Wehrenbach

watervalHet klateren en ruisen bereikte mijne oren:

Meer dan het heavy metal kon het mij bekoren.

Haast exemplarisch voor de eeuwigheid,

van myriaden moleculen, interacterend in de tijd.

Van samensmelten en weer scheiden,

tot in d’onheugelijktste tijden.

 

Toch was er sprake van monotonie,

die sussend werkte als meditatie.

Of wellicht als medicatie?

Voor nerven, ooit gespannen,

waarvan zij zorgen gaan verbannen.

Door de programma’s te gaan wissen,

totdat zij dartelen als vissen.

In ’t wassend water van de vliet,

die weert het vuil, wij konden’t niet.

 

TJÜS Wehrenbach, gij wasmachien,

zullen wij spoedig jou weer zien?

, 8 april 2016. 1 reactie op Wehrenbach. Category: gedichten van Pa, poëzie.

About Anne Stekhoven

Sommigen kennen mij als Faith, blogster op Funky Fish.

1 reactie

  1. Ad schreef:

    Mooi hoe ruist daar het wassende water van de wasmasjien, ons schoon.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *