Een blog over kritiek, wie zit daar nu op te wachten? Want op kritiek zitten we ook zelden te wachten, toch? Hoe positief of zogenaamd opbouwend iemand het ook brengt, het netjes ‘feedback’ noemt; het blijft een gevoelig iets. Juist daarom; toch maar een blogje.
Een menselijke reactie bij het krijgen van kritiek is je direct verdedigen; de ander heeft je niet begrepen, iets was niet als zodanig bedoeld. En nu we het er toch over hebben: ‘jij doet dat ook hoor!’ Een andere vorm van reageren is je in je schulp terugtrekken en er niet op ingaan.
Maar daarmee laat je de gever van het commentaar wel in de kou staan. Het hangt er natuurlijk erg vanaf om wie het gaat en om de toonzetting. Maar neemt de oprechte gever van commentaar niet ook een risico? Het risico op een verpeste sfeer of zelfs breuk in de relatie.
Even ervan uitgaand dat je het als kritiekgever lastig vindt om over een bepaald onderwerp wat te zeggen. Je wil de ander niet kwetsen, maar zit ondertussen wel met de zaak in je maag. Het kan in het overbrengen van de boodschap helpen om jouw moeite van het geven te benoemen.
Bijv. “Ik zit hier mee en ik weet dat dit rot voor jou is dat ik dit zeg, maar ik wil het toch met je bespreken…”
Op deze manier wordt de ander vaak ontvankelijker.
Voordat je dit zo toepast is het wel goed te beseffen dat waar jij kritisch over bent vaak ook iets over jezelf zegt. Een stuk introspectie: waarom stoort dit mij zo(?) is dan ook op zijn plaats
In elke relatievorm kan kritiek gegeven worden. Maar niemand komt dichter bij ons dan onze partner. Als geen ander wordt jouw partner dus geconfronteerd met jouw minder aangename kanten en andersom werkt dit net zo.
Mijn moeder vergeleek de mens met een ruwe diamant. En diamant kan alleen met diamant geslepen worden. Een doel van de liefdesrelatie is dat wij gaan stralen. Maar om dat te kunnen, moeten de ruwe vlakjes wel geslepen worden. En slijpen doet pijn.
Ergens las ik de tip dat je op kritiek moet kauwen. Dan kan je proeven of er wat van waarheid in zit. Die waarheid haal je er dan voor jezelf uit en slik je door. Wat niet klopt kan je ‘uitspugen’, maar wel eerst kauwen dus.
Probeer er hierbij stil te staan dat jouw commentator zich ook kwetsbaar voelt in het durven benoemen van wat hem/haar dwars zit. Soms is zelfs een ‘dankjewel’ op zijn plaats.
Ik herken dit ook in mijn eigen relaties. Soms gaan aanvankelijk de hakken in het zand. Maar wanneer we erop terug komen -en dat doen we wel als het echt ergens over gaat – kunnen we de waarde van het commentaar van de ander inzien, al is het pijnlijk. Dan kan het rustig pratend werkelijk opbouwend worden en al ‘kauwend’ komen we tot een ‘gelijk-hebben’ of compromis.
En dat biedt ons weer een kans om te groeien. Persoonlijk en in relatie tot elkaar.
Wat heerlijk om samen met jou te mogen groeien 🙂
Dank je wel voor deze Blogpost, echt heel waardevol.
En er ‘even op kauwen’ vind ik een hele goede.
Thanks!
Dankjewel Rita!
misschien ben ik uiteindelijk wel liever hier dan op ff zelf
je kent me wel, hier hoef ik misschien minder op beeldvorming te letten dan daar
“elvis180576”
mijn echte naam heb je ook, als ik mijn draai heb gevonden en durf doe ik dat
Hoi Elvis, Grappig dat je dit zegt. Ik heb namelijk al heel lang het gevoel dat ik ook liever meer aandacht aan mijn site wil besteden en aan mijn contacten hier… Bedankt voor het reageren dus. En ja, ik weet je echte naam! Komt wel.
Fijn om te lezen. Ook Haasje P zojuist gelezen, prachtig sprookje! Ik kon daar niet op reageren. En deze blog over ‘kritiek’vind ik heel waardevol. In één van mijn kaarten gaat het over omgaan met kritiek. Jouw verhaal inspireert me om de tekst bij de kaart nog eens te herschrijven en menselijker te maken!
Leuk om te lezen dat er ook oudere verhalen worden ‘gevonden’. HaaSje P. is tot nog toe mijn enige fabel, dus best uniek. En dat het stukje over kritiek jouw dan weer inspireert vind ik helemaal tof. Succes met jouw prachtige kaartenspel. (Benedictijns spel)