Ik ben een oude berk.
Ik sta graag in een groep,
want samen sta je sterk.
De stormen mogen komen,
de winden mogen waaien.
Als ik wat geleerd heb,
is dat ik dan moet zwaaien.
Dus als de stormen komen kind,
buig dan soepel mee.
Dan heb je straks geen barst
en breek je niet in twee.
Zorg voor zielsverwanten
en deel met hen je leed,
samen sta je sterk
(het is maar dat je ’t weet)
Leer je lessen jong
en kijk naar de natuur.
Je hart blijve daarbij zuiver,
je oogopslag altijd puur.
De stormen zullen komen kind
al doet je dat verdriet.
Onthoud mijn wijze lessen;
breken zul je niet.
Door de kracht van Boven
veer jij weer in model.
En mocht je het nu nog niet weten;
dan leer je het later wel.
Lieve Anne,
Wat een prachtig verhaal heb je weer uit je pen getoverd !
Ma.
Lieve Ma,
Dank u wel!
Een juweeltje. Heel mooi.
Dag, sterke berk!
🙂
Wat een mooie en kostbare levensles:)!
Dank je Miriam. Ik dacht al dat het jou -als natuurliefhebber- zou aanspreken.
Zelf gemaakt?
Heel mooi.
Dank. Dit soort ideeën komt in me op wanneer ik lig te rusten. Dan pak ik mijn mobile en toets al liggend in ‘notities’ wat in, fantaseer erop door, verander wat en klaar! Mijn liefde voor de berk bestaat al langer.
klinkt bekend
Dank G.P. De mee buigende boom is wel een bekend beeld in het omgaan met tegenslag.
Mooi, ber(k)esterk!
Thanks Margriet, leuke woordspeling.
Mooi verwoord!
Heel mooi Anne, vanuit een iets ander perspectief dan in mijn gedichtje “Er bij”, echt een prachtig gedicht van jou!
Dank je Wim!
Dit is een knaller! Het houdt je op de been.
Een stout extra couplet kan ik zo maken dat weet je he, zal ik dat maar wel of maar niet? 😉
verdder us het super.
Laat het maar zo. Maar eh…je mag het me wel per flessenpost sturen.
Anne ik kwam hem vandaag tegen op je facebookpagina en had net een blog geschreven die me zo aan je prachtige gedicht deed denken. Met jouw toestemming hierbij de link https://kostbaar-en-geliefd.blogspot.com/2018/10/loslaten.html?m=1
Bedankt Lineke.