Het is 30 juli 1957 wanneer Annie komt te overlijden. Ze is nog maar 61 jaar oud.
Het is 30 juli 1967 als ik ter wereld kom. Geboren op haar sterfdag word ik naar haar vernoemd want zij is de oma, die ik alleen uit de verhalen van mijn vader zal leren kennen. Een enkele foto toont een zachtaardig gezicht. Het haar kunstig opgestoken. Ze werd over één nacht grijs door de Spaanse griep.
Ik ben 19 jaar wanneer ik in Arnhem ga studeren. Wandelend door Sonsbeek loop ik in de voetsporen van oma Annie. Zij zat hier in de buurt als kind op kostschool en wandelde door hetzelfde park. Zou zij net zo hebben genoten van het geklater van de waterval en van het verkleuren van de bomen in de herfst? Ik meen te weten van wel.
Ik heb namelijk veel van haar weg. Ik zit net als zij regelmatig zingend op de fiets en hou van dansen door de kamer. Dit laatste deed zij graag met mijn vader, haar jongste kind. Ik dans zonder kind en zonder blijvende liefde. Daarin had Annie meer geluk. Zij had een bestendige relatie en drie zonen. Maar ook zij had lichamelijk zwaar te lijden, al behield ze daarbij haar zonnige humeur.
‘Vind je het niet erg dat ik zoveel moet rusten?’ vroeg mijn chronisch zieke moeder eens aan pa. ‘Ach welnee, dat ben ik gewend’ antwoordde hij nuchter: ‘Mijn moeder lag immers ook veel op bed’. Rustend op mijn bed weet ik me dan ook niet alleen. Al zijn dit de voetsporen die ik graag had willen overslaan, in een soort hink-stap-sprong. Je wil niet in alles op je oma of je moeder lijken…
Maar meestal zijn de overeenkomsten gunstig. Zo ook een bijzondere overerving qua voorkeur in buitenlandse talen. Mijn uitzonderingspositie op school werd er alleen maar groter door. Wie vond Duits nu leuk! Niemand toch? Jawel, ik!
Mijn grootmoeder studeerde deze taal en zou er lerares in zijn geworden, ware ze niet getrouwd. Dit detail uit haar leven hoorde ik later. Ondertussen leerde ik het Duits veel sneller dan de andere talen op school en had ik een voorliefde voor oude Duitse films, waarin veel werd gepraat. Een goede oefening was dat. Een oefening die ik ben blijven doen tot nu toe. Daarom kon ik ook direct goed praten met de nieuwe liefde in mijn leven; een Duitse dokter.
Er ligt een zekere humor in deze ontmoeting besloten. Alsof alles zo heeft moeten zijn. De chronisch pijn patiënt en de Duitse dokter zijn verliefd geworden.
En in de aanloop naar het nieuwe jaar is er voor het eerst in mijn leven perspectief op een blijvende liefde. Deze man wil namelijk met mij trouwen en dat vind ik een goed plan. Dat ik hiervoor naar Duitsland zal moeten verhuizen vind ik (na 31 jaar Arnhem) echter wel een beetje eng.
Wat zouden oma Annie en mijn moeder hiervan gezegd hebben? Vast iets in deze trant: ‘Wandel niet langer in onze voetsporen maar trek een eigen spoor. God is aan jullie zij. Dus bang hoef je niet te zijn.’ Tussen het oude van mijn oma en mijn moeder ligt een nieuw begin voor mijn voeten. Zal ik de stap wagen. Er helemaal voor gaan?
Ja, ik ga!
Wow zo mooi Anne en zo blij voor jullie xxx
Dank je Lineke 🙂
Wow Anne! Wat een wending en een goed begin van dit nieuwe jaar. Ik wens jullie alle geluk!
Dank je Marja. Je bent zo’n trouwe lezer van het eerste uur… Ik waardeer dat zeer.
Wat een nieuw avontuur Anne. Geniet van de dingen die je tegenkomt op je reis… En weet dat God met je mee zal gaan. Waar je ook bent. Blijf Zijn taal spreken en van Hem delen. Je kan er mensen mee raken en deelt van Hem!
Heel veel zegen dit nieuwe jaar (even ook hier een dank je wel voor je reactie en zegenwens op mijn blog).
Ja, vertrekken is een avontuur. En het leven is de reis…Bedankt voor je advies. Misschien ga ik ook in Duitsland een site starten of deze tweetalig maken? En wat de rest betreft: graag gedaan!
Wow, spannend Anne! Maar wel leuk natuurlijk. Veel geluk en zegen samen dit jaar.
ThanX Heleen!
Mooi verhaal Anne en heel veel geluk!
Wat leuk dat je reageert Rieky, dankjewel!
Fijn voor je, Anne!
Ga samen met Hem, dan komt het altijd goed.
Zegen!
Dankjewel Rita! Ja, wij willen dit samen met Hem of liever gezegd: onder Zijn leiding vormgeven.
Wow, zo mooi!! Heel veel zegen en liefde, moed en vertouwen!!
Dank voor je liefdevolle wens Lieneke.
Veel geluk samen!
Dank je Josien.
Een schrijvende kennis is onlangs met haar gezin, na enige verkenning, met haar gezin, geëmigreerd naar Noorwegen. Op vragen van anderen antwoordt zij: “Jaag je dromen na, wacht niet tot de omstandigheden gunstig zijn want dat zijn ze namelijk nooit” Daar spreekt toch nog enige twijfel in door waar men zich overheen moet zetten.
Dit gaat over dromen. Liefde is meer dan alleen maar een droom. Dat maakt de keuze gemakkelijk. Veel geluk.
Bedankt Gert. Ook voor je trouwe lezen en andere keren van reageren.
……naja veel geluk en zegen
.groet
ferdi
naja…:-) Dankjewel.
Wat mooi Anne! Ik heb je maar zo nu en dan een beetje gevolgd maar dit is toch prachtig! Ik wens jou samen met je Duitse geliefde heel veel zegen en geluk. Geniet van die mooie ontdekkingsreis die jullie samen mogen maken. Zelf beleef ik iets soortgelijks; ik kan dus een beetje met je mee voelen. Spannend en uitdagend. Ga met God en Hij zal met jullie zijn!
Leuk dat je hier reageert Fred. Fijn dat jij ook mooie toekomstplannen hebt met je lief. Gods zegen voor jullie.
Hee Anne, lees ik hier dat je gaat trouwen en verhuizen! Tjeempie, wat een grote wending in je leven en wat bijzonder en fijn voor je! Maar wel een beetje jammer dat je weg gaat uit Arnhem en ons wijkje gaat verlaten waar je eigenlijk pas net geland bent.. Moedig dus ook dat je deze stap zet, voor de liefde, de beste reden die er is. Je bent nog steeds van harte welkom bij mij op de koffie, al is het dan op de valreep. Liefs
Dank je Kristine. Ja, het vertrek hier uit mijn nieuwe huiske is jammer. Maar ik krijg er veel voor terug!
Krachtig en prachtig!
🙂 Bedankt Wim.
Wat mooi en fijn Anne! Gods zegen gewenst!
Dankjewel Margé.
Lieve Anne,
Wat een mooi nieuws. Zo moet het gaan. Volg je hart! Ben echt blij voor jullie.
Wens jullie heel veel liefde
toe. Je verdient het!!!
Een onverbeterlijke romanticus
Dankjewel Bellona! Wat leuk om hier iets van jou te horen. De brief heeft jou bereikt begrijp ik. Super!
[…] een persoonlijk stukje waarin ze mijmert over haar oma met wie ze veel overeenkomsten heeft. In het voetspoor van… begint sterk, maar het stukje ‘taaltalent’ vind ik wat zwakker. Door alinea’s van […]
Hier word ik blij van:)! Mooi geschreven. En ja, duitstalig en nederlands, tof ideetje!
Prachtig!
Dank je Mariska. Ook voor je reageren in de fb-groep.