Mededogen
Je hebt in haar ogen de woorden gelezen.
Je hebt haar gehoord, terwijl zij niets zei.
Om je als mens zo begrepen te weten
is kostbare balsem voor de ziel, dacht zij.
Hij had in haar onrust zelf maar gezwegen
omdat hij begreep; elk woord is teveel.
Daarom hield hij zwijgend haar hand in de zijne.
En keek hij haar slechts liefdevol aan.
Dus wanneer jij soms denkt
‘K zit om woorden verlegen…
Denk dan aan deze man en zijn milde gebaar.
Een handreiking is vaak de ander al tot zegen.
En maakt wat tot last was, een stuk minder zwaar.
Anne Stekhoven, 22 januari 2017. 20 reacties op Mededogen. Category: poëzie, poëzie van Anne. Tagged: kwetsbaarheid, relatie.
Gewoonweg prachtig!Vooral denkende aan mijn vastgelopen relatie van vorig jaar…
Bedankt voor het compliment Gerard. Dat moet dan toch een bijzondere relatie zijn geweest…
Wow, zo mooi. Zelf geschreven! Inderdaad, soms of misschien wel vaak is een handdruk genoeg of juist heel veelzeggend en hoeft de ander niets te zeggen.
Dank je Heleen. Ja, soms heb ik ineens de geest qua dichten. Dan probeer ik een gevoel te vangen in een ritme. Het gedicht past ook weer bij de blog https://annderverhaal.nl/2017/01/09/omgaan-met-het-lijden-van-anderen/
Ik denk aan mijn demente zus.
Ik geef haar een knuffel en een kus.
Dat voelt van twee kanten dan goed.
Maar als ik de deur uitga is het al lang weer vergeten.
We vullen zo na dit gedicht allemaal onze eigen ervaringen in.
Een intiem moment dat vervliegt en toch zijn waarde behoudt. Mooi Gert.
Ja, gedichten zijn vrij interpreteerbaar. Dat vind ik ook het fijne ervan.
Mooi!
Dankjewel!
Wat ontzettend mooi, Anne!
Zelf zie ik het ook zo, dat God ons als het ware op deze wijze door een ander heen aanraakt.
Bedankt voor je reactie Rita en het compliment.
Heel mooi!
Dank je Wim.
Ontroerend!! Raakt me.
Fijn!!
Beetje late reactie, maar:
Heel mooi!
Zo zie je dat woordeloze communicatie heel veel impact kan hebben.
Fijn zulk begrip.
Dankjewel Margriet. Voel je niet verplicht tot reageren. De meesten lezen hier alleen maar ;-)en dat vind ik al fijn. Maar zeker leuk dat jij tot degene behoort die wel -af en toe- wat laten horen.
Een prachtig gedicht dat raakt en ontroert.
Deze regel vind ik ook zo mooi: “Je hebt haar gehoord, terwijl zij niets zei.” Die regel zegt zo veel….
Dank je Coby. Een compliment van jou doet me goed omdat jij veel meer ervaring met de dichtkunst heb dan ik.
Prachtig!
Dank je Paula.