Hoop – gevoelige vogel
Ach Hoop, gevoelige vogel.
Hier lig je in mijn hand
met stukgeslagen vlerken.
Je ogen vertellen een droevig verhaal,
zonder ook maar eenmaal knipperen.
Glazig kijk je mij aan.
Wie zal je vleugels spalken,
je voeren met geduld?
Zal ik het niet zijn omdat je bij mij hoort?
Verbonden zijn wij met koorden van liefde.
Ik zie uit naar de dag dat je weer vliegen kan
en samen met Geloof en Liefde
door het luchtruim zweeft
Daar zal je weer dromen vangen,
als waren het insecten.
Voldaan zal je op de vensterbank
van mijn ziel neerstrijken.
Vol beloften zal je zijn van Hem,
die ze gestand zal doen.
De eeuwige Betrouwbare,
die voor ons allen zorgt.
Prachtig Anne !!
Dank je Irene.
Ik hoop het …
Ja, ik ook…heb je dubbele reactie even verwijderd.
En straks is hoop niet meer nodig, want al het hopen is voldaan. Ook geloven is een zien geworden. Het enige wat blijft bestaan is de liefde. En LIEFDE draagt de vleugellamme vogel van Hoop tot hij weer vliegen kan. Mooi gedicht Anne.
Ik bid voor jou!
Dat is fijn – bedankt.
Amen
Dankjewel.
Mooi! Blijf hopen, het kost strijd, maar het levert zoveel op mettertijd!
Bedankt Wim. Dat hoop ik inderdaad.
Mooi
Thanks Gert.
Mooi Anne!
Dankjewel!
Heel mooi!
Thanks!