Emigreren
Ik zeg het hardop: ‘ik ga emigreren’ en denk in mezelf: ‘mens, het is vlak over de grens! Wat nou emigreren? Emigreren doe je naar je naar Australië of Canada. Het woord roept associaties op aan verre oorden. Er moeten meerdere landen nog tussen mij liggen en dat andere land. Dan klinkt het super stoer. Maar naar Duitsland verhuizen is toch geen emigreren?’ En toch…
Toch ga ik naar een ander land, met een andere taal. Ja, die lijkt soms verdacht op de onze. Zo verdacht dat je al snel blunders kan maken. Zeg nooit ‘Du bist slim’ wanneer je iemand wil complimenteren met zijn heldere verstand. In het Duits betekent schlimm: erg. Erg in ongunstige zin. En doof heeft er ook niks met slecht horen te maken. Kijk, dit soort taalfrasten kende ik al. Gelukkig sprak ik al een aardig woordje Duits toen ik mijn lief ontmoette. Anders was het ook niks geworden.
accenten
Je hebt in het Duits echter ook heel veel accenten en dialecten en dan blijkt hoe onbeholpen ik eigenlijk ben. In het dorp waar ik beland kijk ik regelmatig mensen glazig aan en word ik evenzeer regelmatig glazig aangekeken. Het verstaan blijkt lastiger dan gedacht! Ook tussen mijn lief en mij zijn er soms onnodige ruzies die achteraf een (taal)misverstand blijken. Ik heb hem al gewaarschuwd dat ik mijn Duits de laatste jaren op peil heb gehouden met het kijken van Krimi’s. Dan weet je het wel… ik bedoel dat ze daar niet altijd hoffelijk met elkaar omgaan. Ik gooi er dus soms iets uit waarvan ik de zwaarte niet volledig begrijp want de meer genuanceerde woorden die moeten nog in mijn taalschat gevoegd. Een beetje geduld is vereist. Ik ben lerende.
Behalve taalverschillen zijn er wel degelijk ook cultuurverschillen tussen ons. Waar ik een directe Nederlandse ben, is mijn man typisch gereserveerd Duits. Cliché ich weiss.
Tel daarbij: een nare scheiding (van hem), overgangsklachten (van mij), de wisseling der seizoenen (bij allebei) een vleugje overspannenheid en rouw en je begrijpt dat het niet altijd botert tussen ons.
botsen
Ja, we kunnen knallen mijn Beer en ik. Maar weet je wat zo fijn is? Even later is het of er niks gebeurd is. Heel gek. Ik kon het in het begin niet goed geloven hoor. Was het nu alweer over? Was hij echt niet meer boos? Ik liet de knoop in mijn buik ontspannen en voelde…het was goed. De bui was overgedreven, wij hadden wellicht ook wat overdreven. Nu ja, kan gebeuren. Kusje erop! Ja natuurlijk, ik hoop dat we niet te vaak zullen overdrijven. Maar af en toe een explosie schijnt bij ons te horen. Want behalve verschillen lijken we qua temperament op elkaar. En dat is maar goed ook. Ik wil toch niet een man die mij niet aankan?
Dus ja, ik ga emigreren want wat een avontuur. Het huwelijk, dat als eerste. Maar ook dat andere land. Het land van mijn man. Of ik me er thuis voel? Weet ik nog niet. Maar dat ik me thuis voel bij mijn pittige echtgenoot, dat weet ik wel. En dan zal de rest ook wel goed komen. Je moet er wat van maken, waar je ook woont. En er samen wat van maken, dat ook!
Een echte Anne, openhartig, moedig en realistisch.
Het is een hele stap om te emigreren naar Duitsland, het is ‘daar’ echt anders en dat merk je meteen en na tien jaar nog steeds. Wij hebben nu 11 jaar een huisje in het Fichtelgebergte, daar wonen de ‘Fränken’ en die zijn nog weer even anders…, maar goed, ze spreken behalve hun eigen dialect ook Hoogduits 🙂 na heel korte tijd waren de mensen aan ons gewend en nodigden ons uit voor verjaardagen en dorpsfeesten; we hebben nu een paar echte vrienden daar – toch blijven er verschillen die het voor ons telkens erg fijn maken dat we nog steeds in Nederland wonen, al is het maar de ‘moedertaal’, daarin kun je je ziel toch het gemakkelijkst uitdrukken. Daar staat tegenover dat ik ervaren heb dat schrijven in Duitsland gemakkelijker gaat, er zit daar iets doelgerichte in de lucht dat helpt te focussen – wie weet kun je daar een boek schrijven! Ook hebben wij gemerkt dat Nederlanders huis en hof van nature gezelliger maken, het leuke is dat onze aanpak veel ‘navolgers’ heeft gevonden, dus geef maar lekker jouw gezellige voorbeeld en steeds meer mensen gaan hun tuin meer beplanten en in huis meer kleur brengen! Heel leuk om te merken. En zo is er nog veel meer, maar het belangrijkste is jouw kracht alles aan te gaan en diep te voelen – ik heb er alle vertrouwen in dat je je weg snel gaat vinden, en wie weet ook nieuwe wortels! Met zo’n kanjer van een ‘kerel’ naast je wordt het een ‘makkie’ 😉 Alle goeds!
Bedankt voor je uitgebreide en meelevende reactie Anne. Uit je roman begreep ik al dat je aardig wat ervaring hebt in het genoemde gebied. Wat kleur betreft; de vaste planten zijn over gebracht en krijgen hier ook een nieuwe stek. We hebben nu goede tuinhulpen dus het schiet lekker op. En dat boek…daar hoop ik inderdaad nu eindelijk de rust voor te vinden. Het begin is er maar het heeft door alle gebeurtenissen stil gelegen.
Inderdaad, je moet er wat van maken op de plek waar je woont en met wie je samen woont, een hele goede instelling.
Mooi dat je man z’n temperament zo waardeert en ook hebt voor wat er allemaal meespeelt, en een flinke dosis zelfkennis.
Gaat vast helemaal goed komen met jullie beiden.
Dank je Danielle.
Veel plezier met deze stap in jullie leven, ondanks de hobbels…alle goeds gewenst!
Dankjewel!
Mooi geschreven. Zo open… ben blij te lezen dat je aardig gaat aarden in Duitsland en je huwelijk!
Dank je Marion. Leuk dat je reageert. Hetzelfde wens ik jou/jullie, al hoef je niet te emigreren. Ook fijn hoor!
Hé Anne, goed geschreven en mooi eerlijk. Ik hou van jouw humor. Dat is knap, zoals je het door je stukje heen strooit.
🙂 Dank je Aritha. Humor is heel belangrijk vind ik. Het relativeert. Gelukkig kunnen Norbert en ik ook goed samen lachen.
Nou, das een hele stap Anne, emigreren! Maar je bent een moedige vrouw, gaat vast goedkomen. Fijn dat je zo’n man hebt getroffen met wie je ruzie kunt maken. Ik denk dat dit een teken is van een goede relatie, die kan dat hebben! Beter dan stilzwijgend van alles laten gebeuren zodat irritaties kunnen blijven zitten. Liefs hoor, Anja
Dank je Anja. Ja, dat laatste ben ik helemaal met je eens.
Wat een avonturen he Anne! Mooi dat jullie aan elkaar gewaagd zijn, dat houdt de lucht schoon. Soms is het goed dat de wind er even door gaat. Zo kan er niets opstapelen in de hoekjes 😉
Heel veel zegen, in beide avonturen, jullie huwelijk en Duitsland! God gaat met je mee!
Dankjewel Petrina. Mooi hoe je dat zegt over de hoekjes.
Mooi stukje en leuk geschreven! Mijn man is 19 jaar geleden ook geëmigreerd voor de liefde.
Er zaten 3 landen tussen en het is helemaal goed gekomen 😉
En wat betreft de taal; fouten maken mag hoor!
Wat leuk Marieke! Bedankt voor je reactie 🙂
Het klinkt in elk geval als een prachtig avontuur! Geniet!
Dankjewel Erika. Doen we!
Hallo Anne,
ich schreibe auf Deutsch, Niederländisch kann ich aber auch ein wenig verstehen. Vielen Dank für den Kommentar auf meinem Blog. Schön, Sie kennenzulernen und willkommen in diesem Land. Susanne hat heute angekündigt, dass Sie meinen Blog sich anschauen wollen. Herzlichen Glückwunsch zu ihrem sehr persönlichen Blog. Auch wenn ich nicht alles verstehe. Aber in meinem Herzen! Einen guten Neubeginn und herzlich willkommen in Ahlen. Liebe Grüße noch unbekannt von Matthias Könning – Partner von Susanne Hülsken
Hallo Mattias, Herzlichen dank für Ihren persönlichen Commentaar 🙂 Liebe Gruße, auch an Susanne.