Het kind in ons
Twee jaar geleden deed ik mee aan een theaterworkshop. Ik kreeg er energie van en had veel lol met de andere deelnemers. In het afsluitend gebed dankte ik God dat ook wij –als volwassenen- nog steeds kunnen spelen. Spelen verhoogt onze creativiteit, vermindert stress en verhoogt onze weerstand, blijkt uit onderzoek. Toch denken we bij spelen vooral aan jonge kinderen. Maar hebben wij niet allemaal dat kind nog in ons? Onder een laag volwassenheid?
Hoewel Paulus ons oproept te groeien in geestelijke volwassenheid blijven wij toch ook altijd nog kind van God-Vader. Een kind dat bij Hem mag komen voor troost of nieuwe kracht.
contact met kinderen
In mijn laatste vrijwilligerswerk ontdekte ik dat ik kinderen meestal goed aanvoel.
En dan niet zozeer omdat ik me nog zo goed herinner hoe ik de dingen op die leeftijd beleefde, maar omdat ik het contact met het kind in mezelf heb behouden. Het-kind-in mij maakt contact met het kind tegenover mij, terwijl mijn volwassen-ik het kon helpen verder te komen met –in dit geval- zijn/haar studie.
Met het kind-in-ons bedoel ik niet onvolwassen- of kinderachtigheid, maar wel kinderlijkheid in de zin van; ontvankelijk, eerlijk, vol vertrouwen en verwondering.
Kinderlijk gedrag kun je ook zien tussen twee geliefden of goede vrienden, die samen gek durven doen bijvoorbeeld.
Ik geloof dat wanneer we het kind-in-ons de ruimte geven, we ons ook in onze ‘volwassenheid’ prettiger voelen.
het kind in jou de ruimte geven
Hoe ik dat voor me zie? Volgens mij geven we het innerlijke kind de ruimte door ten eerste zijn/haar aanwezigheid te erkennen en niet weg te redeneren. Zo van; dat doe ik niet meer want daar ben ik te oud voor…Onzin! Ruimte geven kan door sport/spel, expressievormen als; zang, dans en drama. Maar je kunt ook denken aan andere kunstuitingen of fantasieverhalen, want je hebt ook boekenwormkinderen. Een goed kinderboek lezen als je al wat ouder bent blijft leuk.
Ook ons geloofsleven vaart wel bij het innerlijke kind omdat het kind ontvankelijk is. Jezus zegt het zo in Marcus 10:15 (zie ook Mattheüs 18:2) Ik verzeker jullie: wie niet als een kind openstaat voor het koninkrijk van God, zal er zeker niet binnengaan.
Mooier kan ik het niet zeggen, dus laat ik het hier bij.
Fijn dat wij soms het kind in ons laten zien aan elkaar.
Ja, het innerlijke kind de ruimte geven is heel belangrijk! Volwassenen die dingen kinderachtig vinden kunnen soms zo lusteloos/vreugdeloos door het leven gaan!
Als je wel ernaar luistert, kun je een hoop, gratis, lol hebben! (denk aan: bovenop een muurtje lopen, in een plas stappen zodat je spettert, een gezicht op je pannekoek tekenen)
Bovendien kun je mensen aansteken met je vrolijkheid 🙂
Ja, zo werkt dat inderdaad. Bedankt voor je leuke reactie Margriet.
Wat heerlijk om een kind te zijn en vooral kinderlijk geloven.
Ja hè? Dat aspect wilde ik niet onbenoemd laten. Bedankt voor uw reactie.
Ik ben gek op het kind in ons:)! Die ziet de dingen allemaal wat luchtiger, wat vrolijker, wat gezelliger, ofzo. En die leeft daardoor ook gewoon een relaxter en minder kritisch (naar jezelf en anderen toe) leven. I love it;)!
Mooi omschreven Miriam.
Heel leuk stukje trouwens, Anne:)! Zo goed om af en toe even bij stil te staan…
Met veel genoegen gelezen! Ik herken er zoveel in. Blijf dat kind in je koesteren, het is zo waardevol!
Leuk Coby, ga ik doen.
een leuk stukje heb je weer geschreven, Anne !
Fijn dat we ook een kind kunnen zijn.
Bedankt voor het compliment Thea. Leuk dat je hier reageert.
Mooi Anne, ik lees je verhalen graag!
Dank je Kristine. Leuk om te horen.