Fahren of rijden en het nodige lijden

Unser Wohnmobil ofwel onze stacaravan met voortent

Verlamd lag ik op de bank. Niet letterlijk goddank maar mentaal. Met deze pijn had ik nergens zin in en dat kon niemand me kwalijk nemen. Behalve ikzelf. Ik vind dat ik ondanks de pijn van alles moet kunnen. Meestal dan hè. Nu had ik mezelf wel een periode rust gegund zoals jullie konden lezen in: https://annderverhaal.nl/2019/02/11/over-achterlopen-en-stilstaan/ en dat had wel een beetje geholpen. Het vervelende met chronisch pijn alleen, is dat het ook met rust niet overgaat. En teveel rust zelfs kan schaden. Hoeveel ik dan precies moet doen is een kwestie van uitproberen. En aangezien ik niet de rest van mijn leven wilde bank hangen  kwam ik in beweging.

Het vuurtje begon te branden door de aanschaf van de stacaravan in de Eifel. Niet die van de sjamaan maar een andere. Een betere voor minder geld. Dat kan ook nog. Helemaal blij met het vooruitzicht van de bossen bedacht ik me dat het toch wel heel fijn zou zijn wanneer ik daar ook zonder mijn man eens heen kon gaan. Ik zou bijvoorbeeld een vriendin kunnen uitnodigen in dagen dat manlief op reis is.

Leuk logo

Een verdere stimulans bood de aanblik van een rijschool waar we langs reden. Vraag me niet waar het hem in zat. Misschien was het het vrolijke logo op de ramen maar ik had sterk het gevoel dat deze het zou worden terwijl ik ook langs een andere gereden was. En zelfs al had aangebeld. Maar die was toen gesloten. En zo stap ik bij Fahrschul Bahrke naar binnen om daar te ontdekken dat zij Nederlands spreekt en hij het ook aardig verstaat. Ik word allerhartelijkst ontvangen en gerust gesteld. Ze hebben ervaring met bange mensen, al behoor ik daar natuurlijk niet toe. Nee hoor!

Nee, voor het rijden an sich ben ik niet bang. Het is weliswaar 20 jaar geleden dat ik mijn laatste rijles had maar ik weet nog wel dat ik destijds niet onbeholpen rond reed en gigantisch veel fouten maakte. Die Erfahrung war schon gut! Maar de andere ervaring; die met mijn lijf ben ik helaas ook niet vergeten. Ik heb de lessen moeten staken vanwege aanhoudende peesontstekingen en de pijn daarvan was zo erg dat ik nooit meer over auto rijden heb nagedacht. Of ik dacht er wel aan maar zag er al gauw vanaf.

Daar ga ik dan…bijna…hier staan we nog stil

Noodzaak

De noodzaak van het rijbewijs was er niet echt, tot ik mantelzorger werd. Toen kwam ik erachter hoe onhandig het is zonder.  Maar nu ik zo afgelegen woon, heb ik niet veel keuze meer. Wil ik weer deelnemen aan het leven en mijn vrienden bezoeken zonder dat Norbert mee gaat, dan moet ik wel kunnen rijden. Vrijheid en zelfstandigheid lonken naar mij vanuit de verte.En wat heb ik het getroffen met mijn leraar die mij wil helpen dit schone doel te behalen. Hij is de rust zelve en legt goed uit. Leuk hoe ik aan het eind van de les moet opnoemen wat er volgens mij goed ging. ‘Pedagogisch verantwoord’ zegt de juf in mij die blij was dat ze er best wat van bakte, al moet ze ook nog veel leren.

En ik heb zin om meer te leren. Het zou alleen wel zo prettig zijn wanneer die vreselijk verkramping in mijn linkerschouder eens bijtrok.  Na mijn eerste les heb ik van alles gedaan ter verlichting van het euvel; infraroodcabine, zwemmen en arnica-olie inwrijven. Helaas redde ik het ook niet zonder de nodige pijnstillers. De spieren vinden het fijn maar doen niet minder pijn. En morgen is de tweede les…Ik voorvoel dat ik er heel wat voor over zal moeten hebben om het begeerde bewijs te behalen. Maar in plaats van me schrap te zetten lijkt het me beter dit gelaten te ondergaan. Anders raak ik alleen nog maar meer verkrampt.

Iemand nog tips? Gebed ook zeer welkom. Alvast bedankt!

Gerelateerde blogs:
https://annderverhaal.nl/2018/12/29/niet-proberen-maar-doen/
https://annderverhaal.nl/2019/02/27/dromen-onder-de-bomen/
, 18 maart 2019. 25 reacties op Fahren of rijden en het nodige lijden. Category: blogs.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

25 reacties

  1. Elya schreef:

    Ik weet zeker dat het je gaat lukken lieverd! Ik bid voor je! God kan alles en zal je de kracht geven om de lessen te halen. Daar ben ik van overtuigd! 😉

  2. Natasja schreef:

    Wat dapper dat je er toch weer aan begint! Wat een strijd om chronisch ziek te zijn 🙁 Veel sterkte en succes!

  3. johanneke schreef:

    Ik ga voor je bidden Anne. Ik ben er van overtuigd dat het je gaat lukken en Hij je er de kracht voor geeft.

  4. Marja schreef:

    Top idee Anne! Les je in een schakel of automaat? Uiteindelijk komt het goed, misschien iets minder frequent lessen, de spieren even de kans geven om te herstellen…

  5. Rieke schreef:

    Super dat je rijles krijgt maar balen van het ongemak. Niet te snel reultaat willen, lijkt me een goeie, dus inderdaad, zoals Marja zegt: wat minder frequent lessen. En acceptatie van wat er is, wat je zelf al zegt. Bij mij is het vaak zo, dat als ik de pijn accepteer, hij ook minder wordt. Succes en straks veel plezier als je zelf kunt rijden!

  6. Danielle Hoogendijk schreef:

    Wat leuk dat jullie een caravan hebben aangeschaft.
    Succes met derijlessen en ik hoop en bid dat je lichaam mee zal werken.

    • Anne Stekhoven schreef:

      Lieve Elya, Natasja, Johanneke, Marja, Rieke en Danielle, Hartelijk dank voor de meelevende reacties, succeswensen en eventueel gebed. Mijn vertrouwen in God is groter dan dat in mijn lijf… Ja, ik les in een automaat. Ga het mezelf niet moeilijker maken dan nodig is!

  7. Cas schreef:

    Hoi Anne, jij gaat snel je rijbewijs halen natuurlijk. Sorry ik kan je niet veel schrijven doordat ik vandaag toevallig tachtig jaar ben geworden. Wat erg dat je met zoveel pijn loopt. Ik heb er ook ervaring mee helaas. Je weet dat we bidden voor herstel.
    God zal je helpen en zegenen geliefde zuster Anne

  8. Nelien Commerell schreef:

    Lieve Anne, ik bid, dat je heel snel zodanig ontspannen achter het stuur van die auto zult zitten, dat die vervelende spieren helemaal vergeten waar ze mee bezig zijn, zodat je kunt gaan genieten van een snel verworven rijbewijs en de daarbij behorende vrijheid.

  9. Annemarie schreef:

    Goed van je dat je rijlessen neemt! Alle begin is moeilijk en je spieren zijn het niet gewend…Ik zal voor je bidden dat het gauw verbeterd!

  10. Hilly schreef:

    Super dat je rijlessen neemt.

    • Anne Stekhoven schreef:

      Lieve Nelien, Annemarie en Hilly, Bedankt voor jullie enthousiaste reactie’s en gebed. Volgens mij helpt het want vandaag had ik na de les minder pijn dan vorige week. Voorlopig hou ik 1 les per week aan om mezelf voldoende hersteltijd te geven.

  11. Adriana schreef:

    Vervelend om te horen dat je zo’n pijn hebt.
    Maar goed dat je wat aan je isolement wilt doen door rijlessen te nemen.

    Heerlijk toch om straks in je knusse caravan een vriendin te ontvangen.

  12. Monique schreef:

    Goed bezig, Anne!

  13. Sylvia schreef:

    Hallo Anne,

    Heb je wel eens magnesiumolie of een magnesium-voetenbad gedaan tegen verkrampte spieren? Helpt bij mij.
    Groeten, Sylvia

  14. Miriam schreef:

    Ik ga aan je denken! Zou zo tof voor je zijn als je ‘m straks in de pocket hebt:).

  15. Anne Vellinga schreef:

    Goed bezig Anne, en wat beschrijf je het helder en mooi.

  16. Margriet schreef:

    Hoi Anne,

    ik lees je blog nu pas, door drukte prive.
    Wat een grote stappen heb je gezet! Fijn dat je een goeie rijschool gevonden hebt. Heel veel success en geniet ervan 🙂

  17. Anne Stekhoven schreef:

    Hi Margriet, Ja hè 🙂 Dankjewel!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *