Werelden van mensen
wie mag bij jou naar binnen kijken?
Facebook kan in deze tijd van het jaar nogal confronterend werken voor alle thuisblijvers onder ons. De vakantie rundum Hausse kan dan een bewuste keuze zijn, toch zullen de vele vakantie kiekjes die voorbij scrollen al spoedig een zucht van verlangen losmaken. Behalve bij de echte huismus. Die heb je natuurlijk ook!
Al die bijzondere landschappen en bezienswaardigheden en het commentaar dat eensluidend eronder staat; ‘geniet ze, veel plezier en prachtig hoor’ gevolgd door de nodige uitroeptekens versterken bij de vakantieganger het idee dat deze trip en goed plan was en genieten zullen we!
Ik ben één van de thuisblijvers en waar ik dat andere jaren soms lastig vond, is dat nu anders. Ik ga namelijk bijna dagelijks op reis. En het is allemaal nog in de buurt ook.
letterlijk op pad
Je zou dit heel letterlijk kunnen nemen. Ik woon namelijk in een nieuwe wijk en die ontdekken door te wandelen, levert inderdaad nieuwe vergezichten op. Sommigen zouden zo op facebook gepost kunnen worden. Ik woon voor Nederlandse begrippen in een omgeving met veel natuurschoon en daar ben ik dankbaar voor. Ik zou ook foto’s van de tuin kunnen plaatsen. Al moet daar nog veel aan gebeuren. Maar het is toch bijzonder dat er spontaan een vlinderstruik is ontsproten, terwijl ik net van plan was er één te kopen…
Toch bedoel ik met mijn dagelijkse ‘reis’ iets anders dan mijn nieuwe omgeving, hoe mooi ook. Ik bedoel mijn ontmoetingen met mensen. Ik weet niet wat het is maar, terwijl mijn oude vrienden op vakantie zijn, ontmoet ik mensen die ik slechts zijdelings of totaal nog niet kende. En ieder mens is voor mij een wereld, die ik mag ontdekken. De ontdekkingstocht levert meer wanneer men openhartig durft te zijn. En aangezien ik zelf vrij openhartig ben, zijn mijn gespreksgenoten dat ook veelal. Het levert boeiende gesprekken over het leven, geloven en filosofie.
Ik kan verdwalen in deze boeiende mensen.
foto’s van de ziel
Zou het niet grappig zijn wanneer ik foto’s zou kunnen maken van wat ik te zien krijg? Bijschrift bij zo’n beeld zou bijvoorbeeld kunnen zijn: ‘hier ziet u het tuinpad in de ziel van Paul. Het is ietwat overwoekerd maar Paul werkt eraan’.
Of kijk: ‘dit zijn de gedachtesprongen van Sofie. Wat gaan de sprongen hoog hé. Die ene springt al buiten beeld. Ja, ik kan haar ook niet altijd volgen hoor!’
Wat dat betreft zijn de foto’s van mensen op facebook toch maar heel oppervlakkig. Je ziet alleen de buitenkant. Best aantrekkelijk maar het gaat niet diep. Bij sommigen straalt er zeker iets van de ziel naar buiten. Dan zie je iets in die ogen waardoor je nieuwsgierig wordt. Ik wil dan graag onderzoeken wat dat ‘iets’ is , waardoor deze persoon zo straalt.
een bijzondere zomer
Daarom ga ik graag op reis in werelden van mensen en beleef ik een bijzondere zomer.
Ik kan er alleen niks mee op facebook. Maar erover schrijven is ook een fijne manier om met jullie mijn avonturen te delen.
Je hebt een punt!
ThanX Marja!
Mooi
Thanks Heleen.
Schrijf er maar over dan. Beeldend schrijven is ook een vak.
Dankjewel!
Beste Anne,
Je bent een open boek. Je blog is je spiegel van je ziel.
Ik ben de laatste tijd al een eindje op jouw paadje meegelopen en al om mij heen kijkend zie ik veel herkenbaars.
Bij alles wat je al lopend ziet en overkomt is het een ware kunst om onder alle omstandigheden tevreden te kunnen zijn en dat valt voorwaar altijd niet mee. Maar je hoeft niet alleen te lopen.
Ik heb pensioen en loop door het dorp en ontmoet zo mensen die ik jaren niet heb gesproken. Zelfs van de lagere school, genoeg stof om te praten.
In de omgeving van je eigen natuur en die van mensen is nog zoveel te ontdekken. Mijn moeder is 86 geworden en toen zei ze nog: “Oh…ik leer nog iedere dag.”
Veel geluk op je levensreis, al is het ook maar een dagelijks blokje om. Er valt altijd wel wat te ontdekken.
Gegroet. Gert.
Beste Gert,
Bedankt voor je uitgebreide en vriendelijke reactie. Hierdoor voel ik me ‘gezien’ en dat doet me goed!
mooi gezichtspunt; het lijkt me boeiend als je je wandelingen door de zielentuinen beschrijft, Anne
Zoiets heb ik gedaan in het korte verhaal ‘de tuinman van mijn hart’. Dat gaat dan wel over mezelf. Bedankt voor je reactie Anne
Als je werkelijk oog hebt voor de mens, met ze mee durft te reizen naar hun hart, dan geloof ik Anne dat je een heel rijk leven hebt. Daarnaast weet ik zeker dat je dan erg waardevol kan zijn, als een licht, in een donkere wereld. Wil je mij meenemen op de reizen die je maakt? Je schrijft er heel mooi over, het is alsof je hun wereld kleurt. Ik hou ervan om mensen te leren kennen, op een zelfde manier als dat jij dat hebt. Dat herken ik wel aan je (zoals wel meer dingen) bijzonder…
Dank je Petrina. Ja, het voelt heel waardevol om tijd te hebben voor anderen. Want veel mensen zijn door werk en gezin hier te druk voor. Maar het is ook een wederkerig iets. Deze mensen kleuren ook mijn dag. Vandaar de foto van het vrolijk versierde oog bij deze blog.
Wat zouden dat mooie foto’s zijn, die foto’s van de ziel! Misschien toch eens proberen. Momenteel ben ik wat minder actief op facebook, mede omdat (inderdaad) al die gewone algemene foto’s meer lijken op een etalage van ‘groter, duurder, nieuwer’ en ik daar dus de diepgang in mis.
Dat zou wat zijn hé Debora – die foto’s. Ik ga er misschien nog wat dieper op in, in een volgend blog; een poging een ziel te beschrijven. Wel een denkbeeldige want wat mensen mij toevertrouwen hoort niet hier op annderverhaal. Die verhalen bewaar ik in mijn hart.
Mooi, met een open blik beschreven!
Dank je Wim.
Ik heb dit stukje met een brede glimlach gelezen, zo mooi wat je schrijft<3. En ik had je net wat vakantiekiekjes gestuurd… Haha! Nu wil ik één van jouw tuin;).
Dank je Miriam.