Samenspel

Het lied vangt aan,

rauw gezongen, een snik in de keel.

Ik versta geen woord,

maar voel de emotie.

De ziel behoeft geen woordenboek.

De rokken ruisen in wilde golven,

sterke benen,

krachtige vrouw.

Haar handen draaien gracieus in de rondte,

beheerst en bewogen;

gebarentaal.

De omstanders klappen,

contra-tempo ,

dragen het lied,

dat het leven draagt.

De hakken tikken een razendsnel steno,

de houten vloer galmt van;

tijdloze ritmes en

oeroud refrein…

In mijn dromen dans ik mee met;

wuivende rokken,

draaiende handen,

tikkende hakken.

Terwijl de zanger zingt,

de omstanders klappen

in het krachtige samenspel.

ter herinnering aan mijn flamenco-danstijd.

Ik heb vier jaar les gehad totdat mijn lichaam

(het letterlijk en figuurlijk)

niet meer kon bijbenen.

Anne Stekhoven, 22 november 2016. 4 reacties op Samenspel. Category: poëzie, poëzie van Anne. Tagged: kwetsbaarheid.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

View all posts by Anne Stekhoven