Kom niet aan mijn kar!
Multifunctioneel toch die karretjes?
Heeft u er wel eens bij stil gestaan wat een winkelwagen voor u betekent? Ik weet, het is een gekke vraag maar ik liep er van de week tegenaan. Tegen een winkelwagen dus. Dat krijg je van al dagdromend je boodschappen doen. Het kan ook zijn dat het wagentje echt onhandig stond maar ik wil mijn winkelende medemens niet direct de schuld geven.
Al mijmerend vroeg ik me af, wat zo’n wagentje nu kost. Een klein online onderzoek leverde me een prijs van rond de 300 a 400 euro op. Duurder kan ook. Dan is die 50 eurocent toch maar een kleine borg, nietwaar? Het gaat meer om het idee dan om het geld. En bij mensen heeft het idee veel kracht. Vanaf het moment dat we ons geld erin stoppen en vervolgens onze tas erin leggen wordt het wagentje van ons. We lopen ermee door de winkel als was het een verlengstuk van onszelf. Wat zijn we ineens groot, of moet ik zeggen breed?
Van mij!
Het toe-eigenen kent zo haar eigenaardigheden. Mensen kunnen er namelijk nogal onaardig door worden wanneer je zo vrij bent het wagentje te verplaatsen, om plaats te maken voor jezelf. Een scheve blik of het abrupt weer terugtrekken vormt geen uitzondering. Dit gedrag doet me denken aan hoe mensen kunnen reageren in het verkeer want auto’s hebben een soortgelijk effect. Met dit verschil dat deze wagen meestal wel echt eigen bezit is.
Daarom vind ik het ‘kom niet aan mijn kar’ wat overdreven. Die kar is immers helemaal niet van u! Tot op zekere hoogte begrijp ik het wel want wanneer er in de kar een tas met portemonnee ligt, is het zaak voorzichtig te zijn wanneer iemand hem verplaatst. Ik ben in winkels ook huiverig dat iemand die portemonnee eruit vist in een moment van onoplettendheid van mijn kant. En die momenten zijn er wanneer ik over de schappen gebogen sta, dromerig en al.
Kerstgedachte
In deze tijd van het jaar is het drukker dan ooit in de supermarkten. De zogenaamde kerstdrukte vangt weer aan en de karren worden vol geladen voor de kerstdiners. Mijn wens is dat ondanks de drukte in de gangen de mensen de kerstgedachte niet vergeten.
Daarom een paar tips voor het gebruik ervan. Ook voor buiten de kerstperiode inzetbaar. Graag zelfs.
– Word geen bil- of benenklever ofwel: houd een beetje afstand om ongelukken (of onmin) te voorkomen.
– Scheur niet door de gangen: looppas dus, geen galop (Sinterklaas is al geweest).
– Pas op uw tas! Deel liever vrijwillig uw gaven.
– Neem het karretje niet mee naar huis, hoezeer het ook te pas zou komen. Het is niet van u door die 50 cent.
– Beweeg met milde gratie want u bent een gezegend mens, dat de luxe kent een wagentje te vullen met lekkers.
…ik zeg niks meer…
Geweldig!!
Dankjewel Lineke.
Bij gebrek aan 50 euro cent had ik er een euro ingedaan maar mijn ww. werd ongezien met 1 euro overgenomen.
Oeps!
Geestig! Dat je toch weer tijd vindt om ons met een goed geschreven stukje te onderhouden, dankjewel! Fijne Kerst Anne.
Ja, beredruk maar nooit te druk om te schrijven… Fijne Kerstdagen Kristine
Geweldig geschreven!
Dank je Johanneke.
Jaren terug staken veel, heel veel winkelwagens van dat Zweedse warenhuis over de balkons in mijn buurt.
De blauwe letters waren dan altijd te lezen.
Bij een van mijn buren was het balkon blijkbaar al te vol. Hij stalde zijn Zweedse winkelwagen met een stevig kettingslot aan een dikke boom bij de voordeur van onze flat …
Mooii blog!
Veel mensen vergeten in deze hectische winkeltijd het verschil tussen mijn en dijn!
Vredelievende groet,
Leuk verhaal Rob. Het is toch wat, al die toegeëigende karren… Vredelievende groet terug.
Leuk verhaal Anne, lichtvoetig geef je ons een mooie kerstgedachte ~ dankjewel!
Bedankt Anne. Lichtvoetig op pad met het wagentje…
Steengoed! Dit is jouw schrijfstijl, ten voeten uit. Ik word vaak zo blij van je blogs.
Mooi, dat is ook de bedoeling 🙂
Geweldig! En superknap!
Thanks Mariska.
Hilarisch! Lekker droge humor, hartstikke mooi. En los daarvan nog zinnige tips ook. Complimenten!
Bedankt Monique!
Oh dit is zo goed geschreven Anne. Heel herkenbaar ook. Heerlijk hoe je dit deelt.
Dankjewel voor je enthousiaste reactie Petrina.
Een blog die een nadenkende glimlach bij mij veroorzaakt.
Niet te diep denken hoor 🙂