Geconcentreerd en voorovergebogen zit ik iets te doen, wat ik in geen tijden deed. Ik teken. In het verleden tekende en schilderde ik veelvuldig. Dat is nog te zien in de galerie van mijn website. Maar gezien de huidige stand van mijn nek, is het tekenen iets van vroeger.
Voor deze keer maak ik een uitzondering. Mijn nek moet dat maar snappen. Ik zeg: ‘het is eenmalig dus niet piepen’. Mijn nek protesteert niet. Opgelucht teken ik verder.
Niet op papier maar op een kleitablet. Dat vereist een techniek die mij net is uitgelegd. Eerst moet ik de tekening op papier maken. Vervolgens leg ik deze op de kleitablet en trek hem met een scherpe potloodpunt over op de klei. Wanneer het papier eraf is moet ik nogmaals de lichte versie overtrekken zodat ik de laag op de klei inkerf.
Uiteindelijk staan er twee mooie korenaren op de kleitablet, met daaronder het woord ‘vruchtbaar’. Met dit woord probeer ik samen te vatten hoe ik mijn leven beleef. Dat is inmiddels heel anders dan een jaar of vier geleden. Destijds stond ik op de overleef-stand. De chronische pijn èn het singlebestaan vormden in mijn beleving toch minstens één kruis teveel om te dragen. Ik droeg niet, ik verdroeg. Hetgeen gepaard ging met de nodige tranen.
Ik had destijds ook veel verdriet om mijn kinderloosheid. Want zonder man, geen kinderen. Het is zeker niet zo dat ik dit aspect van mijn leven niet meer moeilijk vind. Maar met het ouder worden kan ik het wel sneller loslaten, wanneer een rouwgevoel weer de kop op steekt. En dat is wel een terugkerend iets want kinderen zijn overal. Dat is maar goed ook natuurlijk. En leuk voor degenen die papa en mama genoemd worden maar voor ondergetekende is het -af en toe- confronterend en dat zal altijd wel zo blijven.
Met dit verschil dus dat ik niet meer in de pijn blijf hangen. Het leven is anders gelopen; het is wat het is. Berusting is nu mijn deel. En daar zit toch het woord ‘rust’ in.
In de periode dat het biologisch nog tot mijn mogelijkheden behoorde om een kind te baren, las ik in een tijdschrift dat je het woord ‘vruchtbaar leven’ breder moest interpreteren dan het (kunnen) krijgen van kinderen. Ook een onvruchtbare vrouw kon een vruchtbaar leven leiden, las ik. Vruchtbaar in de zin van je talenten benutten en je licht laten schijnen in de wereld.
Het klonk me allemaal te mooi in de oren. Niet dat ik deze zaken niet ook wilde uitdragen. Maar voor mij betekende het woord enkel en alleen een kind krijgen want mijn hart was daarmee vervuld. Ik had ook al een leuke papa op het oog. Maar de trouwplannen gingen niet door en de wens lag als een gebroken droom in mijn handen.
Het tijdschrift belandde bij het oud papier. De uitleg lag echter diep in mijn geheugen begraven.
Toen ik, na de kleiworkshop, naar huis fietste opende zich het laatje in mijn geheugen: – tijdschrift/tekst – VRUCHTBAAR’ Want door mijn woordkeus en de tekening van de korenaren, bracht ik in vervulling dat het wel degelijk waar is dat ook een kinderloze vrouw ‘vruchtbaar’ kan zijn. Dat ik uit mijn pijn was gestapt en ongemerkt vrucht was gaan dragen. Eén van die vruchten is ‘licht’, dat ik mag verspreiden.
Niet mijn eigen licht, maar Zijn licht. Want als gelovigen weten we dat we dit niet uit onszelf kunnen halen. Onze voorraad liefde is snel uitgeput, ons geduld niet eindeloos en soms zijn we ‘bitter’ door verdriet in plaats van dat we er sterker uitkomen. Dan is het zaak naar Jezus te rennen om onze voorraden aan te vullen en uit te huilen om wat tegenzat.
Deze week krijg ik mijn kleitablet terug. Wat ben ik blij met mijn keuze om het woord breder te zien. Wetende dat ik dat niet op eigen kracht heb bereikt. Maar dankzij Hem die Liefde, Licht en Leven is.
Mooi geschreven…. Ik ben wel benieuwd naar je werkstuk.
Dank je Yvonne. Ik zal een foto ervan maken.
Mooi hoe je ook een voorbeeld kan zijn hierin voor anderen. Hoe om te leren gaan met onvervulde verlangens.
Dat hoop ik. In dit geval kostte het me veel tijd maar het is dan ook een oer-verlangen.
Ik word er een beetje stil van… Op een positieve manier! Maar heb het momenteel ff weer een beetje moeilijk met dit onderwerpje;).
Kan ik me goed voorstellen. Jij zit er ook nog middenin. Ik hoop voor jullie op een andere uitkomst.
Wat gevoelig geschreven. Mooi!
Dank je!
Kan niet anders dan onder de indruk zijn van wat je schrijft. Openhartig en glashelder, laat je ons weer genieten van de mooie pennenvruchten van jouw hand. En niet te vergeten de tekeningen, misschien is er een manier van werken die wèl goed werkt zoals een tafelezel?
Bedankt Kristine.
Tja, de tafelezel of schuin werkblad in mijn geval heb ik wel geprobeerd maar ik hield nekklachten. Toch is het tekenvirus wel aan het kriebelen, na de kleitablet. Ik kan het maar kort, maar wil het wel weer eens proberen.