Het kettinkje

Het is moeilijk voor te stellen wanneer je de oude dame ziet zitten, dat zij ooit een jong meisje is geweest. Het is ook al zolang geleden. Maar Margriet herinnert zich haar jonge jaren nog goed omdat deze zich afspeelden ten tijde van de Tweede Wereld oorlog.

Geboren in een warm nest is zij de middelste van vijf kinderen. Haar vader is veel afwezig vanwege zijn werkzaamheden. Maar eenmaal thuis heeft hij aandacht voor zijn kroost. Ook moeder is een zorgzame vrouw.
Margriet heeft het warme karakter van haar moeder en het is daarom niet verwonderlijk dat haar broers en zussen dol op haar zijn. Ze is eigenlijk nooit alleen en heeft daar ook geen behoefte aan.

Onder de oorlog lijdt ze aanvankelijk niet al teveel omdat haar ouders haar, zo goed en zo kwaad als het gaat, proberen te beschermen. Ze is ook nog iets te jong om goed te beseffen hoe ernstig de situatie is. Hierin komt een ommekeer wanneer haar oudste broer wordt opgepakt. Hij blijkt verzetsblaadjes te hebben verspreid. Niemand zal hem ooit nog terug zien.

rouw

Moeder verandert in een nerveuze vrouw, die rusteloos met haar handen haar gouden ketting vasthoudt en de hanger heen en weer door haar vingers laat glijden. De vrouw geeft niet veel om sieraden maar deze ketting is een huwelijksgeschenk van haar man en hij is haar daardoor zeer dierbaar.

Het kettinkje lijkt wel op een ragfijne gouden draad en Margriet vreest meer dan eens dat moeder de hanger er nog eens af zal trekken met haar gefrunnik. ‘Roesh, roesh’ doet de hanger tussen moeders vingers. Het rode steentje in de hanger blinkt alsof er niets aan de hand is.

Margriet vindt het hangertje prachtig. De rode steen wordt omringd door gouden knopjes, zodat het wel op een bloem lijkt. En onder de bloem bungelt een tuilvormige gouddruppel.

vloedgolf van tranen

Op een dag gebeurt waar het meisje al bang voor was. De gouden draad breekt en moeder barst in tranen uit. Alsof alle emoties om haar eerstgeborene er nu pas uit kunnen komen. Geschrokken staren de kinderen naar haar om vervolgens om haar heen te komen staan. Armpjes worden om haar heen geslagen. De kleine Benjamin zet een keel op, omdat hij alleen zo zijn solidariteit kan uiten. Snel trekt moeder hem bij haar op schoot.
Niet eerder was het gezin zo hecht bijeen als op dit moment, waarin het uiteen wordt gescheurd door oorlog en geweld.

beladen erfstukje

Wanneer Margriet vele jaren na deze dag het –allang gerepareerde- juweeltje erft, weet ze er eerst niet goed raad mee. Zal ze het gaan dragen? Het kleinood herinnert haar zo aan verlies… Toch doet ze het om en draagt het met liefde voor haar ouders en haar te jong gestorven broer.

Met het ouder worden denkt ze steeds vaker aan hen. Dan ziet ze hen levendig voor zich, terwijl haar vingers het hangertje heen en weer laten glijden.

‘Roesh, roesh’ rustgevend is dat.

Anne Stekhoven, 6 september 2016. 11 reacties op Het kettinkje. Category: korte verhalen.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

View all posts by Anne Stekhoven