Aanpas(sings)problemen
Zij kijkt er wel blij bij
Ik heb mij laten vertellen dat wij vrouwen van shoppen houden. Mijn voorkeur gaat uit naar de Nederlandse benaming: winkelen. Maar ik vind het helemaal geen leuk tijdverdrijf. Wanneer ik naar de stad ga is het doelgericht. Shampoo nodig? Naar de drogist en weer naar huis!
Deze doelgerichtheid heeft meerdere oorzaken:
Ten eerste vind ik winkelen vermoeiend. De filter in mijn hoofd werkt niet goed, dus alle indrukken komen bij mij sterk binnen. Ik vind het lastig me af te sluiten en als het druk is helemaal. Het is net of sommige mensen zo mijn hoofd binnen wandelen, met hun slechte humeur en al. De massa winkelt/shopt erop los, maar wat kijken mensen daar weinig vrolijk bij!
de pas erin
Ten tweede houdt mijn lichaam van goed doorlopen. Slenteren veroorzaakt pijn en stil staan al helemaal. Vraag me niet waarom. Kleding passen is daarbij het ergste. Zet mij in zo’n hokje en het klamme zweet breekt mij uit en niet omdat ik claustrofobisch ben. Ik weet me alleen geen raad met mijn lange ledematen in die enge ruimte. En zeker in de winter moet er eerst van alles uitgetrokken voor je ook maar iets kan aantrekken en in negen van de tien gevallen past het me niet of staat het voor geen meter.
Dat brengt me op punt drie van allergie tegenover het fenomeen; mijn lengte. Ik heb altijd vreselijke moeite passende kleding te vinden. De mouwen of de pijpen van het kledingstuk zijn prima afgestemd op de gemiddelde Hollander, maar niet op de wat langere mens zoals ik.
verandert stadsbeeld
De winkels waar ik op dit gebied in het verleden wist te slagen, zijn allemaal uit de binnenstad verdwenen; Miss Etam, Esprit, Street one…zaken waar ze broeken voor langere dames hadden…weg! Ik heb geen idee waar ik vervanging kan vinden, voor als de gaten erin gaan vallen.
Waar een vriend van mij nog met een zekere regelmaat met iets nieuws aan komt zeilen, koop ik hooguit twee keer per jaar een kledingstuk. Op deze manier kan je zelfs van een uitkering nog sparen ware het niet dat mijn ziektekosten weer erg hoog liggen.
Maar laatst was ik dan toch met die vriend in de stad en wel voor mij. De zoektocht betrof een nieuwe joggingbroek want mijn huidige is al zo’n 19 jaar…. Dit had zijn invloed op de isolatiekwaliteit van het kledingstuk. Ik had het dus koud in deze broek, die ik als huisbroek draag. Tijd voor een verser en dikker geval.
gevalletje scheepsrecht
We zijn drie sportzaken afgelopen. Bij winkel drie was mijn humeur tot onder het vriespunt gedaald. De verkoper wees ons naar een vak waar ‘sale’ stond. En daar hing hij: de enige lange joggingbroek in heel Arnhem. Een herenbroek in een kleur die ik helemaal niet mooi vind: Grijs. Niet dat nog wel mooie antraciet maar zo’n lichte variant op het thema.
Ik heb hem toch gekocht en nu ik het er lekker warm in heb, heb ik hem helemaal geaccepteerd. Maar toen ik die winkel uitliep was ik niet te genieten. Ik leek moppersmurf wel: ‘ik haat grijs!’ Achteraf schaam ik wel want dit was niet leuk voor mijn vriend. Die bedenkt zich wel een volgende keer om mij op zo’n queeste te begeleiden, terwijl enige geestelijke ondersteuning hierin zeer welkom is. En jonge jonge, waar gaat dit over Anne. Je hebt je broek, niet zeuren!
hoger plan
Gelukkig heb ik voorlopig niets anders nodig op dit gebied. Ik krijg namelijk zo vaak van vriendinnen kleding toegestopt, dat ik begin te geloven dat er een hoger plan achter zit. Namelijk de zegen van een liefdevolle Vader die voorziet want winkelen; dat kan deze dochter niet!
Leuk artikel! Ikzelf baal al jaren van zoveel onnodige Engelse termen. Soms vraag ik mij wel eens af waar ik ben…Daarom valt me dit echt tegen: queeste
als trefwoord met bijbehorende synoniemen:
queeste (zn):
speurtocht, zoektocht
Bedankt Gerard!
Ik heb queeste ook even opgezocht:
Ontleend aan Oudfrans queste ‘zoektocht, naspeuring’ [12 eeuw; Rey], afleiding van querre ‘zoeken, navraag doen’, dat teruggaat op Latijn quaerere ‘opzoeken en vragen’.
De queeste is een begrip uit de *Middelnederlandse ridderroman, waarin een ridder met hooggestemde idealen op zoek gaat naar avontuur, meer in het bijzonder naar de heilige graal. Het woord is nieuw leven ingeblazen en duidt nu vooral een onmogelijke en/of spirituele zoektocht aan——
*Kennelijk al een oud woord in onze taal. Ik vond het zeer geschikt vanwege het ‘onmogelijke’ ervan.
Ja en het staat je hardstikke leuk met die lange benen van jou.
Maar het is gewoon geen pretje voor je.
Dus zien/weten twee meer dan één en gedeelde smart is halve smart.
Dus ga ik volgende keer met pezier weer met je mee.
Ga graag met jou op queeste, dat kwetst niemand hoop ik 🙂
Lief van je sch-Ad!
Haha, met plezier gelezen. Ik moest wel lachen omdat ik mijn laatste blog afsloot met het shoppen als zijnde iets therapeutisch. We zijn toch heerlijk verschillend allemaal.
Leuk dat je reageert Deborah en lang leve de verschillen inderdaad.
Oh wat ontzettend herkenbaar! Inclusief prikkels, moeheid, en niet kunnen slagen vanwege de lange armen en benen. Ook hier verdwijnt de Miss Etam en ik baal er als een stekker van! Je zou wel eens Bonprix kunnen proberen voor (lange) spijkerbroeken. Zij hebben soms lange maten en ook niet al te prijzig.
Bedankt voor de tip Maria. Ja, jammer van Miss Etam hè!
Balen voor je dat al die ‘lange armen en benen’ winkels weg gaan! Ik winkelde vroeger wat af, maar sinds ik andere hobby’s steeds minder. Dat stilstaan en slenteren is herkenbaar, daar heb ik ook moeite mee, word er heel moe van. Is volgens mij bij veel mensen zo met lichamelijke klachten. Mijn moeder kon ook niet lang stil staan toen ze ziek was.
Ja, dat moeilijk stil staan hoort er helaas bij wanneer je wat mankeert.
Hahaha, zo heerlijk om te lezen weer! Ik herken ook echt dat doorlopen en niet stilstaan gedeelte. Zo raar maar zo waar, haha. En wat betreft in pashokjes kruipen, momenteel ook echt niet mijn ding! Maar verder vind ik shoppen best leuk. Al moet ik tegenwoordig dan wel echt iets willen of nodig hebben, anders verveel ik me ook al gauw!
Vind het bos meer een plaats voor jou. De natuur verveelt nooit.