‘Noem eens de meest negatieve eigenschap van jezelf?’ Verbaast kijk ik mijn vriend aan. Hij weet inmiddels wel wat dat is. Ik ben immers een open boek en iets als dit kan je niet verbergen. Het meest negatieve aan mezelf vind ik mijn bezorgdheid. Het is iets waar ik echt mee worstel want als christen zou ik altijd willen blaken van het nodige vertrouwen, vooral in God. Maar het zit er niet in. Ik zie heel snel beren op de weg…
Ik geloof dat geen mens als bezorgd wezen wordt geboren, hoewel er vast een genetische aanleg voor deze eigenschap bestaat. Was mijn moeder immers niet erg bezorgd? Heb ik het van haar? Opvoeding drukt altijd een stempel, ten goede of ten kwade. Daar kunnen we allemaal over mee praten. Toch meen ik dat mijn bezorgdheid vooral is gegroeid door het aantal tegenslagen in mijn leven. Als het zo vaak mis gaat, is het lastig te geloven in een goede afloop. Daarom vind ik het een wonder dat ik het in de liefde toch weer een kans heb durven geven. Dat mijn vriend van het begin af aan een serieuze insteek had en een gelovig man is, heeft daarin zeker geholpen.
Dat ik ondanks alle tegenslagen geen eelt op mijn ziel heb gekregen was ook in mijn voordeel. Mijn vriend trof geen verbitterde vrouw aan, wat gezien mijn voorgeschiedenis heel makkelijk had gekund. Hij heeft me hiervoor gecomplimenteerd. Ik vond het echter geen verdienste. Hoewel mijn vertrouwen in God niet immens is, geloof ik wel dat Hij mij hierin heeft beschermd en mij heeft geholpen de wijze lessen uit de harde leerschool te trekken in plaats van de verbittering toe te laten.
Maar toch…onzeker ben ik wel uit het leven (zoals het tot nog toe is verlopen) gekomen. Onzeker over mijn eigenwaarde en vaak ook onzeker of God wel echt van me houdt. Die Liefde blijft een raadsel, al mag ik er toch regelmatig van proeven. Iedere keer verwonder ik me dan weer. Dat Hij aan dit mensenkind denkt…
En ik die altijd beren op de weg zie, heb nu een Beer van een vent aan mijn zijde. Een man met brede schouders en veel vertrouwen in zijn hart. Het mooie is, dat dit vertrouwen best besmettelijk blijkt te zijn. Dit komt ook doordat mijn Beer en ik veel voor elkaar bidden en dit ook dagelijks aan elkaar laten merken. Daarom vertellen we wat ons dwars zit of waar we tegenop zien. Deze dingen hebben we op een gebed lijst gezet, die we af en toe bijwerken. Het is een eer te bidden voor iemand die je lief hebt. En het is net zo bijzonder te mogen weten dat er iemand is die aan jou denkt en voor jou bidt.
Ik kan niet anders dan Gods hand in dit alles zien. Hij wil immers dat we weten dat Hij het meest van iedereen van ons houdt en dat we Hem vertrouwen. Ook als dingen anders lopen dan gedacht. En zo groei ik weer een beetje meer toe naar de *naam die ik hier op Funky Fish al 4 jaar gebruik. Een vertrouwen dat beproefd is geweest. Een vertrouwen dat verwoest is geweest. Mijn leven leek een puinhoop.
En toch kan er ook uit een puinhoop weer een bloem groeien.
Een puinhoop is zelfs te gebruiken om een nieuw huis te bouwen. Ja, hij is wel wat kleiner, maar daardoor ook beter te overzien. Zo heb ik zelf al veel nieuwe huisjes gebouwd. Pijnlijk? Jazeker, maar het overzicht word steeds mooier. Nu zie ik zelfs God verschijnen. Ik zie Hem echt. Blijf maar bouwen lieve Anne. Het werkt wat uit. Uit Hem is zelfs het “willen” en het “werken”
Dank je lieve Cas.
Wat fijn, Anne, dat je deze Beer op je weg vond!
Ik wens jullie veel geluk samen en dat jullie dichter naar God en elkaar groeien.
Bedankt Margriet! Jouw wens is onze wens en doel.
En dit is waarschijnlijk of beter gezegd. De mooiste bloem die je tegenkomt.Alleen al vanwege de kracht die het bezit.
Een bloem op mijn weg? Ja, dat is een goede.