Het blijvertje

voor altijd?

Er was sinds lange tijd weer een man in haar leven. Ze had er niet naar gezocht want de singlestatus beviel haar prima. Het was haar zogezegd overkomen, hoewel ze natuurlijk wel degelijk een meewerkend voorwerp genoemd mocht worden. Verliefdheid was volgens haar een zwaar overschatte emotie maar oh zo verleidelijk en fijn.

Bovendien kon ze met deze man zowel lachen als een goed gesprek voeren. De gouden combinatie in haar ogen. Dit kon wel eens een blijvertje zijn en ze glimlachte bij de gedachte. Iemand die bleef zou een nieuwe ervaring in haar leven vormen. Ze vond het best, was toe aan rust. Ze had genoeg gefladderd.

de eerste vakantie samen

En nu zouden ze dan voor het eerst op vakantie samen. Dat scheen een goede test te zijn, had ze zich laten vertellen. De ultieme relatietest. Om het laagdrempelig te houden en de kosten te drukken kozen ze voor een weekje kamperen op Terschelling. Ze hoopte erg op mooi weer want dat kamperen was meer zijn idee dan het hare.

Qua voorpret ging het goed. Samen hadden ze de nodige voorbereidingen getroffen en de mee te nemen spullen met behulp van lijstjes verdeeld. Natuurlijk zou ze desondanks wel wat vergeten, maar ach winkels waren er om dit op te lossen.

op weg

De zon scheen op de dag van vertrek en vol goede moed reden ze naar Harlingen. Op tijd vertrokken om de boot niet te missen. Het stuk op de veerboot was het leukste deel van de reis. Alsof je door weg te varen van het vaste land, je daarmee alle zorgen achter je kon laten. In de hoop ze bij terugkomst niet meer aan te treffen. Misschien zouden ze wel oplossen als de morgendauw voor de zon.

Na twee uurtjes varen bereikten ze de haven van het eiland en reden door naar de camping ‘De Mast’, waar ze zouden verblijven. Samen de tent opzetten ging goed. Hij had dit al zo vaak gedaan en ze lachten om de wind, die er met het tentzeil vandoor wilde gaan.

gesnurk

Toen alles op z’n plek stond deden ze inkopen voor de eerste dagen. Maar in koken hadden ze geen zin en daarom werd het een eetcafé waar de dagschotel prima smaakte.
Het slapen die nacht viel haar niet mee. Het luchtbed was smal en wiebelde onder haar als een klein bootje op een onrustige zee. En lag het nu aan haar of snurkte vriendlief inderdaad harder dan gebruikelijk?

Brak hees ze zich de volgende ochtend van het luchtbed en keek lodderig naar zijn uitgeslapen hoofd. Het was niet eerlijk!

Hij stond erop een strandwandeling te maken. Zij vond het best. Misschien knapte ze ervan op.
Bij het zien van de zee werd ze blij maar haar vriend bedierf de pret door oeverloos gebabbel. Waar zij wilde genieten van het geluid van de branding en het geschreeuw van de meeuwen hield hij van kletsen, ongeacht de omgeving.

stilte gewenst

Ze was moe en zweeg maar hij pikte haar stille hint niet op. Hij begon te praten over wat ze zouden eten die avond. De avond was in haar beleving nog heel ver weg. Toen hij in detail ging beschrijven hoe hij de pasta zou bereiden op de gasbranders, knapte er iets in haar.

“Kan je niet eens even stil zijn en genieten van de omgeving?!” riep ze bars. Ze keek niet lang naar zijn beduusd gelaat maar liep boos weg. Ze had daarbij wel willen stampvoeten als een klein kind, maar het zand liet dit niet toe. Ze had echter haar stilte, al was die zeer beladen.

Even later voelde ze zijn armen om haar heen en een zacht “sorry” in haar oor. Ze hielden elkaar lang vast. De rust keerde weer; letterlijk en figuurlijk. Haar geest zuchtte dat het wel goed kwam.

Hij was immers een blijvertje. Toch?

Anne Stekhoven, 18 mei 2017. 8 reacties op Het blijvertje. Category: korte verhalen. Tagged: relatie.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

View all posts by Anne Stekhoven