‘Hoe doe je dat toch met zo’n gering inkomen?’ Mijn vriendin kijkt bewonderend naar mijn outfit. Ze weet niet dat ik het meeste tweedehands heb gevonden. Ik lach en antwoord niet direct maar denk over de vraag na.
Ik zit al heel lang in de uitkering. Iets waar ik meer verdriet om heb, dan ik wil toegeven. Maar het is niet vanwege het relatief lage bedrag, dat ik er mee zit. Veeleer omdat ik zo graag had willen werken en door mijn lijf zo in de weg wordt gezeten. Ik kan mijn talenten niet benutten zoals ik voor me zag toen ik nog studeerde. Toen had ik ook al klachten. Ik studeerde deels liggend en was iedere vakantie ziek omdat het me zo zwaar viel.
Toch heb ik van het hebben van een gering inkomen ook veel geleerd. Of misschien had ik het al in me omdat ik niet alles kon doen wat ik graag wilde? Kijk, met een uitkering moet je ook niet veel willen. Daarom ging ik echt niet ieder jaar op vakantie. Sterker; ik ging vaak jaren achtereen niet weg. Wanneer ik wel ging, genoot ik als een klein kind dat een dag naar de Efteling gaat, op een leeftijd dat het ook nog in sprookjes gelooft. Ik keek mijn ogen uit en hield niet op me te uiten: Kijk eens! Het weinige dat ik van de wereld heb gezien staat dan ook nog steeds op mijn netvlies gebrand.
Wanneer je moeilijk voor jezelf kan zorgen weet je je ook meer afhankelijk van God. En ik ben dan ook heel dankbaar dat Hij altijd voor mij heeft gezorgd en nog…
Qua kleding kocht ik zoals gezegd tweedehands kleding en daar was ik heel blij mee. Want iets moois vinden is dan een soort sport. Net als boodschappen doen. Koken met wat je nog over hebt of met wat in de aanbieding is, maakt een mens creatief.
Ik spreek nu in de verleden tijd omdat mijn situatie zich na vele jaren heeft gewijzigd. Dat komt door mijn lief. Hij heeft meer te besteden en laat mij met plezier mee genieten. Hij verwondert zich over die vrouw die niet blasé roept: ‘oh, dat heb ik al (gezien)’. Een vrouw waar nog veel aan te verwennen valt. We zijn ongelooflijk blij met elkaar.
Het mooiste aan mijn lief vind ik dat hij niet door het hebben van meer inkomen nog meer inkomen wil en ermee zit dat ik niet kan bijdragen wat dit betreft. Hij kijkt naar wat ik sociaal en emotioneel te bieden heb. Hij vindt het mooi dat ik zoveel vrienden heb. Daar heeft hij door zijn drukke baan veel minder tijd voor gehad. Dat zie ik wel meer om mee heen. Waar anderen druk zijn met werk of gezin heb ik in mijn relaties kunnen investeren. Nu; met de mantel der zorg ben ik drukker maar even Appen en mailen is ook een manier om een contact te onderhouden.
Je kan dan ook wel zeggen dat ik; door met minder genoegen te hebben moeten nemen nog veel te dromen heb gehouden. En die dromen mag ik nu delen met mijn lief die ook van dromen en reizen houdt.
Op onze bruiloft zijn er een stuk meer vrienden van mij dan van hem bij. Maar de huwelijksreis heeft hij verzorgd. Zo delen we onze rijkdom met elkaar en ons leven.
Ik was en ben nog steeds een rijk mens. En dat ben ik van plan te blijven!
Mooi verhaal Anne! Je bent een rijk mens en zal dat altijd blijven. God zorgt voor Zijn kinderen en weet precies wat ze nodig hebben. En wat mooi hoe jij en je man elkaar aan mogen vullen. Ik wens je voor nu nog een heel mooie avond! Groetjes van Anja
Bedankt voor je reactie Anja. We hebben een goede Vader, die voor ons zorgt. Jij getuigt daar in je blogs ook van. Wens je Zijn zegen deze week.
Mooi realistisch verhaal. Relativeren is een kunst en tevreden zijn met je eigen situatie niet minder. Geluk!
Bedankt voor je reactie en gelukswens Gert!
Ik vind dit heel mooi en rijp geschreven. Je bent gezegend.
Dankjewel!
Wat mooi, het elkaar zo aanvullen herken ik enorm en wat is dat kostbaar.
Als je leert kijken naar wat telt en naar wat je hebt kan je je toch nog zo enorm rijk voelen.
Wij zijn er de laatste jaren financieel best op achteruit gegaan maar we kunnen nog steeds enorm genieten van wat we hebben en wie we (samen) zijn.
Bedankt Danielle. Fijn dat jij dit in jouw leven ook zo mag beleven. Ook nu de portemonnee wat minder dik is..Wat een geschenk!