Liefde en trouw
Dit gaat niet op afstand…
Niet zo lang geleden was er een bruisende afwisseling in mijn sociale leven. Vriendinnen die ik zag en vrienden die ik langs de digitale snelweg ‘sprak’. Nu moet alles via dezelfde weg en het lukt me niet om al mijn contacten op die manier bij te houden. Natuurlijk kan je ook bellen maar hier moet ik nog aan wennen. Ik was nooit zo’n beller en dat is niet veranderd.
Daarom vind ik de spontane telefoontjes van de ander uit ook zo fijn. Dan spreek je iemand toch even. En dat is net anders dan de beperkte berichten die staccato worden uitgewisseld. Sprekend hoef je niet tussen de regels door te lezen. Je komt veel sneller tot je doel en bedoeling.
Meeleven op afstand
Maar schrijvend kan je ook meeleven. Dat merk ik nu het bericht van een ernstige ziekte (bij een lieve vriendin) mij trof als een bliksemschicht. Een week lang was ik in mijn hoofd vooral met haar bezig. Ik wilde eigenlijk het liefst naar haar toe snellen maar kreeg juist dit weekend bezoek en daarna ben ik zelf moe. Daarbij woon ik simpelweg verder weg nu. Wat voel ik me machteloos!
Het zou natuurlijk fijn zijn echt naast haar te kunnen zitten. Al zou ze het maar vijf minuten aankunnen. Dan nog zou ik gaan en zou het de moeite waard zijn. Dan bedenk ik me dat het niet het belangrijkste is dat ik naast haar bed zit. Het belangrijkste is dat ik in deze moeilijke periode aan haar denk en dat aan haar laat weten.
Ik bid voor jou
Zij is een gelovige vrouw, die mij al zeer tot steun is geweest. Dit maakt het steunen wat makkelijker omdat ik haar gerust kan laten weten dat ik voor haar bid of foto’s per App sturen (met mooie Bijbelteksten) in een poging tot bemoediging. Ook een gezellig babbeltje ter afleiding kan, al ga ik het nu niet over futiliteiten hebben. Ik zoek de weg naar haar hart omdat ik voor haar lichaam niks kan doen.
Ik heb me voorgenomen om elke dag iets van mij te laten ‘horen’ en ook op afzienbare tijd langs te gaan. Denkend over dit (vooralsnog goede) voornemen komt een tekst in mij naar boven. Ze staat in de Bijbel. Spreuken 3 vers 3: Dat liefde en trouw u niet verlaten! Bind ze om uw hals, schrijf ze op de tafel van uw hart—-Wat een mooie opdracht krijgen we hier. De opdracht om ons aan anderen te verbinden en daarin trouw te zijn. Begrippen die nogal onder vuur liggen in een samenleving waarin het soms lijkt alsof het ieder voor zich is.
Een mooie meditatie die hierbij aansluit las ik hier:https://www.leveningod.nl/dagmeditatie/?ID=87
Ja, zo ben je toch verbonden met elkaar..In lief en leed. En inderdaad het is tegenwoordig zo vluchtig…Sterkte lieve Anne voor je vriendin en jou.
Dank je lieve Lineke.
Afstand is een raar begrip. Enerzijds is het er niet meer, dankzij de moderne media, maar anderzijds is het er overduidelijk, als je bij lieve mensen wilt zijn waar iets mee is, zowel iets ergs als iets waar je juist heel erg blij mee bent. Ik ben in mijn leven verhuisd van Rotterdam naar Schalkwijk, bij Utrecht, vandaar naar Heveadorp en tenslotte naar Arnhem. Overal laat je dierbare mensen achter en de afstand beperkt je om hen te steunen zoals je wilt. Ik snap dus heel goed wat je bedoelt
Dank je Nelien. Je spreekt uit ervaring…
Natuurlijk wil je bij je vriendin zijn en dan is afstand erg vervelend vooral in zo’n situatie. Gelukkig maakt het niet uit waar we zijn om te kunnen bidden. Waar we ook zijn we kunnen altijd bidden voor elkaar en ondanks de afstand met elkaar meeleven en en er voor elkaar zijn. Sterkte voor jullie allebei!
Dank voor je meelevende reacties Elya. Ook op facebook.
Hello Anne. Thank you for your blog posts. Until today I thought that since I am not able to read the language of the post I was not reading them but thank God for I was able to get the blog post translated in English so that I could read your post on “Love And Faithfulness” . I am blessed by your post which so encouraging. Thank you so much once again. Praying for you as you continue to write encouraging stuff. I am a Pastor from Mumbai, India. I would life to stay connected with you to receive you blog posts.
Thank you Pastor Diwakar! Its nice to mee you on my Blog.
Verbinden, verbonden zijn,ik vind het best nog lastig maar zie wel ontwikkeling daarin. Ik leer wel dat God verbinding wil, met ons maar ook wil Hij het tussen mensen en dat mag ik van Hem leren.
Je blog raakte me, zet me aan het denken.
Sterkte met je vriendin.
Dankjewel Danielle. Wens je Zijn rijke zegen in de verbindingen in jouw leven.
Sterkte
Vriendelijke groet,
Dank je Rob!
Heel veel sterkte voor je vriendin en jou.
Sterkte!
Eigenlijk wens je
wanneer je dit zegt
de ander
de hulp van de Heer.
Lees je dit woord
op een kaartje aan jou
dan voel je meteen
zoveel meer.
Coby Poelman – Duisterwinkel
Geïnspireerd door een aansprekende preek over Psalm 84
Wat mooi Coby. Bedankt voor deze persoonlijke reactie.
Heel wijs, mooi en lief. Dank je wel
Jij bedankt Aritha!