Hooggeëerd bezoek
Mijn lieve vriendin M
Toen Norbert en ik vorig jaar juni trouwden kregen we een fijn aanbod van vrienden. Zij boden aan in de herfst of het voorjaar te komen om ons met de tuin te komen helpen. Hij is hovenier en ook zij heeft groene vingers. Het aanbod was bij wijze van huwelijksgeschenk. Ontzettend lief vonden wij dit. In de herfst lukte het niet om tot een afspraak te komen maar twee weken geleden was het dan zover. Wij kregen bezoek èn hulp!
Wanneer mensen uit Nederland de weg naar ons weten te vinden is dit bijzonder voor ons. We krijgen namelijk niet zo vaak bezoek. Nu is een afspraak ook niet altijd maar zo even gemaakt. Zeker niet met alle drukke agenda’s van tegenwoordig. Voor velen is de afstand overbruggen ook een uitdaging. Met de auto is het vanuit Arnhem een kleine twee uur reizen. Voor hen zonder auto geldt het aanbod dat we hen tegemoet reizen en afhalen van station Venlo.
Alleen bezoek bij zon?
‘Wanneer het weer beter wordt, komen we jullie bezoeken’ zei een vriendin. ‘Wanneer we in de buurt zijn, komen we langs’ zei een ander. Ik heb nooit geweten dat wanneer ik verder weg zou gaan wonen het zien van vrienden weersafhankelijk zou worden of dat het gecombineerd diende te worden met wat anders, dat in de buurt ligt. Toch snap ik ergens wel. Met genoemde afstand is het anders dan voorheen.
Je komt niet voor een paar uur maar blijft minstens een dag of langer. De meeste gasten blijven hier slapen. En wanneer er nog andere vrienden op de route wonen, dan is combineren handig. We zijn als Nederlanders nu eenmaal niet gewend om grote afstanden te overbruggen voor bezoekjes. In Amerika zouden ze raar opkijken. Daar is twee uur reistijd peanuts!
Als Nederlandse ben ik daarom maar wat blij dat ik mijn contacten ook via de telefoon of per mail/App kan onderhouden en waardeer een belletje zeer. Toch gaat er niks boven aan elkaar echt zien. Ik verheugde me daarom enorm over genoemd stel, dat de moeite nam de ‘verre’ reis te maken. Een lange boodschappenlijst was in huis gehaald waarbij uiteraard het gebak niet was vergeten. En een goede wijn voor bij de maaltijd. Het gastenbed maakte ik zo comfortabel mogelijk met behulp van speciale matrasdekken en de mooiste handdoeken op het bed, lagen gevouwen klaar.
Het mooiste huwelijksgeschenk
T bouwt een moestuintje
Het was voor beide partijen een feestje. In de tuin een prettige samenwerking en aan tafel goede gesprekken. Ik vertelde openhartig over mijn gedachten en vond herkenning bij T. Hij belandde in Arnhem vanwege mijn vriendin. Door zijn verhuizing was hij zelfs mensen kwijt geraakt. En dan heb ik het niet over de normale manier van verwateren, die iedereen meemaakt in het leven.
Nee, hij vertelde over een oude jeugdvriend die de vriendschap letterlijk had opgezegd. We spreken dan over een reistijd van drie kwartier met de auto. “Je begrijpt dat de vriendschap ophoudt nu je zo ver weg woont?” T. had het niet begrepen… En ik ook niet. Want als deze vriend niet kon komen, dan kan je toch op andere manieren het contact onderhouden?
Prijskaartje
Al schrijvend bedenk ik me dat ik zelf – in het verleden- vrienden op dit vlak teleur gesteld heb. Ik vond twee uur reizen namelijk ook lang, zeker met dat lastige lijf. Een mens leert vaak dingen door ze zelf te ondergaan. Ondertussen weet ik dat ik wel meer aankan dan ik dacht. Verder heb ik geleerd het prijskaartje pijn soms maar te aanvaarden want anders kom ik nergens. Al zal reizen nooit mijn hobby worden.
Met dat besef in mijn achterhoofd wil ik dan ook begripvol zijn naar hen die hier niet zullen komen, al had ik ze nog zo graag gezien. Ieder mens heeft zijn eigen legitieme redenen, die kunnen verhinderen dat afstanden worden overbrugd. Ik hoop dat u mij toestaat dat jammer te vinden. Daarmee zeg ik namelijk dit: ons contact is belangrijk voor mij. Maar naast degene die niet komen is er altijd nog de groep die dit wel doet en de knipoog van Boven die mij niet ontgaat. Er zullen namelijk ook mensen komen die ik niet had verwacht!
Bij deze weet u vast hoe ik u ga ontvangen…zie titel…
De voorbereidingen lieten zien hoezeer je er op hebt verheugd. Wat fijn dat het fijn was. Raar hè, die vriendschappen die vanwege afstand stuk gaan.
Ik heb altijd brieven geschreven met vriendinnen verder weg. En nu met jou gezellig contact per App. Inderdaad raar…
Juni is goed Anne. Wij, Ien en ik zijn jullie nieuwe vrienden. Dat willen we graag zijn. We verheugen ons om jullie te mogen ontmoeten
Leuk Cas. We kijken ernaar uit.
Het lijkt ver, helemaal Duitsland in! Maar wanneer ik naar Noord Holland of Friesland ga, zijn er al verdere bestemmingen mogelijk. Met veel meer drukke op de weg, want de Nederlandse wegen zijn bomvol vergeleken met de Duitse.
Zo is het ook weer Josien. Je bent een echte globetrotter 🙂 We vonden het heel gezellig met jou hier.