Digibeetje

Ik heb een geheim. Nu ja, geheim? Misschien is het iets waar ik me een beetje voor schaam en daarom vertel ik het niet snel maar ik ben een beetje digibeet. Digibeet? Ja, iemand die erg slecht is in het omgaan met digitale zaken en daarin ook wat angstig/onzeker is. Dat is behoorlijk lastig want we leven wel in het zogenaamde digitale tijdperk. Terwijl ik beter pas in dat van de kroontjespen! Al was het maar vanwege mijn romantische inslag.

Tien jaar geleden won ik een mobieltje. Het was mijn eerste dus ik liep toen al behoorlijk achter. Gelukkig bleek het allemaal niet al te moeilijk en zo verzond ik trots mijn eerste sms aan iemand die ik leuk vond. Ik kreeg behoorlijk veel smsjes terug. Iets meer dan me lief was. Liep ik net lekker te wandelen door het park hoorde ik (keer op keer) een piepje afgaan. Wat gebeurde me nu? Hij vond mij ook leuk maar op een nogal opdringerige manier. Je begrijpt; het is niets geworden.

Appen, wat is dat?

Ondertussen zijn mobieltjes uit en Smart- en Iphones in. Dat is ook alweer een hele tijd zo en opnieuw loop ik achter. Je wil niet weten hoeveel App-verzoeken ik heb gehad in de afgelopen jaren. En vragen waarom ik niet meedeed met het Aap-gebeuren. Het was immers gratis en je kon er zo fijn langere teksten mee sturen. Ik dacht stiekem: ‘dan kan je toch mailen?’ Maar zei alleen dat dit met mijn mobieltje niet ging. Terwijl ik best naar de winkel had kunnen gaan om de instellingen te laten veranderen. Iets wat mij zelf niet lukte. Nu ja, een vriend die ik het vroeg kreeg het ook niet voor elkaar hoor! Waarmee ik maar zeggen wil; het ligt niet –alleen- aan mijn digitale handicap.

Dat van die vriend is trouwens een typische digibeten smoes evenals; een smartphone kan ik me niet veroorloven of: ik wil niet de hele tijd bereikbaar zijn omdat ik zo snel overprikkeld raak. Hoewel dat laatste zeer plausibel klinkt,  heb je het natuurlijk zelf in de hand om het geval uit te zetten of in de ‘stille stand’ te positioneren.

spaarplan

Toch vroeg ik vorig jaar geld voor mijn verjaardag om mijzelf te dwingen een smartphone te kopen of in ieder geval er voor één te gaan sparen. Ik vond dat het tijd werd met mijn tijd mee te gaan. Een vrouw van een halve honderd moet zich niet door haar angsten laten leiden, dacht ik dapper.

Maar hoe gul mijn vrienden ook zijn; ik ontving niet genoeg geld voor een nieuwe. En hoewel ik met andere zaken regelmatig tweedehands gebruik, kwam het niet in me een op een gebruikte Phone te zoeken. En dus stelde ik – zeer typisch- de aanschaf uit.

Voor iemand als ik is er altijd hoop in digitaal geletterde vrienden en zo kwam er reuring in mijn rustige bestaan door een nieuwe liefde. Hij wist niet wat hij meemaakte met mij. Ik moest toch met hem kunnen Appen! Even tussen de bedrijven door een ‘hoe is het met jou?’ of lieve hartjes en bloemen verzenden. En elkaar foto’s sturen is ook wel heel leuk. En zo maakte hij van twee oude, één goed functioneerde Phone en gaf mij een spoedcursus in de belangrijkste functies voor onze relatie; appen en foto’s maken.

talloze mogelijkheden

Er is natuurlijk nog veel meer mogelijk met dit mooie apparaatje maar voor mij is dit al heel wat. Appen met mijn lief en foto’s direct op facebook zetten in plaats van de omslachtige omweg die ik vroeger diende toe te passen. Wat ontzettend handig! Ik hoor er helemaal bij nu en ook andere vrienden smullen van de praatjes vergezeld van plaatjes.

Een abonnement heb ik trouwens niet. Mijn smartphone functioneert alleen op gratis Wifi en bellen doe ik met mijn oude mobiel.

Tja, er zijn grenzen…

Met deze blog doe ik mee aan de bloghop van februari. Het thema is: wanneer deed je voor het laatst iets nieuws? en is bedacht door Margé Builtinga van: https://maahtje.wordpress.com/2018/02/04/wanneer-deed-je-voor-het-laatst-iets-voor-het-eerst/

Anne Stekhoven, 18 februari 2018. 16 reacties op Digibeetje. Category: blogs.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

View all posts by Anne Stekhoven