Liefde kiest
‘Wie wil mij nou?’ buurvrouw Lies kijkt vertwijfeld bij deze woorden. Ze doelt op haar leeftijd èn op haar gezondheidsklachten. Klachten waardoor ze haar huidige werk niet meer kan doen. Haar werkgever moet een andere plek voor haar zoeken. Maar ja: ‘wie wil haar nou?’ Ik kijk naar haar man en lach: ‘Hij!’ zeg ik monter en ook Lies lacht nu. Ja, Wim! Wim wil haar wel. Ze zijn op latere leeftijd getrouwd en vormen sinds een aantal jaar een harmonieus paar. Een hoopvol teken voor mensen zoals ik.
het verlangen
Ik heb lang gedacht: ‘wie wil mij nou?’ Nee, ik zocht geen werk want simpelweg mijn hoofd boven water houden en het boeltje redelijk op orde, was voor mij energetisch soms al teveel. Maar ik hoopte natuurlijk wel nog een lieve partner te vinden. Ik vreesde alleen dat mijn zwakke lijf behoorlijk in de weg zou staan in dit verlangen. Had het verleden immers niet uitgewezen dat het sommige heren zwaar viel? En ik begrijp dat best. Wanneer je partner chronisch pijn heeft, elke middag moet rusten en daar soms heel verdrietig door is…Nee, dat valt niet mee!
Maar God dacht er anders over. En ik moest ook eerst anders over mezelf leren denken voor ik uit Zijn handen mocht ontvangen. Dit anders over mezelf denken maakte dat ik me heb laten vinden door een lieve man, met wie ik nu ga trouwen. Een man die helemaal niet zit met bovengenoemde bezwaren van mijn kant. Niet meer moet ik zeggen maar daarover zo meer…
trouw aan mezelf
Het klinkt gek maar door met hem te trouwen ben ik ook trouw aan mezelf geworden. Ik wist al jaren wat ik nodig had in een relatie. Maar door het ‘wie wil mij nou’ heb ik hierin niet eerder naar mezelf geluisterd. En ook niet naar goede vrienden die al jaren geleden hebben gezegd: zus en zo moet hij zijn. En daarmee gaven ze voorbeelden van (karakter) eigenschappen die zij bij mij vonden passen.
Daarom is het volgens mij belangrijk dat we eerst onszelf serieus nemen voor we een relatie aangaan. En ook dat we onze zwakheden kennen. Tenslotte is het fijn voor je partner, wanneer je hier open en eerlijk over kunt zijn. Jezelf verbergen geeft menig valse start en zal je vroeg of laat opbreken.
zelfinzicht
De ‘wie wil mij nou’- vraag is daarom niet verkeerd. Tenminste niet als het leidt tot zelfinzicht in je mindere kanten. Maar het is niet goed wanneer deze vraag een obstakel wordt. Want een mens is zoveel meer dan zijn of haar mindere kanten. Zo mocht ik ook leren dat ik veel meer ben dan iemand met een zwak lichaam en een grote stress gevoeligheid. Namelijk dat God deze zwakheden juist kan gebruiken en ik daarmee anderen weer tot zegen kan zijn.
Wanneer de vraag leidt tot zelfinzicht en geestelijke groei is het een goede vraag. Zo is God ook aan het werk geweest in het leven van mijn lief. Vroeger zou ook hij zich door mijn klachten hebben laten afschrikken. Hij was waarschijnlijk geen relatie met mij aangegaan. Maar door geestelijke groei staat hij daar nu heel anders in. Dat is wel een bijzondere gedachte nietwaar?
optelsom?
Mijn groei bestond onder andere in de ontdekking wat ik ondanks pijn en gebreken te bieden heb. En dat het zelfs niet daarom gaat. Ik ben immers niet een optelsom van mijn kwaliteiten. Ik ben een kind van God en al kon ik niks. Dan nog zou ik van waarde zijn. En ook dan zou iemand van mij kunnen houden.
Natuurlijk geniet mijn lief om wat ik te bieden heb. Maar het zit hem niet alleen daarin. De liefde gaat immers verder dan een puntensysteem en ik hoef ook niet bang te zijn wanneer het eens niet in balans is. De liefde is immers geen weegschaal van een evenredig geven en nemen.
een geschenk
Wat een geschenk is deze liefde! Zij gaat alle zwakke punten en alle bonus punten te boven. Zij gaat voor de ander. Zij kiest. Ik heb gekozen en hij heeft gekozen voor mij. En als ik soms nog denk ‘Wie wil mij nou, dan denk ik vrolijk: hij! ‘
Weer een mooi stukje, Anne!
Erg bemoedigend ook.
Fijn Margriet! Zo is het ook bedoeld 🙂
Wat heerlijk om te lezen op je blog! Het is zo fijn als je dit mag vinden een ware rijkdom. Liefde ondanks, omdat Hij het bij elkaar bracht. Wie wil jou? Hij met hoofd en kleine letter! Wel zegen samen
Dank je Petrina. Ja, Hij & hij…dat klopt allebei!
Wat een geweldige blog lieven Anne ik hoop het ook te leren.
Dank je Lineke. Met Gods hulp gaat jou dat lukken. Zijn zegen voor jou!
Yes, amen lieve Anne!!!!
Maar je stopt toch niet met schrijven???
Knuffel, Heleen
Nee, ik stop niet met schrijven. Ik zou niet kunnen… Knuffel terug!
Mooi verhaal, Anne! Wat een mooie reis heb je gemaakt en maak je nog – super!
Bedankt voor je lieve reactie Monique!
Dit is liefde zoals het moet zijn! Blijf het koesteren.
Doe ik. Bedankt voor je reactie Bellona.
Echte oprechte liefde stelt geen voorwaarden vooraf maar belooft trouw tot de ……
In de liefde is trouw is het magisch toverwoord.
Trouw in allerlei omstandigheden, die ons worden voorgehouden in psalm 107 en welke keuzen we dan maken.
De wijze neemt het ter harte en kent de trouw van de Heer.
Houd vast aan je geloof en je zult gezegend zijn.
Veel geluk.
Dank je Gert.
Wie wil mij nou? Weet je Anne, dat heb ik mij vaak afgevraagd. En dat terwijl ik heel gelukkig getrouwd ben. Vier keer in de week gaat mijn lieve vrouw op haar fiets naar haar werk. Elke middag/avond komt ze trouw weer thuis.
Maar weet je wat het is Anne, wij hebben geen vrienden. Blijkbaar vind niemand ons interessant genoeg om bevriend met ons te zijn / worden.
Overdag zit ik hier mijn krantje te lezen. Ik zit wat op mijn tablet te staren. Soms, heel soms komt er een lieve broeder uit onze samenkomst mij een bezoekje brengen. Allemaal dingen waar ik heel blij mee ben.
Eigenlijk ben ik me aan het verzoenen met de gedachte om tot mijn dood alleen te zijn. Het is alleen zo triest voor mijn lieve vrouw. Zij is eigenlijk een heel sociale vrouw. Vroeger had ze altijd veel vrienden en vriendinnen om haar heen.
Door haar kontakt met mij is daar niets meer van over. Ben ik nou zo oninteressant? Ik denk het wel. Wie moet mij nou?
Maar het is geen klacht hoor Anne. Ik ben een heel gelukkig mens. Het gekke is, dat ik bijna niet gelukkig meer durf te zijn. Ik zie stilletjes aan mijn vrouw wegkwijnen.
Toch bovenaan mijn lijstje staat God. Hij verlaat ons niet. Hij ziet ons en kent ons. Hij weet wat in ons omgaat. Ik vind jouw stukjes heel bijzonder. Ze zijn kort maar hebben kracht. Woorden hebben sowieso kracht. Het is goed dat jij ze schrijft. Ze beuren mij op.
Dank je wel voor jouw mooie stukjes Anne. Ik wens, nee ik schenk je Gods zegen.
Bedankt voor je openhartig schrijven Cas. Ik ben blij dat mijn stukjes je opbeuren. Je schrijft: ‘Ben ik nou zo oninteressant? Ik denk het wel. Wie moet mij nou?’ Maar heb je er ook bij stil gestaan dat het gebrek aan contacten een heel andere oorzaak kan hebben dan jou als persoon? Wat ik bedoel is dat er veel factoren zijn waardoor mensen minder contacten hebben; ziekte, ouderdom en werkeloosheid zijn factoren waarop we geen invloed hebben of in in ieder geval niet veel. Dat maakt ons nog geen oninteressante mensen. Misschien juist wel niet. Ik denk daarom dat het jammer is voor de mensen die niet de moeite nemen jou en je vrouw te leren kennen. Een gemiste kans… Ik ben blij dat je je hier wel laat kennen in je reacties. Ik waardeer dat zeer in jou. En ik hoop dat jij je levensvreugde behoudt ook al lijd je mee aan het gemis in het leven van je vrouw. Ik schenk jullie beide Zijn rijke zegen.
Wat een mooi blog, mooie en kostbare ontwikkeling in jezelf en je leven.
Geniet straks van je trouwdag en jullie leven saampjes.
Dankjewel Danielle. We zijn gisteren getrouwd!