Van geen vreemde
Zoals wellicht bekend ben ik aan het inpakken. Het ene inpakken is het andere niet. Porselein en kristal worden secuur met bubbeltjesplastic omwikkeld en op de doos staat: Breekbaar. Ook bij het uitpakken wordt voorzichtigheid betracht. Eén en ander vindt een plek in mijn Duitse huis. Wanneer het licht erop valt stralen deze aardse schatten. Een lust voor het oog.
stapels oude post
Mijn erfenis bevat ook een doos met minder stralend goed. De brieven en kaarten, ze liggen rommelig door elkaar. Ze zijn niet voorzichtig ingepakt want breekbaar zijn ze niet. En wanneer het licht erop valt verschijnt er geen glans. Ik kan er hooguit beter door lezen wat er staat. Maar wat een plezier levert dat laatste op.
Hier is een schat van een andere orde; verhalen! Verhalen over de levens van mijn familie, met met name van mijn moeders kant. Wat werd er veel geschreven in die tijd. Of werd er vooral in onze familie veel geschreven? Ik heb het niet van een vreemde, zoveel staat vast.
Zwierige handschriften
Brieven op dun papier knisperen tussen mijn vingers, postzegels van twee cent voorzien van een jonge Juliana. Zwierige handschriften en oude spelling, die ik probeer te ontcijferen. Oh gelukkig; opa gebruikt hier een typemachine… De brief is met behulp van carbonpapier vermenigvuldigd zodat alle kinders op de hoogte zouden komen van het wel en wee op de Kerkstraat.
Dierbaren die er niet meer zijn komen in de zinnen weer tot leven. Ze zijn voor hun epistel gaan zitten; hartelijk en belangstellend. Mijn overgrootvader schrijft aan mijn nog jonge tante bij haar eerste baan: `Wij hopen dat u in die werkkring gesterkt moge worde en kracht van boven moge ontvangen´. Hij eindigt de brief met: `En mocht u in het begin eens een tegenslag krijgen, om welke reden ook, dan roep ik u toe: hou goede moed.’
Heel bijzonder zijn de brieven uit onze Amerika periode. Ik was twee en wij woonden in Massachusetts in verband met het werk van mijn vader. Ik herinner me niet veel en daarom zijn deze brieven een goudmijn aan informatie. De meesten zijn door mijn moeder geschreven aan haar ouders. Na het overlijden van oma kwamen de brieven weer in haar bezit. Eén brief vind ik terug van de hand van pa. En waar mijn vader nog liefdevol over mij schrijft, krabbelt mijn moeder onder de brief dat ik toch ook een kattenkop kan zijn. Er is niet veel veranderd, dat kan ik u vertellen. Ik ben een lieve kattenkop.
Natuurlijk schreef niet alleen de familie. Ook een uitgebreide kennissenkring stuurde post. Het meeste is aan mijn moeder geadresseerd. Zij heeft vanuit haar pastorale werk veel mensen mogen bemoedigen. Uitvoerige brieven met gevoelige inhoud gooi ik weg. Die is niet voor mijn ogen bestemd. Maar kaartjes bevatten zelden grote gevoeligheden. Eén zin deel ik graag met jullie: Bedankt voor de zegen die je in mijn leven bent geweest, je woorden van gebed en je hartelijkheid — Zo wil een mens toch herinnerd worden?
wortels
Ik lees me een breuk en orden me suf maar het kan me niet deren. Ik voel mijn wortels en leef op. Van deze graag schrijvende en gelovige mensen stam ik af. En al weet ik dat gelovige (voor)ouders geen garantie bieden voor het behouden van je eigen geloof, toch ben ik blij met hun voorbeeld door de geschreven tekst heen. Zo blij dat ik er een blog aan wijd.
De letterbak van mijn moeder
Fijn dat je dit met ons wilt delen.
Bemoedigende groet,
Dankjewel Rob. Ja, even wat positieve gedachten doen goed. Hartelijke groet terug.
Mooi.!
Dank je Wim.
Wow wat bijzonder zulke schrijfsels, dan missen we in onze tijd toch echt wat. App gesprekken wis ik vaak ook weer om m’n mobiel niet te traag te maken van alle opslag.
Ik heb een oude brief van mijn oma aan mijn moeder waar ook ik en mijn broertje in genoemd worden die koester ik.
Geniet van deze prachtige erfenis.
Dankjewel Danielle. Ja, dit is een prachtige erfenis.
Wat ontzettend gaaf wat je nu in je handen hebt is inderdaad een schat! Mooi om zo ontdekkingen te mogen doen. Veel zegen hierbij!
Dank je Petrina. Ik voel me gezegend met al die oude post 🙂
Wat een dierbare brieven,vol bemoedigingen! Dank je wel dat je er een blog aan gewijd hebt! Heel mooi!
Bedankt voor je enthousiaste reactie Elya.
Wat een rijkdom Anne, heel bijzonder en waardevol!
Allebei mooi, de schitter-dingen in je kast en de brieven. Koesteren. Ik kan me helemaal voorstellen hoe waardevol het voor je is.
Dit vind ik nou echt een top blog. Herkenbaar. Mooi.
Wauw, Anne, je bent een gezegend mens met zulke kostbare aandenken.
Dank je wel, dat je ons even meenam en er deelgenoot van maakte.
Wat mooi om te mogen lezen over je eigen familie. Heel waardevol. Geniet er van!
Wat bijzonder en waardevol Anne! Een schat om te koesteren.
Lieve Heleen, Aritha, Rita, Johanneke en Mariska, Leuk dat jullie meegenieten van mijn schat. Dank voor de lieve reacties. 🙂
Wat kostbaar zulke oude brieven! Ik ga binnenkort brieven uit m’n tienertijd ordenen, dat vind ik dan al echt iets van ‘vroeger’. Die van jou verdienen een klein ereplaatsje:)!
Dank je Miriam! Reageer je nu vanuit je nieuwe huis??
Klopt. Nog niet alles uitgepakt maar komt vanzelf. T’is fijn hier:).
Super! Ben reuze benieuwd. Succes met uitpakken en inrichten.
Dank je:)!
Het lijkt wel het begin van een roman … mooi Anne
Bedankt voor je aanmoediging Anne.
Wat een mooie blog Anne! Ik snap dat deze dingen je inspireerden tot schrijven hoor. En wat bijzonder, die brieven! Dat kom je niet zo vaak tegen denk ik. Zo kom je heel wat te weten over je familie, waardevol! En mooi hoe je zegen in de familielijn mag ontdekken!
Dank je Anja!