De tuinman van mijn hart
Misschien heeft niemand het je ooit verteld, maar wist je dat je een tuin in je hart hebt? In die tuin groeien vruchtbomen, bloemen en planten. Het is allemaal van jou. Bijzonder toch?
Een tuin moet onderhouden worden. Dat is best veel werk. Het vraagt ook kennis om de planten van het onkruid te onderscheiden. Niet dat alle onkruid slecht is. Ik ken prachtig onkruid. Maar wanneer het gaat woekeren en mijn bloemen dreigt te verstikken, moet ik toch ingrijpen. Dan is het van het soort, dat ik liever niet zie. Ook kunnen plantenziektes de kop op steken of schadelijke insecten de boel vergallen.
wildgroei
Je begrijpt dat de mensen die niet doorhebben dat ze een tuin in hun hart hebben, zij die ook niet kunnen onderhouden. Er groeit van alles door elkaar. Dat kan een tijd goed gaan. Maar na een periode verwildert de boel en is het veel meer werk, het weer mooi te krijgen.
Ik had het eerlijk gezegd in het begin ook niet door hoor, van die tuin. En toen ik erachter kwam was het al een behoorlijk zootje. Naast prachtige rozen vol liefde, was een bitter kruid opgeschoten. Dat kwam omdat er best vervelende dingen waren gebeurd in mijn leven. Ook waren de knollen vol boosheid gaan bloeien en ze verspreidden een nare geur.
moedeloos
Ik zag het aan en voelde me moedeloos, tot ik in mijn oude poëzie-album een versje van mijn vader las:
Reizigster,
In dromenland
met je vriendjes harmonie en fantasie
aan de hand.
Mogen we met je mee, erop uit?
En strooi je dan je geluksbrood
voor de vogels uit?
Of als je weer terugkomt,
vertel je ons dan welgemoed
of je de tuinman in de wijngaard hebt ontmoet?
Goede reis lieve Anne, op je weg.
Ik hoop voor je; zon, weinig regen,
geen struikelstenen of pech.
de tuinman van de wijngaard
Pa heeft dit gedicht zelf bedacht en ik weet dat ik het als klein meisje al mooi vond, maar nu ik iets ouder was begreep ik meer waar hij heen wilde en dan met name met die tuinman. Ik wist heel goed wie dat was en dat ik hem nodig had om mijn tuin op te knappen en vervolgens bij te houden. Als geen ander, zou hij mij kunnen leren welke planten konden blijven staan en welke ik eruit moest halen nog voor het wortel zou schieten.
Hij was ook de enige die überhaupt in mijn tuin naar binnen kon komen. Want buiten hem is de tuin van je hart alleen voor jezelf toegankelijk. En ook dan alleen nog, wanneer je er echt naar binnen wil. Want het is soms best lastig om aan te zien wat je hebt laten gebeuren, zonder dat je het in de gaten had; ‘negatieve gedachten-vraat’ ( ziekte die de wortel van de planten aanvreet) ‘wrokkige boktor’ (de naam zegt genoeg) en de ‘angstnetel’ dat het vreugdebloempje verstikt.
kwetsbaar
Ik vond het niet makkelijk de tuinman deze chaos te tonen en mij kwetsbaar en afhankelijk op te stellen. Mijn ego stond aanvankelijk in de weg. Maar ik wilde toch erg graag een mooie tuin. Om rustig in te kunnen zitten en van te genieten.
Gelukkig was de tuinman heel mild. Hij veroordeelde mij niet, maar gaf mij juist de kracht om het anders aan te pakken. Met de moeilijke hoekjes, waar ik zelf niet bij kon, wist hij wel raad. En zo leerde hij mij hoe ik de mooiste vruchten kon laten groeien door ze te begieten met het levende water.
vruchten plukken
Vruchten van blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid en trouw. Die vruchten zagen er niet alleen mooi uit, ze smaakten ook heerlijk. De mensen om mij heen konden meegenieten, want natuurlijk nam ik ze mee om uit te delen. De tuinman had me dat ook geleerd.
Ik was zo blij met hem dat ik het aan iedereen wilde vertellen. Maar veel mensen vonden het een onzinverhaal want je kunt hem toch niet zien?
Daarom praat ik niet meer zoveel over hem als in het begin.
Maar als iemand mij vraagt hoe ik mijn hartentuin bijhoud, vertel ik graag over hem.
Zijn naam is Jezus.
Met dit verhaal won ik de bloghop mei 2016 van de Christelijke webloggers. Het thema was ‘Jezus’ en is bedacht door Regina Nielen. https://kwetsbaarvoorhem.blogspot.nl/2016/05/uitslag-bloghop-maand-mei.html
Als winnaar mocht ik het thema voor juni bedenken. Het werd: ‘lief voor je lijf’. De uitslag staat onder de korte verhalen.
(Voor meer gedichten van mijn vader, kijk onder het kopje Poëzie: gedichten van pa)
Prachtig hoe jij beeldend kan verhalen.
Ik laat Jezus ook toe in mijn tuin.
Anne,
Het tuintje in mijn hart was behoorlijk verloederd. Er groeiden distels, cactussen, brandnetels en het bitterkruid tierde er welig. Sinds ik verhuisd ben van een landgoed met heel veel bos en tuin naar een flat tweehoog met een balkon, is er opeens licht en lucht gekomen in mijn hartetuintje. De stekelige planten zijn geruimd, het bitterkruid gewied en zonnebloemen zijn gezaaid. De slecht geworden vergeetmijnietjes kwamen weer tot een beter leven en zijn nu weer mooi van kleur en geur. Ik kom er nu weer graag en voel me er blij en vrolijk. Of het door de tuinman komt dat weet ik niet. Maar in mijn poeziealbum staat óók een versje:
Lieve Ada,
Ik hoop dat heel je leven
één mooie weg zal zijn.
Van voorspoed liefd’en vreugde
vol gouden zonneschijn.
Maar komen in je leven
ook uren van verdriet
blijf tòch op God vertrouwen
want Hij verlaat je niet!
Wees altijd lief voor and’ren
en houd je hartje rein,
dan groei je op mijn meiske
als vaders zonneschijn!
En de regel: Hij verlaat je niet, komt bij mij boven bij het lezen van je mooie verhaaltje. Zou God dan tòch zijn tuinman naar me gestuurd hebben? terwijl ik mijn tuintje zó verwaarloosd heb? Bedankt voor je verhaal, het zette me tot denken…
Mooi Ada! Dankjewel voor je uitgebreide reactie. Of het door de tuinman komt? Je zou het hem kunnen vragen… Want God verlaat ons -inderdaad- niet en stuurt weer bloemen op ons pad. Geniet van je tuin!
Ik vind dit een prachtig verhaal en heb ook genoten van het gedicht van je vader. De reactie van Ada is ook heel bijzonder. Zo mooi als je elkaar kunt bemoedigen door te delen wat in je opkomt.
Ja, hè. Daar doe ik het voor!
Mooi dat je anderen inspireert en bemoedigd.
Dankjewel!
Wat een mooi verhaaltje! Kreeg er een beetje een brok van in m’n keel toen ik aan m’n eigen hartentuintje dacht…
Mooi om te lezen, Anne.
Dank je Yvonne.
Heel mooi jou verhaal Anne, heel liefdevol !
Thanks Irene!
Heel mooi hoe je dit beeld schetst van jouw tuin in jouw hart. Jij hebt de tuinman wel toegelaten en zie wat een mooie tuin! Veel mensen kunnen hier wat aan hebben. Mag ik dit laten lezen aan de mensen waarmee ik spreek vanuit mijn coachingspraktijk Tankber Coaching?
Hoi Antsje, Bedankt voor je reactie. Natuurlijk mag je mijn verhaal gebruiken. Wel graag even mijn naam erbij vermelden.
Bedankt voor je bezoek op mijn site en je leuke reactie. Voor mij ook een eye opener om tuintje in je hart op deze manier te zien. Ik heb nog een andere site als je benieuwd naar bent. hemelseglans.blogspot.nl
Je schrijft heel leuk.
Groetjes,
Anne
Hoi Anne, Jij ook bedankt voor je bezoekje hier en je compliment. Ik was ook al op je andere site. Leuk dat jij je creaties (tekeningen ed) ook toont. Mooi!