De grasmat

het valt niet mee…

Ik heb te maken met een nieuw fenomeen in mijn leven. Een fenomeen dat de nodige aandacht van mij vraagt omdat ik het in erbarmelijke staat heb aangetroffen. Er is in huis wel meer erbarmelijk. De slechte staat van al het schilderwerk en de lijmresten op de trap geven mij de nodige hoofdbrekens. Hoe krijg ik dit ooit netjes?

Maar gezien het seizoen vraagt het eerste fenomeen toch de meeste aandacht en dan heb ik het over de grasmat of met een mooier woord mijn gazon.

Gazon, het klinkt zo mooi. Het doet me denken aan het woord: gazelle. Een dier dat hier naar hartenlust zou kunnen grazen want het gras is lang niet meer gemaaid. Aanvankelijk kon ik het niet eens met fatsoen maaien.
Mijn verende tred over het oneffen gazon verraadde een onderliggend probleem. Even wat los harken maakte het duidelijk; de halve grasmat was reeds een stille dood gestorven en de lijkjes lagen in lange sprieten verborgen onder het nog frisse groen.

een zware klus

Eerst moest dat naar boven geharkt en met de hand afgeknipt, voor de maaier erover heen kon om iets uit te halen. Op een krukje gezeten heb ik zo stukje bij beetje een deel van de grasmat ontdaan van veel dode plukken. Maar mijn knieën vonden het maar niks want al zit je even lekker, telkens moet je weer opstaan om het gebied te vergroten en ook mijn handen verkrampten door de inspanningen met de schaar en de kleine handhark.

De grasmat was te groot en ik te zwak om het op deze manier vol te houden. De groenbak zat even goed zo vol hooi dat ik er een konijnenkolonie mee had kunnen voeden. Of gazelles dus, maar die zie je niet vaak.

verticu-wat?

Mij verdiepend in de reclamefolders (de nee-sticker zit nog niet op de brievenbus) kwam ik allerhande apparaten tegen voor het onderhoud van mijn gazon. De grasmaaier en trimmer waren mij welbekend. Maar de verticuteermachine niet. Waar was die nu voor bedoeld? Een bevriend stel -dat ook over een grasmat beschikt- informeerde mij dat je daarmee het mos van het gras scheidt. Zo krijgt het gras weer lucht en kun je eventueel bij zaaien. De bedoeling was mij helder, alleen het woord bleef me niet bij. ‘moet ik niet eens converteren?’ vroeg ik aan een vriend, die in de lach schoot. ‘Verticuteren’ zei hij voor de zoveelste keer.

Omdat het woord ook aardig op zijn Frans kan worden uitgesproken maakte ik deze ezelsbrug: Liberté, égalité, verticuté. Het slaat nergens op, maar zo heb ik het eindelijk kunnen onthouden.
Naast maaien en verticuteren heeft gras ook behoefte aan kalk, een stof die te weinig in de bodem zit. Dit moet je daarom toevoegen. De hoeveelheden zijn me nog niet duidelijk.

 poepveldje

Een ander probleem werd ook allengs duidelijk en dat is dat mijn grasmat door de vele buurtkatten wordt aangezien voor poepveldje. Helaas kan ik niet alleen de buur-katten de schuld geven. Gijs heb ik ook al betrapt bij poepen op het gras. Zo heb ik hem toch niet opgevoed. Waar is het netjes afdekken/begraven van het hoopje gebleven – foei!

Iemand nog tips?

Anne Stekhoven, 10 mei 2017. 11 reacties op De grasmat. Category: blogs. Tagged: natuurbeleving.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

View all posts by Anne Stekhoven