Nieuwe woonomgeving
Ons paradijsje in de zomer
`Kan je wennen aan je nieuwe woonomgeving?´ Appt mijn oude schoolvriendin mij. Mijn antwoord is te uitgebreid voor een App. Daarom een blog. Als ik het in één woord zou moeten vangen, die nieuwe omgeving, dan is het het woord ´saai´.
Mijn man en ik wonen in een mooi huis met een tuin, die de potentie heeft een paradijsje te worden. Het mooie huis ligt echter in een slaperig dorp. Wanneer ik er in de ochtend doorheen fiets voor wat boodschappen, zie ik geen kip op straat. De huizen zouden net zo goed, mooi aangekleed, leeg kunnen staan. Of de eigenaar is op wereldreis en heeft daarom zijn rolluiken naar beneden gelaten. Pas bij de winkel aangekomen weet ik me niet langer alleen.
Ik red me best
Winkels zijn hier gelukkig wel en ik kan me in het dorp verder goed redden. Ik heb al een huisarts gevonden en een fysiotherapeut. In een nabijgelegen stadje gaan we op zondag naar de kerk. De mensen zijn daar heel hartelijk en dat is fijn.
In het dorp zelf ken ik niemand en ik ga zelfs één keer zo ver om dan maar een manicureafspraak te maken. Iets dat ik nog nooit gedaan heb. Maar, het mag gezegd, het was fijn. Iemand die je handen verwent en masseert. En dat na alle in- en uitpakwerk, alle gepoets en opruimen. Ze kunnen het best gebruiken, die handen van mij.
Niet alleen mijn handen overigens. Het is een rustmoment dat ik mezelf gun en ik gun mezelf een praatje met iemand uit het dorp. ´Er is hier niks te beleven´ bevestigt de schoonheidsspecialiste. Helemaal gelijk heeft ze natuurlijk niet. Want voor mij is een manicure al een belevenis!
Natuur enzo
Over de natuur hier vlakbij zou ik liever zwijgen; landbouwgrond, kolenbouw en een overdaad aan windturbines. Tijdens een fietstocht raak ik de weg kwijt tussen de uitgestrekte velden. Voor me zie ik; velden, een rijtje bomen en windturbines. Achter me zie ik; velden, een rijtje bomen en windturbines…Ik zal u niet vermoeien want u kunt zich nu vast levendig voorstellen wat er zich links en rechts van mij bevindt. Waar ligt nu dat nabijgelegen dorp met het zwembad, waar ik heen wil? Wanneer ik daar eindelijk arriveer, heb ik al een behoorlijke warming-up gehad.
En die mooie foto´s die ik op facebook postte dan? Daar is het inderdaad prachtig. Dat is de Eifel of de Barmenersee. Wanneer ik eenmaal kan auto rijden ga ik er zeker vaker heen. Nu is het wachten op een gaatje in de agenda van mijn lief. Dan gaan we gezellig samen erop uit.
Mooie groenstrook in de herfst
Tot die tijd moet ik me zien te redden met een piepklein ´bosje´ tussen de moestuinen en een huizenrij. Het is meer een groenstrook maar er loopt wel een beekje door en dat is leuk. Met een beetje geluk zie je de ijsvogel erover scheren of op een tak zitten. Ook een eekhoorn heb ik gespot. Zijn parmantig staartje geheven. Kijk, daar word ik blij van.
Nu ja, al met al vind ik het hier niet overweldigend geweldig. Maar ook zeker niet slecht hoor. Het zal wel wennen!
Windturbines in winterlicht
Ik word er een beetje koud van als ik je stukje lees. Het is zo belangrijk (voor mij althans) om in een mooie omgeving te wonen. Ik hoop dat je snel went en misschien de weidsheid van de omgeving gaat waarderen.
Dankjewel voor je reactie. Voor mij is omgeving ook heel belangrijk. Zonder baan als afleiding wandel ik graag. Die weidsheid vind ik iets hebben inderdaad. Dat is hier het enige dat me wel aanspreekt, zodra ik huis en hof verlaat. Ik was erg verwend met een prachtige omgeving met bossen en parken.
Is een hondje iets voor jou Anne.
Ik wil al heel lang een hond. Maar Gijs vindt dat niet goed 😉
Oh maar dan komt die er wel. Ik heb er heel lang voor gebeden liever gezegd tegen gebeden omdat ik dacht dat het niet verantwoord zou zijn. Maar de Heer dacht er anders over.
Als ik die foto zie van in de zomer dan word ik wel een beetje jaloers en als ik dan ook nog lees over een ijsvogel en een eekhoorntje. Die zie ik hier in de straat niet 🙂 Gelukkig maar dat het zeker niet slecht is.
Ik hoop dat het snel went en je je plekje daar kunt vinden.
Dankjewel Johanneke, Ja die tuin is super met dat schattige huisje aan de vijver. En dat snippertje groen met wat beestjes is beter dan niets natuurlijk. Het is ook maar wat je gewend bent en ik was -qua natuur en levendigheid in de stad – best verwend.
Mooie foto’s, Anne!
Jammer dat je het bos mist. Maar gelukkig zie je ook positieve kanten.
Hopelijk wen je snel.
Dankjewel Margriet!
Het went vast wel Anne, ik woon ook in zo’n dorp, al 63 jaar;) internet maakte mijn kleine wereld open.
Ja, die digitale contacten helpen me nu echt 🙂
Ha Anne, je had al eerder bij mij geschreven dat je in zo’n saaie omgeving woont. Als ik de foto’s zie, en lees over eekhoorns en ijsvogels, vind ik dat allesbehalve saai. Maar: het is natuurlijk maar net wat je gewend bent, en waar je je (altijd) fijn bij hebt gevoeld. Ik heb me nooit fijn in de stad gevoeld, en nu dus wel in míjn saaie omgeving met landbouwvelden, windturbines, fjord en zee. Mag ik vragen waarom je juist hierheen verhuisd bent?
Ha Anuscka, de Ijsvogel en eekhoorn zijn heel tevreden met het kleine bosje waar ik alweer snel doorheen wandel met doorlopend het geraas van de wegen heel nabij. Maar ze inspireren me wel tot tevredenheid en nu met de sneeuw vind ik zelfs de windturbines wat hebben. Het is inderdaad de overgang van uitgestrekte parken en bossen aan de rand van de Veluwe waar ik weg ben gegaan, de liefde achterna. Die man bevalt goed maar de omgeving een stuk minder. Je kunt kennelijk niet alles hebben of althans; nu nog niet. Maar de zee lijkt me geweldig en de foto´s die ik bij jou zie vind ik geenzins saai.
Ik kan me voorstellen als je aan de rand van de Veluwe hebt gewoond dat dit wennen is ja, ondanks de liefde… Maar wat je zegt: je kunt (nu nog) niet alles hebben… dat komt nog!
🙂 Dank je Anuscka.
Ah…met je humor weet je de ‘traan’ te camoufleren…wennen is het zeker!!!! Goed hoe je weet te genieten van een manicure en dat inzet om contact te leggen… Dikke knuffel!
Dank je lieverd. Ik mis mijn vrienden evenzeer als de bossen… Met een man die doorlopend zo veel werk heeft, is het echt niet makkelijk hier.
Wat zal jij je vrienden missen?! Misschien een keer een weekendje bij vrienden zijn en/of je aansluiten bij een clubje ( als dat er is). Je hebt een grote stap gemaakt Anne,ik vind het stoer.
Ja, die mis ik zeer. Bedankt voor je compliment. Komt goed!