Het inzicht

Minke zat op een klein bankje voor het schilderij. Ze was gaan zitten omdat haar benen pijn deden. Volgens de dokter moest ze stoppen met roken. Hij had vast gelijk maar aan deze stap was ze nog niet toe. Tijdens de zwangerschap was het haar gelukt maar na de bevalling rookte ze toch weer. Nee, niet waar de kleintjes bij waren. Maar tijdens de pauzes op haar werk en s’avonds voor het slapen gaan. Het hielp bij de stress, dacht ze.

Hoe ze in het museum was beland wist ze niet goed meer. Jan had gezegd: ‘Ga meid, ik breng de meisjes naar de opvang. Komt goed!’ Vroeger ging ze graag naar musea maar sinds haar promotie maakte ze vooral overuren op haar werk.

Jan had in de zorg voor de kinderen veel van haar overgenomen en ook haar moeder sprong in. Oppas oma heette dat in deze tijd. Mem vond het heerlijk om te doen. Wat een geluk dat die nog zo fit was. Die had natuurlijk nooit gerookt…

gemengde gevoelens

Jan had haar haar opstap in het werk zeer gegund maar was de laatste tijd toch minder enthousiast. ‘Ik zie je nog amper’ had hij gisteren in bed gefluisterd. ‘En of jij er zelf nog zo blij mee bent, vraag ik me ook af’. Minke had niet geantwoord. Ze was te moe voor een discussie en bovendien; Jan had gelijk.

Vanmorgen had ze zich spontaan ziek gemeld. Iets dat ze in haar vorige functie nog nooit had hoeven doen. Een functie die nu door een tijdelijke invalkracht werd ingevuld. Het was niet echt slim om naar een museum te gaan. Wat als de bedrijfsarts het in zijn hoofd kreeg op huisbezoek te komen? Hij had al gebeld en ze hoopte dat hij genoegen nam met haar: ‘kou gevat, ik kom morgen weer.’

Langzaam drong door waarom ze juist hier even was gaan zitten. Het tafereeltje voor haar trok zo de aandacht door de warmte die ervan af straalde. ‘Gezinsleven’ heette het en toonde een vader, moeder en twee dochtertjes voor een open haard. Speels verlichtte het vuur de gezichten. Het kleinste meisje leek zo op haar eigen Marije dat Minke een brok in haar keel voelde.

ambitie en verlangen

Marije begon net zinnetjes te zeggen, had Jan haar verteld.

Waar was ze toch mee bezig? Heel haar volwassen leven had ze naar een gezin verlangd. De juiste partner kwam niet vroeg op haar pad. Maar nog wel op tijd om nog een gezin te stichten. Het was misschien nog net geen medisch wonder maar Minke vond het wel bijzonder, dat zij eind dertig en begin veertig nog kinderen had gekregen. Suzanne en Marije kwamen vrij vlot na elkaar.

In dezelfde periode  kwam op haar werk die kans voorbij. Die kans die ze ook zo graag wilde. En Minke wilde bewijzen dat zij het kon: moederen en fulltime werken. Maar voor wie wilde ze dat bewijzen, vroeg zij zich nu af.

Voor het gezin op het schilderij stond de tijd stil. Voor eeuwig voor een haardvuur, nee zo was het echte leven niet. Maar wat het echte leven wel inhield wilde Minke beleven met de mensen die haar zo dierbaar waren.

Ze stond op en pakte haar tas. De rest van het museum moest wachten tot een volgende keer. Ze ging de meisjes van de opvang halen en een ijsje met ze eten. Vanavond zou ze met Jan haar inzicht bespreken en morgen op haar werk. Ze voorzag geen problemen in haar plan een treetje terug te stappen.

Met een glimlach op haar gezicht verliet zij het museum.

Kleine uitleg bij het verhaal: Geschreven naar aanleiding van een opdracht waarbij je de invloed van een boek, film of (kunst) voorwerp beschrijft en deze een wending laat geven aan je eigen lot of dat van een denkbeeldig persoon.

Met dit verhaal wil ik aandacht vragen voor een probleem waar veel moderne moeders mee worstelen. Ik wil geen oordeel vellen over vrouwen die tot een andere beslissing komen dan mijn fictieve hoofdpersoon want iedereen is anders en verschillende situaties vragen om een verschillend antwoord.

Anne Stekhoven, 25 januari 2018. 8 reacties op Het inzicht. Category: korte verhalen.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

View all posts by Anne Stekhoven