het de Duitse Toscane noem. Ik vind het er helemaal te gek! En dan ook nog dat mooie meer erbij. De vondst van een tweedehands zeilbootje maakt ons relaxpakket compleet. We voelen ons rijk gezegend met deze aanwinst want hij was niet duur. Een zogenaamde mazzel!
Nu nog inplannen dat we er regelmatig heen kunnen. Dat valt met de volle agenda niet mee. We hebben er nog niet langer dan twee nachten geslapen. Meestal is het de ene dag heen en de andere dag terug. Het inpakken van de spullen is topsport voor mij. Als je wat mankeert moet je aan zoveel dingen denken. En dat moet allemaal verzameld vanuit dat grote huis.
De rugsteun ligt beneden, mijn medicijnen liggen boven en waar heb ik de sleutels van de caravan ook alweer? Ik ren de trap meerdere malen op en af omdat ik nog geen goed systeem heb. Bovendien is mijn concentratie sinds de operatie zoek. Of was ik hem al kwijt? Dan moet er nog het nodige aan eten mee want er zijn daar wel winkels maar niet in de buurt en om meteen daar weer boodschappen te moeten doen…
Freizeitstress
Rursee met bootjes
U begrijpt dat ik soms al moe ben voor we er zijn. En dan blijkt het gras toch niet altijd groener bij de caravan. Nu ja, het is wel groen maar ook heel lang! Het moet nodig gemaaid. En voor de zeilactiviteit met de vereniging moet er ook nog een bepaald soort licht op de boot. Dat moet Norbert nog aanbrengen. En de boot moet ook eens opgeruimd worden want zo kan ik er niet rusten tussendoor. Ik leer een nieuw woord: Freizeitstress.
Als we dan eindelijk klaar zijn en bij de caravan op apegapen liggen kan het genieten eindelijk beginnen. U begrijpt wat we dan doen: keihard ontspannen! Ik kan u vertellen; het is het allemaal meer dan waard. Want wanneer de havik boven mijn hoofd zweeft en de zwaluwen hun duikelvluchten maken, staar ik naar boven en zucht: “wat is het hier toch mooi”.
Die laatste zin blijft bij mij hangen Anne. Wat is het hier toch mooi.
Genieten doe ik overal. Dat was vroeger niet zo hoor. Dat heb ik moeten leren. Zittend op mijn relax-stoel, kijk ik naar buiten. Ik zie mijn eigen geplante surfinia’s. Maar daaroverheen kijkend zie ik daken en nog meer daken. Links van mij kijk ik door het keukenkraam en zie het nieuw geplaatste hekwerk van onze overbuurman. Dat houten hek vindt mijn buurman heel mooi. Ik zag liever de struiken en bomen van de vorige bewoners.
Door alles heen heb ik moeten leren om te kunnen genieten van het kleine. Mijn surfinia’s groeien als kool.
Ik heb depressie’s gekend waarin ik totaal niets meer zag van Gods schoonheid. Toen was alles één grijze massa. Nu zie ik bloemen. Nu zie ik de mensen weer. Wat was het mooi bij jullie Anne. Wat een lieve rustige man heb jij. Wat een prachtig huis. Een mooi atelier, waar je je mooie verhalen mag schrijven. Wat een prachtige omgeving.
Ik heb nagedacht, hoe het komt dat ik zo lang achter elkaar, achter het stuur kan zitten. Dat moet Gods rust zijn in mij. Dat kan niet anders. Vroeger kon ik nog geen half uur rijden, zonder in slaap te vallen. Ik had zoveel geestelijke onrust in mij. Dat is allemaal weg.
Nu geniet ik van kleine dingen. Zoals van Jippie, onze poes, die mijn aandacht wil en heel vriendelijk koppie’s kom geven. Ik ga daar liever niet op in, omdat ik ze nog steeds onbetrouwbaar vind. Ineens slaat ze toe en zit ik onder de krabbels.
Anne wees gelukkig met alles. Ook met het kleine. Ik weet dat je dat bent. Wij hebben jullie leren kennen als heel prettige mensen.
Wij bidden en geloven dat God met jullie is. Let maar op, er komt nog veel meer
Dank voor je mooie beschrijving Cas. Ik zie het voor me. Mooi hoe jij tevredenheid hebt geleerd en van het kleine genieten. Ik geniet ook erg hier van alles dat ik jullie liet zien. In Arnhem had ik niet zo’n mooi huis maar was ik net zo gelukkig. Daar had ik een schrijfhoekje, nu een hele kamer. Zolang ik maar planten om me heen heb en niet teveel alleen ben is het goed. Wij willen onze luxe graag delen. Volgende week komt een vriendin naar de Eiffel. Zij kan -net als Norbert- zeilen. We verheugen ons zeer. Nu het zomert komen er meer mensen onze kant op. Vakantie-tijd… God is goed!
Cas schreef in zijn reactie “genieten van de kleine dingen” en dat is wat jij doet, daar kan ik wat van leren.
Geniet meis.
Dank je Danielle. Een vaste plek in de Eiffel en een boot…dat vind ik groot! Maar het klopt dat ik altijd al kon genieten, ook van de kleine dingen 🙂
Ik doelde op de havik en de zwaluwen
Ze te herkennen boven je hoofd vanaf je relexbedje.
Ah zo, nou snap ik je 🙂
Zo lig ik op een kleedje op een afgelegen plek op de Posbank te luisteren naar de stilte…
Jij bent echt zo eerlijk. Bedankt weer.
Ja? Voor mij is het heel normaal zo. Graag gedaan. Leuk dat je kwam lezen.
pffff, ik zou echt gek worden van al dat ingepak….maar ik ben ook niet echt een organisatie-talent….
Wat zal ik zeggen: het went! En ik word er steeds handiger in.
Wij gaan niet meer op vakantie maar hebben het groen in de achtertuin. (Bij wijze van spreken) Ik mis het dus ook niet.
Maar ik kan me heel goed voorstellen dat jullie blij zijn met jullie plekje in het bos en bij het meer. Ik zou ook niet kunnen leven zonder groen.
Ik lees graag over jullie achtertuin en de wandelingen met Wolf 🙂
Wat maak je er een grappig verhaal van. Ook dat is een kunst net als genieten tussen alle bedrijvigheid door. Gisteren vroeg men mij wat ik ging doen met de vakantie. Vakantie?
Dank je Lineke. Vakantie rundum Hause?
Wat een prachtige blog weer en ja wat heeft een mens keihard ontspanning nodig, geweldige woordkeuze! Geniet van hopelijk nog heel veel momenten in de Eifel! Dikke knuffel, Heleen
Knuffel terug Heleen X