Misschien wel na een tel of tien.
Nu moet je je nog conformeren
aan die in ’t blauw geklede heren,
maar straks zal ik je ogen zien.
Straks zal ik weer je ogen zien.
Nu krullen wel vol leut je lippen,
maar aan j’ogen kunnen zij niet tippen.
Daarom wil ik je ogen zien.
Want door het weerzien van je ogen
raak ik volledig opgetogen.
Als spiegels van je held’re ziel.
laten zij zien hoe ’t kwartje viel.
Daarom, laat me je ogen zien.
Gedicht bij kleinzoon Maikel, met zonnebril, frontaal geposteerd bij de Blues Brothers die zijn uitgerust met zonnebril, blauwe kostuums en hoeden.
mooi
Toffies!
Je hebt het schrijven dus van geen vreemde! Mooi lief gedicht.
Inderdaad! Ik baad me al sinds mijn kindertijd in prachtig woordgebruik.
mooi hoor!
Bedankt Annejan.