Je kent het verschijnsel vast wel. Heb je ruim een uur aan de telefoon gezeten met een vriend(in), voel je je daarna beroerd; moe, hoofdpijn of misschien een knoop in je buik. Goede kans dat deze vriend(in) behoort tot de categorie ‘zuiger’ of er zit een griepje aan te komen. Kan natuurlijk ook.
Bij een ander gesprek van dezelfde tijdsduur voel je je achteraf prima en zelfs beter dan daarvoor. Dit gesprek heeft je opgeladen. De persoon in kwestie deed je goed.
Mijn omschrijving van de energiezuiger is iemand; die graag zijn/haar problemen op jouw bord deponeert. Je mag alleen je mening geven wanneer je het met de persoon in kwestie eens bent. Oplossingen aandragen wordt in de regel niet gewaardeerd. En voor jouw verhalen is bar weinig tot geen ruimte…
Ik moest aan deze categorie mensen denken toen ik een energiezuiger in huis had gehaald. Nee, niet in mensengedaante, maar in de vorm van een waterkoker. Ik had hem haastig gekocht en je weet wat men over ‘haast’ pleegt te zeggen: haastige spoed…
Ik had dus niet op het verbruik van deze koker gelet. En omdat ik de eerste dagen ook geen andere apparaten gelijktijdig gebruikte, ging het goed. Tot ik het in mijn hoofd haalde om ook eens een boterham te roosteren terwijl ik thee wilde zetten; plop! Kortsluiting. Ik had nog niet direct door dat de koker de boel overbelaste en gaf het broodrooster de schuld. Die wilde zich daar al heet om maken en baalde toen dat niet lukte.
Een vriend van me hielp me twee dagen later uit de droom toen de kortsluiting zich herhaalde. Hij keek eens goed naar de koker en vertelde me dat ik een energiezuiger in huis had gehaald. Mijn netwerk kon het duidelijk niet aan.
Ik ging dus terug naar de winkel, in de hoop het ding te ruilen voor een zuiniger broertje of zusje. De winkeldame trok een vies gezicht. Ik probeerde duidelijk te maken dat ik er alleen schoon water in had gekookt en geen bloedworst… Na wat gesoebat kreeg ik een andere mee.
Onze energiezuigende vrienden kunnen we niet ruilen in een winkel, al zouden we dat soms graag willen. Wel kunnen we zorgen dat ons ‘netwerk’ niet overbelast raakt door; grenzen aan te geven en hun aantal in ons leven te beperken. Zo zocht een kennis van een vriendin vriendschap met mij. Ik had in de gaten dat ze –helaas- tot genoemde categorie behoorde en hield de boot af.
Ik heb geen behoefte aan een energiezuiger, anders krijg ik nog kortsluiting! Hoe dat bij mensen eruit ziet, laat ik aan jullie verbeelding over.
Haha..die term: energiezuigende vrienden,geweldig! Mooi geschreven!
En herkenbaar. Ooit een keer een vriendschap verbroken.
Met die reden.
Vrienden horen mij energie te geven en niet te kosten.
Fijn Pinksterweekend!
Ha Anita, Bedankt voor je reactie. Jij ook een fijn Pinksterweekend.
Energiezuigers: wat is het toch heerlijk als mensen energie geven, inspireren en voeden. Bijzonder ook om zulke mensen om je heen te verzamelen.
Goed dat je je bij nieuwe contacten afvraagt is dit een energiezuiger?
Handig zulke grenzen.
Leuke metafoor met de waterkoker.
Energiezuigers plegen nogal eens angstige mensen te zijn. Ze claimen en zuigen om de eigen angsten te ontwijken.
Hoi Gert, Bedankt voor je reactie. Jouw idee snijdt hout.