Zingen op de intensive care
Als je het niet zeggen kan, zing het dan.
En zingen doe je, vol overgave. Even vergeet ik hoe ziek je bent. Je mond vormt woorden, die je niet meer zeggen kan. Niet ieder woord volmaakt, maar toch! Je gezicht ontspant zich voor onze ogen. Tijdens het zingen komt de oude ‘jij’ naar boven. De gezonde en muzikale ‘jij’.. Een onverwacht volume komt uit jouw keel, wanneer je de Heer looft met de liedjes, die jij zo goed kent van vroeger.
‘Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht, dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht’ en ‘this little light of mine, I’m gonna let it shine’.
Jouw licht is niet uitgegaan, wat de artsen ook zeiden. De verpleging verbaast zich ieder lied weer. Niet eerder was er zo’n ‘rare’ familie die liederen zingt op de IC. Zij hadden ook geen idee dat het je dit überhaupt zou kunnen, nu het spreken zo’n probleem is. Ze weten niets van de therapie die jouw vrouw op internet heeft ontdekt*
reden tot zingen??
Menselijkerwijs is er niet veel reden tot zingen. Er is medisch nog veel zorg om jou en er wacht je een intensief revalidatietraject. Maar wij houden ons vast. Niet aan een groot geloof maar wel aan een Grote God. Hij die jouw leven heeft gespaard, zal je toch zeker ook helpen nog ver te komen?
Ik bid om meerdere wonderen, waarmee jij de artsen nog versteld zult doen staan. Ondertussen verbaas ik mij over Gods genade in deze tijd. Nader dan dit heb ik jou nooit kunnen komen. Warmer dan nu is ons contact nooit geweest.
Iedere dag krijg je er woorden bij, die wij in een staccato ritme met je oefenen. Het ritme geeft jou houvast. Voor jou gaat het veel te langzaam, maar wij juichen bij ieder nieuw woord en spreken je moed in.
doorzetter
Dan moet ik toch echt gaan. Ik neem afscheid en zeg dat ik niet alleen in Gods zegen geloof maar ook in jouw kracht. Je hebt zo’n sterke wil, dat zal je zeker helpen.
Tot ziens grote broer. Ik ben trots op jou en op dat geweldige gezin dat achter jou staat.
Deze blog plaatste ik 6 april van dit jaar op Funkyfish nav een bezoek aan mijn zieke broer.
Vandaag is hij jarig en juist dit jaar zijn we daar bijzonder dankbaar voor. Hij is goed vooruitgegaan in het revalidatietraject en verblijft alweer enige maanden thuis. Hij maakt nog steeds vorderingen en is positief.
Lieve M. Proficiat! Ik wens je voor dit nieuwe levensjaar veel zegen en nog mooie stappen in een verder herstel. Kus van je zusX
Lieve Anne ! Wat mooi het verhaal over jou broer en het zingen !
Ik begrijp dat je weer daar geweest bent. Hier is een warme knuffel van mij, Irene
Dankjewel Irene, lief dat je reageert. Deze blog is uit de beginperiode (zie eerste reactie van mij). Ik hoop hun volgend voorjaar weer te kunnen bezoeken.
‘Maar wij houden ons vast. Niet aan een groot geloof maar wel aan een Grote God’. Mooi en goed om te lezen. Geeft ook anderen weer hoop.
Fijn dat is ook de bedoeling.
Wat mooi verwoord weer Anne, gefeliciteerd met je broer! Liefs fransiska
Lieve Franciska en Hermien, Bedankt voor de felicitaties! Leuk om ook hier even ‘contact’ te hebben.
Gefeliciteerd Anne met M.’s verjaardag. Er is veel gebeurd in die maanden en nog maakt hij vorderingen, zing maar door!
Gefeliciteerd Lief, dat onze gebeden voor genezing verhoord mogen worden.
Bedankt voor je steun sch-Ad. Er zijn al veel gebeden beantwoord. Daar kan nog best wat bij 😉 Fijn om samen te kunnen bidden.
Gefeliciteerd! Erg indrukwekkend!
Bedankt Maria, ook namens mijn broer.
Nog van harte! Gaaf om te lezen.
Mijn schoonvader kon prachtig zingen maar is zijn stem kwijtgeraakt door kanker. xxx
Dankjewel.
Wat naar voor je schoonvader. Niet kunnen praten is heel lastig. Heeft hij nu een spraakcomputer of hoe redt hij zich?
Van harte Anne met je broer ,zeker met Gods hulp en gebed kunnen we heel ver komen ,dat is maar weer bewezen .
Gr. Ma
Zo is het Ma. Bedankt voor uw reactie. En ook bedankt voor uw gebeden destijds.
Wat een fijn verhaal. Vooral omdat hij zo goed is afgelopen! Nog van harte:).
Dat zeg ik niet goed. Ik bedoel een fijn verhaal, ALLEEN MAAR omdat hij goed is afgelopen!
Daar zijn we ook heel blij mee. Dank je voor je (trouwe) reactie.
Wat bijzonder Anne, dat de artsen zich nog vaak mogen verbazen. Dat er nog veel gezongen mag worden. Dat we hoopvol mogen blijven verwachten. Ere zij God!
Bedankt voor deze wens Coby.