Goed(e)kope therapie

stilleven met dagboek

stilleven met dagboek

Voor mijn twaalfde verjaardag kreeg ik van mijn oma een mooi notitie/dagboekje. Het had een glanzende kaft van stof en de bladzijdes waren bedrukt met een bloemenmotief. Ik schreef het boekje vol met de -toen nog- kinderlijke verhalen.

Na dit boekje brak een periode aan waarin ik wel brieven schreef, maar ik geen dagboek had. Dat veranderde rond mijn zestiende en ik in deze jaren een vriendin miste, aan wie ik mijn verhaal kwijt kon. Ik had het dagboek van Anne Frank gelezen en was daarvan erg onder de indruk. In de lijn van Anne gaf ik mijn dagboek een naam, maar daar stopte ik al snel mee.
Het werd de dag, de datum en dat was dat.

van je af schrijven

Het was het begin van een levenslange ‘vriendschap’ met het verschijnsel dagboek. Niet dat ik zo vol ben van mezelf, mezelf zo belangrijk acht of denk dat ook maar iemand – in de toekomst – op mijn boekenkist zit te wachten, maar ik kan het niet meer laten…

Wanneer het te druk wordt in mijn hoofd en de gedachten over elkaar buitelen grijp ik meestal naar mijn pen en begin te schrijven.
Het kan over van alles gaan; de situatie in de wereld, mijn relatie, vriendschappen, fijne en nare gebeurtenissen. Het papier is geduldig en oordeelt niet.
Onder het genot van een kop koffie wordt het kopje leger en mijn ‘koppie ‘ook.

Soms moet ik wel zoeken naar passende woorden om het geheel aan hersenspinsels en zielenroerselen weer te geven. Maar als ik de woorden heb gevonden en alles op een rijtje heb gezet, helpt het mij verder.
Voor mij is dit dan ook een goede en tevens de meest goedkope vorm van ‘therapie’, die ik ken. Ik kan het daarom aanraden.
Op zinsconstructie of lengte van je verhaal hoef je niet te letten, hoewel het wel handig is – wanneer je wil teruglezen- dat het leesbaar is.

teruglezen

Zelf lees ik zelden terug, maar ik heb er wel een goede ervaring mee.
Dan heb ik het over de relatie met mijn eerste vriend, die niet gezond was. Ik bedoel niet dat hij iets mankeerde maar de relatie was niet gezond. Door, door een paar boeken heen te lezen kwam ik er achter dat ik al heel lang op een dood spoor zat. Dat spoor was zo vertrouwd geworden dat ik het ‘dode’ ervan niet door had. Het was mijn nieuwe normaal.

Maar al lezend ontdekte ik mijn foute patroon van telkens maar op verbetering hopen, het nog een kans geven etc. en dacht ik, eindelijk wijs geworden : ‘dit moet stoppen’!
Het einde van een relatie kan echt een opluchting zijn en je weer kansen bieden; op zijn minst op meer rust in je leven…Of de mogelijkheid om met iemand anders een gezond contact op te bouwen.

dummies

Eens in de zoveel tijd koop ik dus een stel ‘dummies’ want zo heten de boeken die ik vol schrijf. Ik plak er een kunst- of andere mooie kaart op en maak van mijn hart geen moordkuil. Ik heb mijn leeftijd ondertussen ingehaald qua aantal en ben nog lang niet klaar met het leven en dus ook niet met schrijven.

Wanneer ik straks een ècht oude dame ben en van alles vergeten, kan ik mijn lol op. Ik hoop dat ik dan kan lachen om de jonge Anne, die nog zoveel had te leren en zich soms druk maakte over dingen die niet belangrijk zijn.

En hoe krijg jij grip op je drukke hoofd of ben je altijd de rust zelve?

, 16 november 2016. 8 reacties op Goed(e)kope therapie. Category: blogs. Tagged: .

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

8 reacties

  1. hermien schreef:

    fantastisch, zo’n boekenkast inrichten die je helpt om jezelf zo nu en dan op te ruimen. Een goed idee en een goed verhaal!

  2. Miriam schreef:

    Wat een mooi en bijzonder iets om zo eigenlijk je hele leven op papier te hebben:)! Ik ben niet van de dagboekjes bijhouden… Ik heb het jaren terug wel weer eens geprobeerd maar ’t is toch niet mijn ding. (Uit mijn kindheid heb ik er drie, de enige periode waarin ik wel in dagboekjes schreef)! Ik ben niet altijd de rust zelve, haha! Maar een te vol hoofd heb ik ook zeker niet vaak. Ga graag eens de diepte in met mijn gedachten maar ben tegelijkertijd ergens ook vreselijk nuchter, haha. Soms dan grijpen bepaalde gebeurtenissen mij wel echt en intens aan en dan kan ik daar wel langer over na-kniezen maar over het algemeen laat ik dingen snel los en ga ik weer gewoon door. Misschien is dat snelle loslaten een karaktertrekje en niet voor iedereen weggelegd. Maar dat is mijn goedkope therapie;).

  3. Dit kan later zo waardevol ook worden, ik weet zeker dat als je het terug leest dat je een proces hebt doorgemaakt. Je blik op het leven, je manier van denken, het veranderd door de dingen die je meemaakt. Ontzettend mooi idee eigenlijk. Vooral blijven schrijven!

  4. J/K Blikopener schreef:

    Wat een geweldige, waardevolle collectie zal je nu aan boeken hebben! Heerlijk dat je zo kan schrijven. Ik denk juist dat, doordat je soms moet zoeken naar de juiste woorden, je dan ook op zoek gaat naar je echte gevoel. En schrijven gaat langzaam dus het zet een rem op je gedachtengang waardoor je die ook weer beter kan ontdekken. Veel herkenbaarheid hiero haha;) veel plezier met schrijven!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *