Sjoerd
Vooruit dan maar…
Sjoerd stopte bij het tankstation en trok een wegwerphandschoen aan. Hij had er een hekel aan om de diesellucht aan zijn handen te krijgen. Dat kon hij zich in zijn baan als vertegenwoordiger niet veroorloven. Pfoe, wat had hij slecht geslapen. Dat gedoe met Anja zat hem nog steeds dwars. Wat had haar bezield om zomaar weg te lopen? Nu had hij dat belangrijke telefoontje alleen kunnen plegen. Het zoveelste waar ze hem alleen voor liet opdraaien
Sjoerd baalde. Zodra Anja ‘overprikkeld’ raakte stapje ze doodleuk uit een discussie en ging ervan door. Dat ze nu niet wilde inzien hoe ontzettend onvolwassen dat was. Hij had zich er vreselijk over opgewonden. Het meermaals gezegd maar ze was zo’n stijfkop. Ze bleef er maar bij dat het ook voor hem beter was geweest. ‘Laat me toch niet lachen’ had hij gezegd. ‘Altijd wanneer ik je nodig heb, ga je ervan door. Je had me moeten steunen’. Dat hij kort daarvoor lullige dingen had gezegd, deed niet ter zake. Een doel is een doel en wat zij deed was niet doelgericht.
Doelgericht
Sjoerd hield van doelen. Ze waren helder en duidelijk. En net als in zijn werk, wilde hij ook in het gewone leven die doelen behalen. Hij maakte graag het grapje dat mannen eenvoudig gestructureerd waren. Niet lullen maar poetsen paste dan ook bij hem. En wanneer het op aanpakken aankwam, bereikte hij er veel mee. Je kon hem een echte carrière tijger noemen. Vroeger was Anja daar trots op geweest. Nu leek ze alleen maar te kijken naar wat eraan ontbrak. ‘Ik mis emotionele verbondenheid’ had ze gisteren gezegd. ‘Daar heb je toch je vriendinnen voor’ had hij geantwoord. En dat had bij haar de tranen in de ogen doen springen.
Hij voelde zich niet gewaardeerd. Wat zeurde ze nu over verbondenheid. Zag ze niet wat hij allemaal voor haar deed? Dat deed je toch niet wanneer je niet van iemand hield? Bovendien hadden ze samen twee prachtige kinderen, die het goed deden op school. Het ouderschap was de beste verbondenheid die ze kon wensen. De meiden zaten met allemaal kinderen van gescheiden ouders in de klas. Het was toch al geweldig dat zij nog samen waren? Goed, hij had één keer een scheve schaats gereden maar dat was natuurlijk niet bepaald doelgericht geweest want met Anja wilde hij oud worden. Ze was zijn grote liefde en moeder van zijn kinderen. Die affaire had hij dan ook snel beëindigd.
Geschenken in plaats van tijd
De koordjes die los waren komen te zitten had hij getracht te hechten door nog harder te werken en haar te verwennen met dure vakanties en iedere verjaardag een sieraad, dat hij door de juwelier liet uitzoeken. Die had Anja al vaak ontmoet en kende haar smaak. Hoe het toch kwam dat zij ieder jaar minder enthousiast op het juweel reageerde, begreep hij dan ook niet. ‘Wat wil je dan?’ had hij op haar 40e verjaardag gefrustreerd gevraagd. En was stomverbaasd over het antwoord: ‘Ik zou een mooie bos bloemen met een persoonlijk geschreven kaart heel leuk vinden’ had ze gezegd.
Hij deed duidelijk iets fout of was Anja nu zo veranderd? Misschien zat ze al in de overgang. Daar konden vrouwen ontzettend moeilijk door worden had hij begrepen. Hij liep naar het tankstation om af te rekenen en zag vanuit zijn ooghoek boeketten in emmers staan. Zou hij haar tegemoet komen? Ze leek het echt moeilijk te hebben… ‘Vooruit dan maar’ zei hij in zichzelf en koos een bosje met roze bloemen en rekende deze af samen met de tankbon. Al ging hij er echt geen kaartje aan hangen, met een heel verhaal. Hij zou trouwens ook niet weten wat te schrijven. Nee, het was goed zo.
Benieuwd naar Anja’s kant van het verhaal? Klik dan hieronder op ‘vorige post’.
Ik ben een man dus begrijp ik Sjoerd. Maar als ik het hart van Anja lees, begrijp ik Anja. Dus begrijp ik beiden.
Ik hoor mensen wel eens zeggen “wat zou Jezus doen”.
Ik denk, zou Jezus partij kiezen? Welke partij zou Jezus kiezen in de oorlog tussen Israël en de Palestijnen? Zou Hij niet voor Israël kiezen? Kwam Hij niet naar de aarde voor de verloren (kinderen) zonen van het huis Israël’s? Hij kwam tot de Zijnen maar de Zijnen hebben Hem niet gegrepen.
Hij kwam om vrede te brengen maar Hij bracht verdeeldheid.
Toch waren Zijn woorden, “wie het koninkrijk Gods niet ontvangt als een kind, kan het niet binnengaan”
Dat ingaan in Zijn koninkrijk is iets wat je hier en nu doet. Zijn koninkrijk is een rijk van vrede. Het vlees kruisigen, zoals de apostel Paulus dat zegt, is iets wat je hier en nu doet. Is je vlees kruisigen moeilijk? Ja en nee. Wil je het in eigen kracht, in je vlees dus doen, dan kan je het wel vergeten. Het lukt je nooit. Het blijft een eeuwig “proberen”
Wil je je nederig opstellen en het in Gods kracht doen, dan heb je het al ontvangen nog voordat je het gevraagd hebt. Hij geeft je het inzicht en de kracht om je vlees elke dag te ontkennen. Daarna is het onmogelijk voor je geworden om nog te twisten met de vrouw die God je gaf. Daarna voel je haar pijn. Je kent haar als je eigen vlees. Je ervaart haar innerlijk.
Je bent de enige die zich eraan heeft gewaagd, tot nu toe, om zich uit te spreken Cas. Daar ben ik je dankbaar voor want deze levenslessen zijn wezenlijk en ademen Gods geest.
Ik kan maar een ding zeggen: mannen komen van mars, vrouwen komen van venus. Het is zaak om je in elkaar te verdiepen.
Dat verdiepen Adriana, heeft alleen zin als je bereidt bent om jezelf te verloochenen.
Je hebt een punt Adriana. Dat verdiepen in elkaar moet dan wel van twee kanten komen. En ik begrijp Cas’ reactie op de jouwe ook weer omdat het in ruzies zo is dat er toch 1 de minste moet willen zijn, wil je verder komen. En wanneer dat steeds dezelfde persoon is, is het geen goed teken. Die bereidheid moet er ook weer bij beiden zijn.
Je voelt de pijn wanneer je Sjoerd en Anja’s verhaal leest… In het huwelijk leer je al gauw dat je allebei zo verschillend bent, en dus ook allebei heel verschillende behoeftes hebt. In het begin denk je dat die ander precies dat nodig heeft aan liefde wat jij ook graag zou willen krijgen aan liefde, maar vaak werkt dit niet zo. Sjoerd denkt dat Anja precies dezelfde aandacht en liefde wil ontvangen als dat hij zelf ook graag krijgt, hij houd bv wel van een complimentje over iets wat hij heeft gedaan of gemaakt denk ik. Maar Anja heeft miss meer behoefte aan iets diepgaandere momentjes van tijd tot tijd. Samen eventjes echt connectie maken. En uiteindelijk gaat het dan vooral om geven denk ik. Als beide dat blijven doen in liefde en in trouw (ook heel belangrijk) dan komt niemand te kort.
Mooi verwoord Miriam. Ja, het gaat om leren afstemmen op elkaar. De communicatielijnen moeten daarvoor wel regelmatig gesmeerd dmv het nodige gebed. Maar of Sjoerd en Anja gelovig zijn…