Geloof jij dat God voor je zorgt? Ik heb dit altijd een moeilijke vraag gevonden. Wanneer het mee zat dacht ik van wel. En wanneer het tegen zat, dacht ik van niet. En het zat nogal vaak tegen… Het grootste probleem voor mij was wel dat ik (net als mijn moeder) te kampen kreeg met onbegrepen pijnen. De gebeden voor mijn moeder hadden niet geholpen en ook ik werd niet geholpen. Niet door de artsen en –voor mijn gevoel- ook niet door God. Je begrijpt dat mijn vertrouwen in God dan ook niet al te groot was.
Met het ouder worden leerde ik dat mijn manier van denken over- en kijken naar God niet klopte. Hij gaf me steeds meer inzicht dat tegenslag niet betekent dat Hij niet van mij houdt. Dat Hij mij juist in de moeilijkheden bijstaat. Ik voelde me nog lang niet gedragen zoals een bekend gedicht (voetsporen in het zand) veronderstelt. Maar ik geloofde wel steeds meer dat God mij steunde en voor mij zorgde ook door andere mensen heen.
Mijn vertrouwen zie ik nu als een klein plantje in de tuin van mijn hart. Het is nog wat kwetsbaar en moet goed verzorgd worden. Ik weet dat het tegen alle verdrukking in toch zal blijven groeien. Niet omdat ik ineens zo´n groot geloof heb gekregen. Ik ben echter wel gaan inzien hoe groot God is en dat ik op Hem kan bouwen.
Soms geeft Hij mij ook echt een teken van zijn betrokkenheid. Toen mijn lief vorig jaar voor het eerst een weekend bij mij kwam, had ik van te voren dit gebeden: ´Ik heb vertrouwen in deze man maar ik ben zo vaak teleurgesteld. Heer geef me een teken dat dit echt van U is´. Ik vroeg één teken en kreeg er twee. Op zaterdag verscheen een dubbele regenboog en op zondag vonden we tijdens een wandeling door het park een vergeten bruidsboeket. Wat waren we beiden verwonderd.
Na ons huwelijk voor de burgerlijke stand gingen we een weekendje weg in de Eifel. Natuurlijk hoorde daar een mooie wandeling bij. En al lopend door het bos vertelde ik mijn verse echtgenoot dat ik steeds meer ging geloven dat God voor ons zorgde. Dat ik vertrouwen voelde groeien in mijn hart. Terwijl ik dit vertel lopen we een hoek om en zien we een paar dingen liggen bij een boom. Ik val bijna om van verbazing wanneer ik de tekst op de keramische beeldjes lees: Het geloof geeft je kracht staat er op de engel´. En: ik hou je vast en laat nooit los´.Alsof dat nog niet genoeg is, staat er een muisje met een hartje bij. Mijn man noemt mij steevast Maus (muis)!
Ik vertel jullie dit omdat ik mezelf moet blijven herinneren aan deze goedheid van God. Juist wanneer het tegen zit (en medisch is dat nu weer het geval) heb ik de neiging het te vergeten en weer in de stress te schieten. Maar we mogen de gunstbewijzen en trouw van God niet vergeten. Dus; al is je geloof klein en is je vertrouwen een net ontkiemend plantje. God ziet je en Hij zorgt voor jou.
Amen, prachtig beschreven weer en zo waar! Sterkte met je medische ‘rompslomp’ zorgen….fijn dat Hij erbij is en weet wat je nodig hebt! Knuffel…
ThanX Heleen. Een dikke knuffel terug voor jou/jullie!
Wat mooi Anne, dankjewel! Een klein plantje, ja zo voelt het voor mij ook. Dat groeit, dat dan wel. Door de ervaringen die ik met God op mag doen, dat Hij te vertrouwen is!
Dank je Anja. Zorg maar goed voor je plantje of nee…God zorgt er al voor. Je kan dit in zoverre zelf doen door je te richten op al het goede dat Hij geeft.
Prachtig Anne ja ik geloof dat God voor me zorgt al word ik weleens overrompeld door omstandigheden en twijfel ik er dan zeker ernstig aan.
Dank je Lineke. Nee, het is niet altijd makkelijk dat vertrouwen. Soms ben ik het ook ineens weer kwijt lijkt het wel. Goddank gebeuren er dan weer bemoedigende dingen die het plantje als regen begieten. Of als een zon bestralen 🙂 Dankjewel dat je afgelopen week als een zonnetje voor mij was.
Wow, kippenvel.
Dank je wel, ik had deze bemoedeging even nodig.
Fijn Danielle. We hebben het nodig hieraan herinnerd te worden. Ik zelf ook.
Heel mooi, dat beeld van dat plantje. Ik moet denken aan het mosterdzaadje, wat uitgroeit tot een boom waar de vogels in nestelen. God houdt jou vast!
Dankjewel Mariska. Ja aan het mosterdzaadje heb ik ook gedacht. Een Bijbels beeld dat blijft spreken.
Zo verrassend om te lezen over de tekst op de keramische beeldjes lees: Het geloof geeft je kracht en ik hou je vast en laat nooit los. Mooie herinnering!
Ik heb als christen op dit moment niet zo’n last van de gedachte of Hij voor me zorgt. Wel: hoe verder? Hoe dan? Hoe omgaan met pijn, praktisch zeg maar. Ik kan het wel aanvaarden maar er zijn ook nog mensen om je heen hè…
Bedankt voor je openheid. Je blog bloeit open 🙂 Ik kom graag terug.
Ik denk dat ik je begrijp Aritha. Je hebt je eigen proces van aanvaarding doorlopen maar de ander heeft een eigen proces. Ik herinner me dat ik de ziekte van mijn moeder heel lastig te verwerken vond. Het is haast makkelijker wanneer het over jezelf gaat dan over die dierbare ander.
Wat mooi en bijzonder dat je Gods goede zorgen zo duidelijk door het teken van de beeldjes hebt mogen zien.
Zelf heb ik ook zoiets mogen ervaren, dat is zo bemoedigend!
Leuk dat je hier reageert Loes. Ben wel benieuwd naar jouw verhaal in dezen. Kan ik dat ergens teruglezen op je blog?
Ja, God zorgt voor mij, mits ik Hem trouw blijf!Natuurlijk is Zijn Liefde onveranderlijk, blijft voor eeuwig bestaan, maar Hij laat niet met Zich spotten. Voortdurend zondig ik, want niet altijd denk ik aan Hem, noch doe ik Zijn wil.
Als ik mij niet bekeer en volhard in mijn zonden, dan zorgt Hij echt niet meer voor mij, tenzij…
Bedankt voor je reactie Gerard.
Altijd weer bijzonder hoe kwetsbaar je je opstelt en in alle openheid vertelt over je geloofszoektocht. Voor mij was het een ommekeer dat ik bewust koos om tegen God te zeggen: ik vertrouw op u. Zelfs als mijn gevoel niet mee wil. U bent groter dan dit. En niets kan mij uit uw hand trekken. Maar de moed om dat te zeggen, zonder dat je het voelt, heb ik lang niet altijd. Ik bid ook vaak beschroomd:ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp.
Sterkte met je dagelijkse pijn.
Dankjewel lieve Maria voor het compliment en je eigen openhartigheid. Ja, vertrouwen is een keuze en kan groeien. Dat hangt niet van gevoel af en dat is soms best lastig. Gelukkig begrijpt God dat ook en zal Hij jouw gebed horen. Het is tenslotte een gebed naar Zijn Vaderhart.
Ik hoop dat Hij jou op nog veel meer manieren zal laten zien dat Hij om jou denkt, dat Hij voor jou zorgt, dat Hij ontzettend veel van jou houdt!
Dank je Miriam. Ja, het begint te komen…
Heel mooi, die diepgaande gesprekken en je vertrouwen dat je kunt delen met je man, dat is op zich al zo waardevol. Bemoedigend ook.
Jazeker Coby, daar geniet ik van. Bedankt voor je reacties, ook onder mijn wandelverhaal.
Wat is dat gaaf he, die “kleine” dingen zien en tegelijk mogen weten dat dit van Hem komt.
Ja 🙂 Bedankt voor je reactie Jos.
Wat een mooie blog Anne. Sinds mijn hersenbloeding 1 1/2 jaar geleden is God ook weer meer in mijn leven. Deze periode is een tijd geweest van hoop naar vertrouwen. Ook is mijn dankbaarheid gegroeid. Net als jij heb ik nog mijn moeilijke momenten, maar ik weet dat ik er toch weer uit zal komen.
Bedankt voor je openhartige reactie Maria. Ja, iets in je brein doet veel met je. Ben blij dat God weer meer in je leven is – kostbaar. Zijn zegen op je pad!
Amen!
🙂