Wachter op de morgen
Op de puinhoop van mijn bestaan
heb ik een uitzicht over mijn leven;
een mistig landschap.
Ik zou kunnen zitten en wenen
maar ik sta, de scherven in mijn hand.
Ik zie uit naar de nieuwe morgen;
wanneer de *tranen van mijn gelaat
weggewist worden
en de brokstukken onder mijn voeten
zijn overgroeid met zacht mos en planten.
Tot die dag sta ik op wacht
en zie uit.
titel ontleend aan de wachters genoemd in psalm 130
* Bijbelboek Openbaringen hoofdstuk 21 vers 4
Voor meer gedichten van Anne: via ‘next of previous page’ onderaan dit gedicht (de kolom ‘meer in deze categorie’ klopt niet)
Uitzien naar meer en dieper beleven, naar troost en warmte, naar meer Anne,
Dank je Kristine. Voor mij is het ook een uitzien naar God, zoals in psalm 130
Het is goed en bemoedigend, als iemand ondanks alles toch positieve verwachtingen heeft en koestert!
Dank je Wim.
Bewondering Anne! Dat je, ondanks alles wat je de afgelopen periode meegemaakt hebt, mag uitzien en verwachten. Eens zullen alle tranen van onze ogen afgewist worden. Nu kennen we ten dele, maar straks van aangezicht tot aangezicht! (1 Kor 13)
Dank je Henny.
Mooi verwoord, Anne.
Het gaat verder in Psalm 131:
Ik ben stil geworden,
Ik heb mijn ziel tot rust gebracht….
ThanX Yvonne. Ik schreef eerst dit gedicht en zocht toen op internet waar in de Bijbel die ‘wachters op de morgen’ voorkomen. Ik las als vanzelf verder naar de volgende psalm – prachtig!
Mooi Anne, intens…het leven. X
Dank lieve Irene.
Sluit wel aan bij de bijbelstudie die ik las
Ze kwamen tot leven en gingen op hun voeten staan…’ (Ezech. 37:10)(NBV).Vreugde in moeite.
Je hoop kan vervlogen zijn, je dromen kunnen begraven zijn, maar God kan ze nieuw
leven inblazen. Ezechiël stond in een vallei van dode, dorre beenderen. Kan het slechter?
Nee toch? Toen gebeurde er iets geweldigs. God zei tegen de profeet: ‘Profeteer… en
zeg…: “Dit zegt God, de Heer: Kom uit de vier windstreken, wind, en blaas in deze doden,
zodat ze weer gaan leven.” Ik profeteerde zoals hij mij gezegd had, en de lichamen
werden met adem gevuld. Ze kwamen tot leven en gingen op hun voeten staan: een
onafzienbare menigte’ (v. 9-10). Elke keer wanneer je iemand succes ziet hebben in
Gods koninkrijk, bestaat de kans dat hij door het dal van verwoesting, pijn en afwijzing is
gegaan.
Bedankt voor de Bijbelstudie Cornelis. Toepasselijk.
wat een innigheid, mooi Anne
🙂
Wat een krachtig lied. Juist vanuit de puin en pijn uitzien!