Woning
Mijn lichaam,
uitgewoonde woning
waar woede en verdriet huis hielden;
nu is het stil,
de kamers hol.
De echo’s klinken steeds zachter;
herinnering aan vroeger tijd.
Mijn lichaam eens bemind,
de kamers warm en vol.
Vreugde en vrede dansten hier,
nu is het er koud en kil.
Maar op een dag komt de Liefde thuis,
zij ontsteekt het vuur in de haard.
Zij schildert de muren van teleurstelling
in hoopvol blauw
en nodigt al haar vrienden uit.
Dan klinkt de muziek weer in mijn huis
en dans ik door de kamers.
Vergeef mij lichaam dat ik jou verliet
en opging in rook.
Ik zal je niet meer verlaten
tot de dood ons scheidt.
Mooi!
Dat is een rouwklacht.
Zo herkenbaar……..
Dank je voor het verwoorden!
Liefs
Dapper dat je dit durft te posten. Respect!
Bijzonder (mooi) Anne. Ontroerend en heftig!
Dank jullie wel voor de reacties. @Lineke: rouw is rauw. @Paula: ik wenste deze gevoelens waren jou vreemd maar fijn dat ik als ‘lotgenoot’ iets kan verwoorden voor jou. @Deridex: de ui wordt afgepeld tot er niets over is dan de netto Anne.
Mooi en ontroerend.
Dank Gert.