Het kan altijd nog erger
eigen vervoer? Ik dacht het niet!
Vrijdagavond om 17:00 uur. Ik wil net gaan koken. Gisteren een lekker stukje zalm gekocht bij de viskraam op de hoek. Deze dag was ik ook bij pa. Ik vond hem maar minnetjes.
De telefoon gaat. Het is iemand van het herstelcentrum.
– ‘Het is niet in orde met de stand van de voet van uw vader. We hebben contact gehad met de orthopeed in het ziekenhuis. Die heeft verzocht of u met uw vader naar de spoedeisende hulp wil komen.’
‘Ik was gisteren nog bij mijn vader…Waarom hebben jullie het toen niet gevraagd?’
– ‘De stand van de voet was gisteren ook niet goed. Maar we hebben het nog even aangezien’
het aanzien
‘Even ‘aangezien’ ?! Waarom heeft niemand dat gisteren tegen mij gezegd? Ik was daar! Ik ben de eerste contactpersoon. Ik had direct met hem naar het ziekenhuis kunnen gaan. Op een normaal tijdstip overdag. U weet zelf ook wel hoe het gaat op de spoedeisende hulp. Dan gaan alle trauma gevallen voor en mijn vader valt daar niet onder!’
– ‘Het spijt me maar de stand was gisteren toch minder slecht dan nu. We verzoeken u uw vader met eigen vervoer naar het ziekenhuis te brengen’
‘Eigen vervoer?! Ten eerste heb ik auto noch rijbewijs. Ten tweede mag de voet niet belast worden zoals u hem beschrijft en mijn vader is enorm verzwakt. Hij zit in een rolstoel. Ik kan hem niet in een auto gaan hijsen. Wat als hij valt? Wiens verantwoording is het dan?’
help?
Ik bel rond en vind iemand die mij naar pa wil brengen. Deze vriendin gaat weer naar huis waarna het wachten begint. Op de ambulance dus. Je begrijpt dat ik dat eigen vervoer pertinent heb geweigerd. Een uur gewacht. Rond 20:00 uur komen we in het ziekenhuis waar we het vreselijke nieuws krijgen dat de breuk niet is geheeld en mijn vader opnieuw geopereerd moet worden. Een operatie waarbij een blijvende pin erin komt en niet een tijdelijke zoals bij de operatie rond kerst vorig jaar. Een operatie waarover mijn lief (die arts is) nu zegt dat ze die direct hadden moeten doen gezien de complexheid van de breuk.
geheister enzovoorts
Ik zal verdere details besparen zoals; mijn vader die wel 5 keer moet plassen en het geheister om hem daarin bij te staan. Want op de spoedeisende hulp is het een gekkenhuis en geen mens is hiervoor voorhanden. De verwarring waarbij hij ineens van het bed wil opstaan en het verzuchten wanneer we voor de terugweg bijna 2 uur op de ambulance moeten wachten. Ook de pijn die bij mij torenhoog toeneemt vermeld ik maar even kort. Rond 00:30 lig ik een bed in mijn ouderlijk huis. Aan een terugreis durf ik me niet meer te wagen. Ik ben kapot!
Maar wat een verdriet; alles begint weer van voren af aan. Weer een operatie. Komt pa daar wel levend uit? Hij is veel zwakker dan in december en zo ja, dan komt er weer een weg van herstel. Me verheugen op mijn trouwdag?? Even niet….er hangt een schaduw over alles.
Wordt vervolgd….
Deze blog is een vervolg op een blog die ik wel al op Funky fish plaatste maar die ik niet meer op anndervehaal zet, aangezien de ontwikkelingen zo snel gaan. In deze andere blog vertel ik over pa, de trouwplannen en ons verlangen dat pa er nog bij zal kunnen zijn…
Wat een armoede aan compassie en meedenken hoe het voor je vader en jou is. In Duitsland is de gezondheidszorg op een hoger niveau.
Ja, ik hoor steeds van Norbert hoe de dingen daar lopen. Ik zeg niet dat dit daar niet gebeurd zou zijn. Maar de kansen voor pa waren groter geweest dat hij direct de goede ingreep had gehad. Een operatie waarna je veel sneller weer op de been bent. Nu zit hij al vier maanden in de rolstoel en is alleen maar meer verzwakt.
STERKTE Anne! We denken aan jullie. Marinus & Elisabeth
Bedankt Marinus. Fijn!
Dingen gaan niet altijd zoals we het graag zouden zien. Nu ik dit verhaal van Anne lees, doet het mij verdriet. Het lucht Anne misschien een beetje op, nu ze het van zich af kan schrijven. Anne, goed dat je dit verdriet met ons wil delen. Er word gezegd dat gedeelde smart halve smart is. Is dat zo? Jij moet het merken Anne.
In ieder geval heb je mij tot bidden gebracht. Ik zal jouw en mijn Vader vragen jouw pijn te verlichten. Jouw leed te verzachten.
God is onze vriend. Vrienden kunnen elkaar veel, zoniet alles vragen. Ik bid voor je vader. Ik ben zelf al aardig op leeftijd. Ik weet wat pijn is. Het lopen is voor mij moeilijk, soms bijna onmogelijk. Ik weet hoe het voelt. Van mij werd gedacht dat ik geen week meer zou halen. Na mijn openhart-operatie gaven ze geen cent meer voor mij.
Daarom geliefde Anne, bid ik voor jouw pa. Bid ik voor jouw onmogelijkheden. Hoe moeilijk kan het voor een mens zijn. Ik bid onze Vriend om wijsheid voor jouw.
God zal je zegenen lieve vriendin.
Dank je Cas. Ja, trouwe lezers zoals jij voelen als vrienden en daarom is jouw reactie echt een steun, evenals jouw gebed. Wat goed dat je hebt doorgezet op jouw manier en met jouw uitdagingen in de gezondheid. Hij heeft je gezegend en zover gebracht.
Dat even aanzien, dat ken ik, ben daardoor zelf de afgelopen maanden langer ziek geweest dan misschien nodig was geweest.
Je wordt daar echt moe van.
Wens je heel veel sterkte toe, Anne, in deze onzekere tijd.
Dat God je kracht en sterkte zal zijn -geestelijke en lichamelijk, en je vader goed door alles heen mag komen.
Meelevende groet,
Rita
Dank je Rita. Ik hoop dat het met jouw gezondheid nu de goede kant op gaat? Veel zegen toe gebeden.
ach Anne, wat naar van je vader. Ik weet een beetje hoe het voelt, mijn moeder heeft een paar maanden terug haar heup gebroken en ik was toen ook als eerste in het ziekenhuis. Het was enorm enerverend en emotioneel. Dit zijn moeilijke dingen en je mag toch verwachten dat artsen goed hun werk doen… Ik wens je veel sterkte met je vader. Wel fijn dat je een lieve vriend hebt die naast je staat. x Kristine
O, wat een ellende!
Heel veel sterkte gewenst,
Ik denk aan jullie!
Wat een onbegrijpelijke dagen zijn het voor jullie. Ik hoop dat je vader nu eindelijk goed geholpen wordt. Dat is wat nu telt en dat jij ook goed voor jezelf zorgt. Verlies de hoop niet en blijf vertrouwen houden. Ik denk aan jullie.
Vreselijk dat dit zo gelopen is voor je vader en jezelf. Ik hoop dat hij nu inmiddels op de goede wijze is geopereerd. Sterkte voor nu!
Lieve Kristine, Margriet en Bellona, Bedankt voor jullie meelevende reacties. Op dit moment zit er weer gips om de voet. En vrijdag horen we (hopelijk) wanneer de operatie zal worden ingepland.
Heel akelig en frustrerend hoe dit gelopen is. Wat zwaar voor jou Anne, maar ook voor je vader Feico. Het is niet te geloven zeg …. het duurt maar en duurt maar …. Die grauwsluier bij jou kan ik me goed voorstellen. Naar. Veel sterkte. Liefs van Jantine
Dankjewel Jantine. Lief dat je hier reageert en ook aandacht besteed aan pa. Het wordt zeer gewaardeerd!
Sterkte!
Bedankt Wim!