Marit en de put vol pijn

Het verhaal gaat dat in het bos met de hoge bomen eens een vrouw woonde die veel had meegemaakt. Zoveel dat ze er in onze dagen een film over zouden maken met bekende acteurs in de hoofdrol. De actrice die de vrouw zo dramatisch naspeelde zou er vast een oscar mee winnen. Daar heeft de hoofdpersoon in dit verhaal echter niets aan. Het is haar leven en daar hoeft ze geen prijs voor te ontvangen ofschoon ze die wel verdient.

Maar laat ik bij het begin beginnen. De vrouw heet Marit en ze woont in het bos, samen met oma Martha. Grootmoeder en kleindochter kunnen het goed met elkaar vinden en beleven veel plezier aan hun drie geiten. De geiten leveren zoete melk en ook de moestuin floreert onder hun ijverige handen. Zo leven die twee best gelukkig hun leven.

Het verleden van Marit is nooit ver weg. Het ligt namelijk opgeslagen in de put die naast het huisje is gelegen. Een stevig deksel verhindert het vrij rond vliegen van herinneringen. Marit durft niet in de put te kijken. Er ligt me daar een berg aan ellende. Ze weet niet goed wat ze er mee moet. Hoe moet ze dit alles verwerken? De put trekt haar aan en stoot haar af. Het is een duivels dilemma tussen negeren en het aangaan. Op een dag kijkt ze toch. Haar verdriet springt haar tegemoet vergezeld van pijnlijke herinneringen.

Martha ziet het direct aan haar kleindochter. ´Meisje´ zegt ze op warme toon. ´Heb je soms in de put gekeken?´ Ja, die Martha is niet van gisteren natuurlijk. Ze kent het effect van de put al is de hare niet zo vol. Ze heeft een gelukkig leven geleid. Alleen de dood van haar dochter en schoonzoon was een zware klap. Maar Marit hielp haar daar doorheen. Ze hebben voor elkaar gezorgd en doen dat nog. ´Misschien moet je eens met iemand gaan praten´ oppert ze. ´In de bergen woont een wijze kluizenaar. Die lijkt mee zeer geschikt.´

Marit luistert naar haar oma en de volgende dag worden de voorbereidingen getroffen voor de tocht naar de bergen. Proviand, een kaart van de omgeving en wat toiletspullen verdwijnen in de rugzak. Een goed zakmes mag ook niet ontbreken. De tocht is namelijk niet zonder gevaar. Dat weten ze beiden. In de bossen woont een lynx, al hebben ze dat alleen van horen zeggen. En ook qua weersomstandigheden weet je het nooit zeker.

´Voor je vertrekt moet ik je nog een paar raadsel-slagen geven´ Marit kijkt haar oma vragend aan terwijl deze verder gaat. ´Er zullen momenten komen dat het wijs is te kijken waar je je voeten neerzet en momenten waarop je naar voren moet kijken´ ´Wat bedoel je oma?´ ´Nee, onderbreek me niet. De raad komt je te boven op het juiste moment. Hier is een extra lunchpakket want het kan zijn dat je een hongerige medereiziger ontmoet. Kies kritisch met wie je je lunch deelt want een vijand kan een vriend worden wanneer jij vriendelijkheid toont. Tot slot; dat waar jij je ogen op richt zal ofwel kleiner ofwel groter worden al naar gelang je gedachten. Pas dus op met wat je denkt´.

Nog vol van de raadsel-slagen gaat de jonge vrouw op pad. Het eerste stuk van haar tocht is haar welbekend maar in het gebied waar de kluizenaar woont, is ze nog nooit geweest. Vol van hoop op een goed advies over haar put veren haar stappen over het rechte pad. De zon schijnt glinsterend door een lichtgroen lover en de vogels lijken wel in lentestemming zo druk klinkt hun tjilpen en zingen. Af en toe stopt ze om naar hen te kijken. Maar door het gebladerte zijn de beestjes die ze zo goed hoort niet half zo goed te zien.

Ze is al een tijdje op pad wanneer de weg steeds steiler naar beneden gaat. Het ligt hier vol met scherpe keien. Als vanzelf gaan haar ogen naar de grond om te kijken waar ze loopt. De verende tred neemt af. Een voorzichtigheid neemt bezit van haar maar alles gaat goed. Dan, geheel onverwacht, na een bocht houdt de weg op en staat ze voor een kloof. Hij is breed en diep. Hoe komt ze daar nu over? Turend op haar kaart ziet ze iets wat voor een brug moet doorgaan en bij het echte exemplaar aangekomen wordt haar humeur er niet beter op. Wat is dit nu voor gammel ding? Gemaakt van touw en plankjes. Het ziet er niet stevig uit. Maar wil ze aan de overkant komen, dan heeft ze geen andere optie dan hier overheen te gaan.

Ze grijpt de leuning van touw en houdt zich stevig vast. De plankjes liggen niet zo ver uiteen, dat scheelt. Ondanks dat gaat elk stapje wiebelig en bonst haar hart als een wildeman in haar borst. Ze kijkt steeds naar beneden en de afgrond maakt haar vreselijk bang. Dan ineens dringt oma´s raad tot haar door. Natuurlijk; ze moet voor zich kijken hier! Dat helpt want nu is haar oog op haar doel gericht. De overkant. Ze komt bezweet maar zeer tevreden aan. Tijd voor een kleine pauze.

Zittend aan de rand van de kloof geniet Marit haar overwinning en haar lunch. De verleiding is groot ook de extra lunch op te eten. Maar oma Martha klinkt nog in haar oren en dat geeft haar de kracht de verleiding te weerstaan. Bovendien wil ze verder. Tot aan het hutje van de kluizenaar is nog wel een halve dag lopen. Verkwikt staat ze op en klopt ze de kruimels van haar jas. Een appel heeft ze nog over voor straks.

Ze loopt wat rustiger want wat is het hier mooi. De variatie in plantengroei is heel anders dan ze van huis uit kent. Wat zijn dat voor mooie blauwe bessen? Nee, maar niet eten. Ze kent ze immers niet. Afgeleid door de planten heeft ze in het geheel niet door dat ze in de gaten wordt gehouden door een paar fraaie gele ogen. Het is een lynx die nog niet heeft geluncht. Hij sluipt op de vrouw af om haar te bespringen…

Benieuwd hoe dit afloopt? Lees deel 2 door onder deze pagina te klikken op: vorige post in categorie

Anne Stekhoven, 4 maart 2019. 14 reacties op Marit en de put vol pijn. Category: korte verhalen. Tagged: sprookje.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

View all posts by Anne Stekhoven